Πέμπτη 26 Ιουλίου 2007

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ Β' ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΑ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΝΤΖΕΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ



Αγαπητοί φίλοι,
Η ίδρυση της Ένωσεως σας αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Όλοι μας οφείλουμε, έχουμε χρέος να προασπίσουμε «την ολίγη Ελλάδα που μας απέμεινε» κατά πως λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης. Κάθε λαός έχει δικαίωμα στη γνώση και τη συνείδηση του πολιτιστικού παρελθόντος. Για τα σύνορα της δικής μας ψυχής, δεν υπάρχουν χαμένες πατρίδες, υπάρχουν αλησμόνητες πατρίδες.
Ο Μικρασιατικός Ελληνισμός, ο Ποντιακός Ελληνισμός δεν έσβησε, δεν τέλειωσε. Έχουν μετατραπεί σε μυθικούς εξιδανικευμένους τόπους αναφοράς, στη μνήμη των προσφύγων και των απογόνων τους, όπως είμαστε εμείς αλλά και σε όλους τους Έλληνες. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν ως ονόματα δρόμων και ως μνημεία.
Αποτελεί αναμφίβολα, η Μικρασιατική καταστροφή , την μεγαλύτερη καταστροφή από καταβολής του ελληνικού έθνους. Όμως κατά όπως λέει και ο Ρίτσος « τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, εκεί που πάει να σκύψει … νάτη πετιέται από ξαρχής κι ανδριεύει και θεριεύει». Από τότε, από την καταστροφή, ξεκίνησε το αναγεννητικό μπόλιασμα της παλιάς Ελλάδας. «Η Ρωμανία και αν πέρασε ανθεί και φέρει και άλλα». Η γεωγραφική συρρίκνωση συνοδεύτηκε από μια νέα πολιτισμική και κοινωνική ανάταση. Τα σύνορα της ψυχής μας. Τα σύνορα της ιστορικής μας μνήμης δεν συρρικνώθηκαν. Οι αστείρευτες πηγές των εθνικών παραδόσεων όχι μόνο δεν στέρεψαν αλλά αναγεννήθηκαν και εμπλουτίστηκαν. Γι' αυτό μετά το 22, μετά τη σταύρωση του, ο ελληνικός λαός μπαίνει σε μια καινούρια πορεία ανάστασης, μια πορεία που έδωσε το έπος της εθνικής αντίστασης 40-44 . Ένας ελληνισμός που επιβιώνει και θριαμβεύει. Που γεννά μορφές σαν το Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Ρίτσο, σαν τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκη, που επιμένει να εκφράζει την ψυχή του στη γλώσσα του με το σμυρναίικο και το ρεμπέτικο. Ένας ελληνισμός που επιμένει να κυβερνάει τις θάλασσες. Που οδήγησε στην ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων, που αγωνίστηκε για την αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων και αγωνίζεται να δώσει στον κόσμο ένα νέο ολυμπιακό ιδεώδες, μια νέα εκεχειρία όπως τη χρειάζεται σήμερα η ανθρωπότητα. Αυτός ο ελληνισμός δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό. Είναι ανέκαθεν οικουμενικός και πατριωτικός.
Από την εποχή του Ομήρου και του Ησιόδου, του Θαλή, του Πυθαγόρα, του Ηρόδοτου του Ηράκλειτου και του Διογένη, από την εποχή των Περσικών Πολέμων μέχρι το 1922, ο Ελληνισμός ανέπνεε με τους δύο πνεύμονές του , τον Βαλκανικό Ελλαδικό και Μικρασιατικό Ιωνικό. «Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου» αυτή είναι η Ελλάδα. Από τη Βυζαντινή περίοδο, από την εποχή του Διγενή Ακρίτα, του Ρωμανού του Μελωδού, του Γρηγόριου, του Χρυσόστομου αλλά και του Γεμιστού Πλήθωνα και του Βησσαρίωνα, μέχρι το 1922, η ελληνική ορθόδοξη παράδοση ανθίζει σε ολόκληρη τη Μικρά Ασία και τη Μέση Ανατολή. Και εδώ πρέπει να τονίσω ότι σ' όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας, οι εθνοτικές, γλωσσικές και οικονομικές διαφορές υποτάσσονταν στη θρησκευτική ταυτότητα. Η θρησκεία στην οθωμανική κοινωνία δεν ήταν μια επιμέρους όψη της κοινωνικής ζωής. Δεν απαντούσε μόνο σε μεταφυσικές αναζητήσεις. Δημιουργούσε ένα συνολικό πολιτισμικό πλαίσιο. Όπως συμφωνούν πολλοί ιστορικοί, η θρησκεία όχι μόνο όριζε την ταυτότητά τους αλλά συντελούσε και στη διατήρηση της γλώσσας τους. Έθετε το πλαίσιο για την καθημερινή τους ζωή. Μέσα από το οποίο η τελετουργική και πνευματική διάσταση εισχωρούσε σε όλους τους άλλους τομείς. Αυτή η απουσία διάκρισης μεταξύ ιερού ή πνευματικού και κοσμικού ή λαϊκού, που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει ακόμα και σήμερα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ελληνικής ζωής αποτελούσε χαρακτηριστικό γνώρισμα της ζωής στις μικρασιατικές κοινότητες. Αυτά τα χαρακτηριστικά ακριβώς που δυστυχώς αμφισβητούν κάποιοι νεοέλληνες, γνώριζαν πολύ καλά οι Νεότουρκοι και ο Μουσταφά Κεμάλ. Από το 1908, που κατέλαβαν με πραξικόπημα την εξουσία και την πολιτική διαχείριση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, με το δόγμα «η Τουρκία στους Τούρκους» και με μοναδικό συνεκτικό κρίκο τη μουσουλμανική θρησκεία, άρχισαν ένα μεθοδευμένο και συστηματικό πρόγραμμα εξόντωσης εκατομμυρίων Χριστιανών σε όλη τη Μικρά Ασία. Όπως αναφέρει και ο Γενικός Πρόξενος των Ηνωμένων Πολιτειών στην Εγγύς Ανατολή Τζώρτζ Χόρτον, η καταστροφή της Σμύρνης αποτέλεσε την τελευταία πράξη του σταθερού προγράμματος εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών σε όλο το μήκος και πλάτος της παλιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Είχε προηγηθεί η σφαγή 15.000 Βουλγάρων στα 1876, και των Χαλδαίων στις αρχές του αιώνα. Η σφαγή στη Φώκαια στα 1914, μια πόλη με 8000 Έλληνες και 400 περίπου Τούρκους. Ακολούθησε η γενοκτονία 1,5 εκατ. Αρμενίων και 350.000 Ποντίων.
Όπως θαυμάσια είχε προβλέψει ο Μικρασιάτης Δημήτρης Γληνός, ο μετέπειτα βασικός υπεύθυνος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του Βενιζέλου και ιδεολογικός καθοδηγητής του ΕΑΜ, ότι ο «Ο τουρκικός εθνικισμός όχι μόνο θ' αποκτούσε επιθετική μορφή αλλά θα έβαζε το μαχαίρι στο λαιμό των εθνοτήτων της Τουρκίας». Εκτουρκισμός ή θάνατος, υπήρξε στην πραγματικότητα η πολιτική των Νεότουρκων του Ατατούρκ. Του Ατατούρκ που αποτέλεσε τον πρόδρομο του Χίτλερ και του Χίμλερ στις γενοκτονίες.Αποτελεί, η Μικρασιατική καταστροφή, πτυχή του περιβόητου άλυτου Ανατολικού ζητήματος με τελευταίο θύμα την Κύπρο. Η αδυναμία των ευρωπαϊκών δυνάμεων, να διαμορφώσουν ένα σύστημα ευρωπαϊκής ισορροπίας κατά την περίοδο της συρρίκνωσης και παρακμής της οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτέλεσε σημαντική όψη του Ανατολικού ζητήματος. Η δυναμική πνευματική οικονομική και πολιτισμική παρουσία του ελληνισμού στα Βαλκάνια και τη Μικρά Ασία καθιστούσε τον Ελληνισμό βασική συνιστώσα στη λύση αυτού του ζητήματος. Δύναμη απειλητική για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Με τη συνθήκη των Σεβρών, ο Ελληνισμός ως κρατική πλέον οντότητα, αποκτούσε τον έλεγχο των πατρογονικών βωμών και εστιών. Η άρνηση των ΗΠΑ ν' αναγνωρίσουν τη συνθήκη των Σεβρών, που σήμαινε την ουσιαστική διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτέλεσε την αρχή του τέλους της συμμαχίας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμο κατέληξε στη γένεσης του εθνικού τουρκικού κράτους και του τουρκικού επιθετικού εθνικισμού. Έτσι φτάσαμε από τη συνθήκη των Σεβρών της Ελλάδας των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών στη Μικρασιατική καταστροφή. Και όπως έγραψε στα απομνημονεύματα του ο Τσόρτσιλ, ο Κεμάλ γιόρτασε τον θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε τέφρα και τη τεράστια σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού.
Το 1922, ο ελληνισμός υπέστη μια πληθυσμιακή καταστροφή. Υπέστη καταστροφική συρρίκνωση της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας εμβέλειάς του. Οι Έλληνες εγκατέλειψαν τις προαιώνιες εστίες τους αφήνοντας εκεί δυο μέτρα κάτω από τη γη σπασμένα αγάλματα και παλιές εικόνες και αίμα που έχει φτάσει μέχρι τον υδροφόρο ορίζοντα, όπως λέει ο Στάθης Βασιλείου. Άδειασαν οι 7 εκκλησίες της Αποκάλυψης του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Προφητικό και δραματικό ακούγεται το χωρίον που ξεκινά η Αποκάλυψη «Ο βλέπεις, γράψον εις βιβλίον και πέμψον εις τας επτά εκκλησίας τας εν τη Ασία, εις Έφεσον και εις Σμύρνην και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν»Πολύς λόγος έγινε για το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού. Πριν κλείσω θα θελα να κάνω ένα μικρό σχόλιο. Ο θεατρικός συγγραφές και φίλος μου, Αντώνης Παπαδόπουλος, βάζει στο στόμα μιας Μικρασιάτισσας γιαγιάς, λίγο πριν πεθάνει την εξής φράση «εγώ το χρέος μου το έκανα, φύτεψα στην καρδιά των παιδιών μου το παρελθόν μας» Τα βιβλία δίνουν φωνή στους πεθαμένους που έχουν σιγήσει. Εκεί βρίσκεται η ψυχή του χρόνου που πέρασε. Η περίπτωση του βιβλίου της ιστορίας αν δεν αποτελεί λάθος, ατύχημα ή τραγική ανεπάρκεια των συγγραφέων τότε στοχεύει αντικειμενικά στον ιστορικό και πολιτιστικό μας ευνουχισμό. Πολλές αναφορές αλλά και παραλείψεις του συγκεκριμένου βιβλίου αποτελούν μνημεία ιστορικής λοβοτομής. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος στη μνήμη, τη συνείδηση και τη γνώση της ιστορίας αποτελεί πρόβλημα βαθύτατα εθνικό και αναμφισβήτητα πανανθρώπινο. Θα πρέπει να γνωρίζουν οι συγγραφείς τον κανόνα που έχει διατυπώσει ένας σύγχρονος ψυχαναλυτής ο Tomas Szasz : «Ο ανόητος ούτε συγχωρεί ούτε λησμονεί, ο αφελής συγχωρεί αλλά και λησμονεί, ο σοφός όμως συγχωρεί αλλά δε λησμονεί». Βεβαίως το βιβλίο έχει συγγραφείς που είναι υπεύθυνοι για τα γραφόμενα. Όμως ότι το συγκεκριμένο αυτό βιβλίο βρίσκεται στα χέρια των Ελλήνων μαθητών της ΣΤ' Δημοτικού, χρεώνεται αποκλειστικά στην ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Θεωρώ ότι αυτό και μόνον αναιρεί απολύτως το ρόλο τους.
Όποιοι λαοί ξεχνούν τις δυστυχίες τους είναι καταδικασμένοι να τις ξαναζήσουν. Έχουμε χρέος στη βαθύτερη και ουσιαστική γνώση της ιστορίας. Όχι για κομματική ή παραταξιακή χρήση αλλά για εθνική και κοινωνική συνειδητοποίηση. Ως κάτοικοι αυτών των προσφυγογενών περιοχών, ως Πόντιοι, ως Μικρασιάτες, ως Έλληνες, έχουμε χρέος να γνωρίζουμε και να τιμούμε με τη ζωή και το παράδειγμά μας την παράδοση και τον πολιτισμό μας.
Κλείνοντας εύχομαι ολόψυχα στην Ένωση των Μικρασιατών Κερατσινίου να επιτύχει σε όλους τους σκοπούς της και η ίδρυση της, να συμβάλει τα μέγιστα, στην αναβίωση,διατήρηση και αναβάθμιση της πολιτιστικής κληρονομιάς των Μικρασιατών στο Κερατσίνι.
Υ.Γ. Ο κ. Λιντζέρης είναι Μικρασιάτης από την πλευρά της μητέρας του.

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΙΛΟΓΛΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ" ΣΤΙΣ 2/8/2007
read more “ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ Β' ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΙΡΑΙΑ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΛΙΝΤΖΕΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ”

ΙΔΡΥΣΗ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

ΣΜΥΡΝΗ:Η ΝΟΤΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Φύσηξεν η νύχτα *
σβήσανε τα σπίτια
κι είναι αργά στην ψυχή μου
Δεν ακούει κανένας *
όπου και αν κτυπήσω, η μνήμη με σκοτώνει.
(ΕΛΥΤΗΣ)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 28/5/2007
Το πρώτο βήμα έγινε! Με καθυστέρηση αρκετών χρονών, πενήντα περίπου Κερατσινιώτες, την Παρασκευή 25 Μαΐου, συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, στο Δημαρχείο και αποφάσισαν τη δημιουργία συλλόγου με την ονομασία ¨ΕΝΩΣΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ¨.Ήταν όλοι τους «πρόσφυγες» δεύτερης και τρίτης γενιάς, που μίλησαν με συγκίνηση για την ανάγκη να αναβιώσουν και να διατηρήσουν τα ήθη και τα έθιμα, τον πνευματικό, ιστορικό, λαογραφικό και γλωσσικό πλούτο, του ξεριζωμένου από τις εστίες του, Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Ήταν όλοι τους «προσφυγόπουλα» δεύτερης και τρίτης γενιάς, που μιλήσαν με συγκίνηση για την ανάγκη να συστήσουν ένα σύλλογο διεκδικητικό, που θα υπερασπίζεται τα κοινωνικά δικαιώματα, την ειρήνη, τον πολιτισμό, τη δημοκρατία, την ανθρώπινη αλληλεγγύη.
Η εισήγηση-πρόταση έγινε από τον κ. Δημήτρη Μούρικη και έγινε ομοφώνα αποδεκτή, από τους παρευρισκόμενους.
Τις νομικές ενέργειες για την έγκριση του καταστατικού ανέλαβαν οι Μικρασιάτισες δικηγορίνες κ.κ. Ελένη Αντωνιάδου και Χρύσα Μυργιάλη, με την συνεργασία του κ. Π. Λεοντιάδη.
Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή ορίστηκε από τους:
1. Βάγια Γ.
2. Βαρδαξόγλου Χ.
3. Δατσέρη Β.
4. Δρίβα Σ.
5. Θεολόγου Α.
6. Καλαιτσίδου Κ.
7. Κανέλου Φ.
8. Λιλόγλου Σ.
9. Τσαβδάρογλου Λ.
Εντός των ημερών θα συνεδριάσει η Διοικούσα Επιτροπή και θα πραγματοποιηθεί νέα σύσκεψη των Ιδρυτικών μελών.
Το πρώτο βήμα έγινε. Καλή συνέχεια!
Από τη Διοικούσα Επιτροπή
read more “ΙΔΡΥΣΗ ΕΝΩΣΕΩΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ”