Τρίτη 27 Ιουλίου 2010

Το δικό μας Ολοκαύτωμα


Οστά Ποντίων από τον τάφο στο Γιαζισιλάρ
ΤΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ – Ποντιακή Γενοκτονία: σιγή Αγκυρας για τους ομαδικούς τάφους.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
Νέα στοιχεία έρχονται στο φως από τον ομαδικό τάφο Ποντίων σε χωριό της Σαμψούντας της περιόδου 1916-1922, που ήρθε στο φως πριν από δύο χρόνια. Εκπρόσωποι των Ποντίων εκφράζουν την έντονη δυσφορία τους για την παθητική ελληνική πολιτική σε ό,τι αφορά το...ποντιακό ζήτημα και τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας στον Πόντο.Οστά Ποντίων από τον τάφο στο Γιαζισιλάρ Τα οστά βρέθηκαν τυχαία κατά τη διάρκεια εργασιών σε σχολείο του χωριού Γιαζισιλάρ, ενώ, σύμφωνα με τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, οι εργάτες πέταξαν τα οστά στο ποτάμι της περιοχής. Οι κάτοικοι του χωριού, όπου βρέθηκε ο ομαδικός τάφος, υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και ερείπια από τέσσερις ελληνικές εκκλησίες.Μία απ’ αυτές βρισκόταν εκεί όπου σήμερα έχει κατασκευαστεί το σχολείο. Οι ιστορικοί δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο στο σημείο να βρισκόταν και χριστιανικό νεκροταφείο.«Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση Ερντογάν μεσολάβησε για να αναγνωρίσουν οι Σέρβοι τη σφαγή μουσουλμάνων αμάχων στη Σρεμπρένιτσα, κωφεύει στο ζήτημα των ομαδικών τάφων στην περιοχή του Πόντου.Προαποφασισμένο σχέδιο.Την περίοδο που ακολούθησε υλοποιήθηκε το προαποφασισμένο σχέδιο των Τούρκων εθνικιστών, των Νεότουρκων, για φυσική εξόντωση των χριστιανικών κοινοτήτων» σημειώνει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης. «Ηταν τέτοια η ένταση και η έκταση των διωγμών, ώστε ακόμη και οι σύμμαχοι των Τούρκων διατύπωσαν εγγράφως τις αντιρρήσεις τους. Ο μαρκήσιος Pallavicini (Παλαβιτσίνι) έγραφε τον Ιανουάριο του 1918: “Είναι σαφές ότι οι εκτοπισμοί του ελληνικού στοιχείου δεν υπαγορεύονται ουδαμώς από στρατιωτικούς λόγους και επιδιώκουν κακώς εννοούμενους πολιτικούς σκοπούς”. Σχεδόν συγχρόνως ο Αυστριακός πρόξενος της Αμισού Κβιατόφσκι (Kwiatkowski) ανέφερε σε υπηρεσιακή επιστολή του ότι ο εκτοπισμός των Ελλήνων της ποντιακής παραλίας βρισκόταν στο πλαίσιο του προγράμματος των Νεότουρκων, με το οποίο επιδιωκόταν η εξασθένηση του χριστιανικού στοιχείου. Θεωρούσε ο ίδιος ότι η καταστροφή αυτή θα είχε μεγαλύτερη απήχηση στην Ευρώπη απ’ ό,τι οι σφαγές που είχαν διαπράξει κατά των Αρμενίων».Ο συγκεκριμένος ομαδικός τάφος που εντοπίστηκε στη Σαμψούντα φαίνεται ότι ανήκει στη δεύτερη περίοδο της Γενοκτονίας (1919-1922). Για τον τάφο αυτό ο μελετητής της ιστορίας των Ελλήνων του Δυτικού Πόντου, εκπαιδευτικός Γιώργος Αντωνιάδης, υπογραμμίζει: «Το χωριό Γιαζισιλάρ αποτελεί συνοικισμό του χωριού Τερέκιοϊ, που βρίσκεται πάνω στην παραλιακή οδό. Τον Ιούνιο του 1921, οι Τούρκοι συγκέντρωσαν τα γυναικόπαιδα του χωριού Τερέκιοϊ και αφού τα έπνιξαν με βρόχο, τα πέταξαν σε ένα λάκκο και στη συνέχεια κάλυψαν το λάκκο αυτό με χώμα…»Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας διαμαρτυρήθηκε προς τον Τούρκο πρωθυπουργό και ζήτησε (χωρίς αποτέλεσμα απ’ ό,τι φάνηκε) από την τότε υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Ντόρα Μπακογιάννη να επέμβει. Στην ανακοίνωσή της αναφερόταν: «Στο χωριό Γιαζισιλάρ της Σαμψούντας κατά τη διάρκεια εργασιών για ανέγερση σχολείου σε οικόπεδο που υπήρχαν τα ερείπια χριστιανικού ναού αποκαλύφθηκε ομαδικός τάφος. Είναι προφανές ότι πρόκειται για οστά των κατά το έτος 1916 σφαγιασθέντων Ελληνοποντίων ανδρών ηλικίας 16-60 ετών της περιοχής Σαμψούντας και Πάφρας. Η αποκάλυψη του τάφου αυτού συνιστά αμάχητο τραγικό τεκμήριο της διαπραχθείσης κατά τα έτη 1916-1923 γενοκτονίας σε βάρος των χριστιανικών πληθυσμών του Πόντου από τους Νεότουρκους και το κεμαλικό καθεστώς, έγκλημα που δυστυχώς η επίσημη Τουρκία επιμένει να μην ομολογεί και αρνείται πεισματικά την επιβαλλόμενη αίτηση συγγνώμης. Εξάλλου είναι προσφιλής και επαναλαμβανόμενη η τακτική της να αποποιείται την ευθύνη για το έγκλημα και τα θύματά της να τα χαρακτηρίζει ως “αγνοούμενους”».Ο Βλάσης Αγτζίδης σημειώνει: «Για άλλη μία φορά το θέμα υποβαθμίστηκε από τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες στο πλαίσιο της υποτίμησης της τραυματικής προσφυγικής εμπειρίας και της επίτευξης ελληνοτουρκικής συνεννόησης χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών ανθρωπιστικών αρχών, όπως είναι ο σεβασμός της μνήμης των νεκρών και η απόδοση των στοιχειωδών τιμών που απαιτούν οι -τυπικά αποδεκτοί- απ’ όλους πολιτισμικοί κανόνες».Σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό Γ. Θ. Αντωνιάδη, οι περιοχές όπου υπάρχουν γνωστοί ομαδικοί τάφοι βρίσκονται στην Πάφρα, τη Σαμψούντα, το Γαβάκ, την Κάβζα, στην Ερπαα.«Ενδεικτικά αναφέρω μόνο τους ομαδικούς τάφους της περιοχής της Πάφρας του Δυτικού Πόντου: Στον ποταμό Αλυ (1918): Με πρόσχημα την κατάταξη στον τουρκικό στρατό 4.000-4.500 Ελληνες της Πάφρας από 15-60 ετών, οδηγήθηκαν παρά τον ποταμό Αλυ, αφού προηγουμένως τους είχαν δέσει πισθάγκωνα ανά δύο. Ολους τους πέταξαν και τους έπνιξαν στα βαθιά και θολά νερά του ποταμού. Κατά μήκος του ποταμού υπήρχαν 70 αμιγή ελληνικά χωριά. Το έγκλημα αποκαλύφθηκε το 1938, κατά τη διάρκεια ερευνών καταγραφής του βυθού του ποταμού. Στο χωριό Μουαμλή (15-5-1921): στα οικήματα του καπνεμπόρου Σάββα Τζιβαλόγλου, μαζί με τα παιδιά του Γιώργο και Νικόλα, καίνε ζωντανούς 365 άνδρες που είχαν συλλάβει και μεταφέρει εκεί από τα χωριά Μουαμλή, Καράσεϊν-Εκίζ και Τεπέ-ελταβούρ. Στο χωριό Σουρμελή (1-6-1921): στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου έκαψαν ζωντανά 550 άτομα, που τους συνέλαβαν από τα γειτονικά χωριά. Στο χωριό Κοβτσέ-σου (5-6-1921): 570 άνδρες μεταφέρθηκαν από τους τσέτες του Τοπάλ Οσμάν και φυλακίστηκαν στην εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου. Δολοφονήθηκαν όλοι με τον διά πυράς θάνατο, πλην δύο που κατάφεραν να διαφύγουν. Στο χωριό Σελεμελίκ (8-6-1921): Δολοφονήθηκαν με τον γνωστό τρόπο 520 άτομα. Από το Σελεμελίκ συνελήφθησαν 180 άτομα, 80 μεταφέρθηκαν εκεί από την Πάφρα, 15 από το Τιγκιρλά, 30 από το Αζάι, 30 από το Καράπερτσιν και 180 από άλλα χωριά. Επέζησαν μόνο δύο άτομα».Λίστα χωρίς τέλος.Ο ίδιος έχει καταγράψει ακόμη τάφους στο χωριό Τσουλφάς-Χότζα (11-6-1921): Στην εκκλησία της Υπεραγίας Θεοτόκου του Σουλού Τερέ δολοφόνησαν 470 άνδρες και 7 ιερείς, ενώ άλλους 60 τους έκαψαν στην εκκλησία του παρακείμενου συνοικισμού Ελεζλού. Στο χωριό Γαβλαάν (14-6-1921): λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Πάφρας ο Τοπάλ Οσμάν συνέλαβε 250 άντρες και γυναίκες και αφού τους έκλεισε στο σπίτι του Νίκου Γεωργιάδη, του έκαψε ζωντανούς. Μαζί τους πήρε 10 αιχμαλώτους για την Κερασούντα, αλλά τους εκτέλεσε στο πλοίο που τους μετέφερε με φρικτό τρόπο ρίχνοντάς τους στο καμίνι της μηχανής του πλοίου.Στο χωριό Εβρέν Ουσαγί (15-6-1921): 420 άνδρες δολοφονήθηκαν από τον Τοπάλ Οσμάν μέσα στο Σχολείο και στην οικία του Θεμιστοκλή Χαραλάμπους. Στο χωριό Τουβάν Γιουβασί (16-6-1921): 180 Ελληνες συλληφθέντες από χωριά που βρίσκονταν γύρω από την Πάφρα, κάηκαν ζωντανοί στην εκκλησία του Αγίου Ευγενίου. Στην κωμόπολη Καράπουναρ (18-6-1921): οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν περικύκλωσαν τους δύο συνοικισμούς της κωμόπολης και δολοφονούν όποιον συναντούν. Τους κατοίκους που συνέλαβαν τους συγκέντρωσαν μπροστά την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους. Εκεί ξεχώρισαν 70-80 νεαρές κοπέλες τις οποίες, αφού τις βίασαν, τις μετέφεραν ημιθανείς στην εκκλησία και τις έκαψαν μαζί με τους υπόλοιπους. Στη συνέχεια κατεδάφισαν την εκκλησία και επιχωμάτωσαν το χώρο για να μη διακρίνονται τα ίχνη του εγκλήματος.
*ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
read more “Το δικό μας Ολοκαύτωμα”

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Ελάχιστος φόρος τιμής στους ηρωϊκούς άνδρες της ΕΛΔΥΚ του 1974.






Πέρασαν, από την αποφράδα εκείνη ημέρα του 1974, 36 συναπτά έτη. 36 έτη που οι Τούρκοι κατέχουν την Κύπρο. Στην μνήμη μας έρχονται όλοι οι Έλληνες Αξιωματικοί και οι οπλίτες της ΕΛΔΥΚ, που εκείνη την εποχή αντιστάθηκαν στον εισβολέα με γενναιότητα, πολέμησαν και πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος και θυσίας. Τα χρόνια πέρασαν από τότε και δυστυχώς αυτή η θυσία τους δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί από επίσημα χείλη. Ουδείς ενδιαφέρθηκε να τιμήσει αυτούς τους ξεχωριστούς ήρωες, που έγραψαν ιστορία στην Κύπρο, σε μία άνιση μάχη σώμα προς σώμα.

Όλοι οι νεκροί μας εκεί, παιδιά του Ελληνικού λαού, που έπεσαν, τραυματίσθηκαν, αγωνίσθηκαν υπό την Ελληνική Σημαία και υπό τους σχηματισμούς του Ελληνικού Στρατού, αγνοήθηκαν, λησμονήθηκαν, ταπεινώθηκαν, συκοφαντήθηκαν, ελεεινολογήθηκαν και πετάχτηκαν στον Καιάδα της λησμονιάς και της περιφρόνησης, από το επίσημο κράτος και οι υπηρεσίες που προσέφεραν εδόθησαν «τοις κυσί».
Δυστυχώς ελάχιστοι γνωρίζουν το τι προσέφεραν στην Πατρίδα οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ τις ημέρες της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο. Και χρέος της πολιτείας είναι πλέον να γίνουν όλα γνωστά, διότι η ιστορία ούτε διαγράφεται ούτε πλαστογραφείται, όποιες και να είναι οι πολιτικές επιδιώξεις αυτών που ελεεινολογούν προς τους ήρωες.

Ήρθε η ώρα να αποβάλει διά παντός την μεγάλη αχαριστία της η πολιτεία, το να μην τιμά τουλάχιστον ηθικώς τους ηρωικούς νεκρούς, τους τραυματίες και τους αναπήρους των μαχών της Κύπρου. Είναι Εθνικό έγκλημα.
Τα δάκρυα και η θλίψη όλων των επιζώντων παραμένουν εσαεί, όσο η Ελληνική πολιτεία αρνείται την αναγνώριση της θυσίας των.
read more “Ελάχιστος φόρος τιμής στους ηρωϊκούς άνδρες της ΕΛΔΥΚ του 1974.”

Και νέο θαύμα αλά Ρεπούση...





«ΞΕΣΠΑΣΕ ΚΡΙΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑΣ YΜΙΑ...»

Γράφουν στο βιβλίο «Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία» της Γ΄ Γυμνασίου!

Απίστευτο δώρο στην Τουρκία!

Ο... συνωστισμός στη Σμύρνη, της κυρίας Ρεπούση, στο περιβόητο βιβλίο... της Ιστορίας της ΣΤ΄ τάξης Δημοτικού, που αναγκάστηκε η κυβέρνηση Καραμανλή, μετά τον γενικό ξεσηκωμό, να το αποσύρει (και ο αθηναϊκός λαός την κυρία Γιαννάκου), φαντάζει πταίσμα μπροστά στο εθνικό έγκλημα που διαπράττουν οι συγγραφείς αλλά και οι αξιολογητές του βιβλίου της Γ΄ Γυμνασίου «Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία», όπου εκεί μαθαίνουν τα παιδιά μας κι εμείς ότι τα Ύμια δεν ανήκουν στην Ελλάδα, αλλά τα... διεκδικούμε μαζί με την Τουρκία!

Συγκεκριμένα, στη σελ. 163 για την τουρκική πολεμική επιχείρηση κατάληψης της ελληνικής βραχονησίδας τον Γενάρη του 1996, γράφονται επί λέξει τα εξής:

«Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση της βραχονησίδας Ύμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις (1996)»!


Διεκδικούσαμε δηλαδή τα Ύμια, δεν ήταν κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας, γράφουν οι συγγραφείς Ευαγγελία Λούβη και Δημήτρης Ξιφαράς. Καλά, πού ζουν; Δεν ήξεραν ότι τα Ύμια βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας;

Αυτήν την Ιστορία μαθαίνουν στα παιδιά μας; Ότι το 1996 πήγε η Ελλάδα να... διεκδικήσει τα Ύμια από την Τουρκία; Και το άφησαν αυτό να τυπωθεί στο βιβλίο δυστυχώς και οι κριτές αξιολόγησης, οι Αλ. Ρήγος, Όλ. Καραγεώργου και Μ. Βενιέρης, που είναι κι αυτοί συνυπεύθυνοι της ιστορικής διαστρέβλωσης.

Τι καλύτερο δώρο θα μπορούσε να περιμένει η Τουρκία; Έχει πλέον κι ένα σχολικό ελληνικό βιβλίο για να το επικαλείται στα διεθνή φόρουμ, ότι και η Ελλάδα παραδέχεται ότι δεν έχει την κυριαρχία της βραχονησίδας Ύμια, αλλά τη... διεκδικεί!

Απορίες προκαλεί πώς έδωσε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο την έγκρισή του σ'αυτήν την πλαστογράφηση της αλήθειας, της ιστορικής πραγματικότητας.

Τι δείχνει κι αυτό το βιβλίο, μετά από εκείνο της Ρεπούση; Ότι η άλωση της ελληνικής διαπαιδαγώγησης και της γνώσης της αλήθειας για τα ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας γίνεται από μέσα, με ευθύνη και των υποτιθέμενων ελεγκτών.

Κι όπως σημειώνει σε άρθρο του ο καθηγητής-φιλόλογος κ. Χρίστος Δάλκος, που εντόπισε τη νέα εθνική διαστροφή, πέραν του ότι δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά στην αμερικανική παρέμβαση (που ομολογήθηκε από τον ίδιο τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη μέσα στη Βουλή, μ' εκείνο το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς»), ούτε στον σκοτωμό τριών Ελλήνων, ηρωικών αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, Χριστόδουλου Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκου και Έκτορα Γιαλοψού, που έπεσε το ελικόπτερό τους (υπάρχει πάντα η «υποψία» ότι καταρρίφθηκε από τους τούρκους κομάντος) στη θαλάσσια περιοχή των βραχονησίδων, υπάρχει αναφορά.

Η υπουργός Παιδείας, κυρία Διαμαντοπούλου, θα πρέπει να δώσει εντολή να αποσυρθεί και να διατάξει έρευνα πώς οι αξιολογητές και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο επέτρεψαν να μπει στο βιβλίο Ιστορίας αυτή η διαστρέβλωση της αλήθειας που αποδυναμώνει τις ελληνικές θέσεις, αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα πρέπει να παρέμβει.

ΠΗΓΗ: http://lalei-kairia.blogspot.com/2010/07/blog-post_9265.html
read more “Και νέο θαύμα αλά Ρεπούση...”

Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Βιβλία για την ενίσχυση του προγράμματος ομογενών φοιτητών σε πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης



Το πρόγραμμα του Νέου Κύκλου Κωνσταντινουπολιτών συμπληρώνει φέτος 4 χρόνια και έχει ανάγκη ενίσχυσης. Μέχρι σήμερα έχουν χορηγηθεί 9 υποτροφίες σε ομογενείς φοιτητές αντίστοιχες με αυτές του προγράμματος κρατικών υποτροφιών (ΙΚΥ).

Το πρόγραμμα πρέπει να ενισχυθεί και να συνεχιστεί όπως ορίζουν οι παραδόσεις μας τονίζει σε ανακοίνωση του ο Νέος Κύκλος Κωνσταντινουπολιτών καλώντας όποιον επιθυμεί να εξετάσει τη δυνατότητα απόκτησης των παρακάτω βιβλίων:

1. Οι Ελληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το Ανατολικό Ζήτημα 1866-1881 (συγγραφέας Ανδρέας Αντωνόπουλος, 2007, συνεργασία με τις εκδόσεις Τσουκάτου)

2. Η ένταξη στην Ελλαδική Κοινωνία των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης 1955-200 . Σύγκριση με τους Αιγυπτιώτες, Μικρασιάτες, Ποντίους και τη αντίστοιχη διαδικασία ενσωμάτωσης τους (συγγραφέας Δρ. Ιωάννης Χρ. Ιακωβίδης, 2007).

3. Ανατολίτικες Νουβέλες 1927 (συγγραφέας Μινάζ Τσεράζ 1852-1929, μετάφραση από τα Αρμενικά Λιλίτ Βαρτανιάν 2010)

4. Επανέκδοση του Μνημειώδους βιβλίου (σε συνεργασία με τον Σύλλογο Εκδοσης Ωφέλιμων Βιβλίων) Τα τελευταία έτη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (συγγραφέας Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, βουλευτής Σμύρνης και Αϊδινίου 1914-1918 και υπουργός περίθαλψης προσφύγων μετά την μικρασιατική καταστροφή, πρώτη έκδοση 1924, επανέκδοση 2010)

5. Το ελληνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη το 19ο αιώνα . Τόμος Α- ιστορία δραματολόγιο-θίασοι-ηθοποιοί (συγγραφέας Χρυσόθεμις Σταματοπούλου-Βασιλάκου , 1994).

6. Το ελληνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη το 19ο αιώνα . Τόμος Β- Παραστάσεις (συγγραφέας Χρυσόθεμις Σταματοπούλου-Βασιλάκου , 1994).

mikrasiatis.gr

read more “Βιβλία για την ενίσχυση του προγράμματος ομογενών φοιτητών σε πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης”

Πρόταση για συνεργασία Μικρασιατικών συλλόγων



Οι Εκδόσεις Κειμήλιο με πολύχρονη εμπειρία και πλούσιο έργο στο χώρο των εκδόσεων και ιδιαίτερα βιβλίων, ημερολογίων και εντύπων σχετικών με το Μικρασιατικό πολιτισμό και τη λαογραφία καθώς και Ενώσεις Μικρασιατών από όλη την Ελλάδα, σας προτείνουν τρόπους συνεργασίας και σχετικές προτάσεις στο τομέα των εκδόσεων.

Σκοπός μας είναι οι προτάσεις μας να αποτελέσουν κίνητρο αλλά και απάντηση στις οικονομικές συγκυρίες, ώστε οι σύλλογοι να συνεχίσουν απρόσκοπτα το έργο τους. Είναι γεγονός ότι στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, το αυξημένο κόστος παραγωγής μιας έκδοσης και η μείωση της αγοραστικής δύναμης, καθιστά πολύ δύσκολη τη δημιουργία και έκδοση ενός βιβλίου ή εντύπου αποκλειστικά από ένα σύλλογο. Από την άλλη, οι δημόσιες σχέσεις και η προβολή των συλλόγων, η διάσωση και διάδοση του πολιτιστικού πλούτου της Μικράς Ασίας αλλά και η αναγκαιότητα των συλλόγων να στηρίζουν την επιβίωσή τους και από τα έσοδα των πωλήσεων συγκεκριμένων εκδόσεων, κρίνουν απαραίτητη τη συνέχεια εκδοτικών δραστηριοτήτων.

Προς αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε τη συνεργασία συλλόγων με σκοπό την από κοινού έκδοση βιβλίων, ημερολογίων, εφημερίδων κλπ.

Οι φετινές μας προγραμματισμένες εκδόσεις είναι ήδη σε εξέλιξη.

Τίτλος. Μικρασιάτικο γλέντι

Υπότιτλος. Παραδοσιακοί μεζέδες

η μουσική και τα τραγούδια της Σμύρνης.

Όπως υποδεικνύει και ο τίτλος, οι μεζέδες θα πρωταγωνιστούν σε αυτό το ημερολόγιο. Συνολικά στους 12 μήνες στην κάτω σελίδα του ημερολογίου θα παρατεθούν 24 συνταγές με μεζέδες, δηλαδή 2 συνταγές για κάθε μήνα.

Στο πάνω μέρος θα γίνει αναφορά στη μουσική της Μικράς Ασίας καθώς και συνοπτική παρουσίαση των μουσικών οργάνων ( βιολί, σαντούρι, τζουρά, κανονάκι, λαούτο, ούτι κλπ.)

Για περισσότερες πληροφορίες καθώς και τις εκδόσεις που έχουν προγραμματιστεί είμαστε στη διάθεσή σας για να σας ενημερώσουμε.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6938947980

read more “Πρόταση για συνεργασία Μικρασιατικών συλλόγων”

Η παρουσία των προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας στα Τρίκαλα


"Εργατικοί, ευρηματικοί και φιλότιμοι, οι πρόσφυγες έκαναν όλες τις δουλειές στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, να σταθούν στα ‘πόδια’ τους και τελικά να δημιουργήσουν μεταλλάσσοντας προς το καλύτερο την τοπική κοινωνία». Μ’ αυτό τον τρόπο, ο συνταξιούχος δημοσιογράφος, Θύμιος Λώλης, περιγράφει την παρουσία των προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, στα Τρίκαλα, μέσω ενός πονήματος.

Πρόκειται ουσιαστικά για μια ανθολόγηση και καταγραφή, από τις παλιές εφημερίδες των Τρικάλων, της παρουσίας των προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, από το 1922 έως το τέλος της πρώτης πεντηκονταετίας του 20ου αιώνα, στα Τρίκαλα. Οι παλιές τοπικές εφημερίδες αποτελούν, σύμφωνα με το συνταξιούχο δημοσιογράφο, τη μοναδική έντυπη και πιο πειστική μαρτυρία, για την άφιξη, εγκατάσταση, την εν γένει ζωή και δράση των προσφύγων, που συνέρρευσαν στα Τρίκαλα, αναζητώντας αγάπη και προστασία, έπειτα από τη γενοκτονία και τον διωγμό τους.

Παρακολουθώντας κάποιος την αδιάψευστη αυτή τραγωδία τους, αλλά και την όλη παρουσία τους, δεν μπορεί -σύμφωνα με το δημοσιογράφο- παρά να αναγνωρίσει την υπέροχη προσπάθειά τους να αντέξουν, να σταθούν, να επιβιώσουν και τελικά να δημιουργήσουν, συμβάλλοντας θετικά στην ανάπλαση, εξυγίανση και πρόοδο και της τρικαλινής κοινωνίας. Ενώ, λοιπόν, από τις αρχές τού 1919 και μέχρι το 1921, η ειδησεογραφία αναφέρεται λεπτομερειακά, στην παρουσία και τα προβλήματα των χιλιάδων προσφύγων της Ανατολικής Θράκης, που αρχικά είχαν φθάσει στα Τρίκαλα και σε όσους προστέθηκαν στη συνέχεια, από τη Ρωσία, η πρώτη γραπτή αναφορά, για επικείμενη αποστολή προσφύγων στην πόλη των Τρικάλων, από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία γενικότερα, γίνεται στην εφημερίδα «Θάρρος» της Παρασκευής 23ης Σεπτεμβρίου 1922, δημοσιεύοντας την παρακάτω λακωνική πληροφορία: «Έρχονται πρόσφυγες. Κατά τηλεγράφημα προς την ενταύθα Νομαρχίαν θ’ αποσταλούν εκ Βόλου, ενταύθα και εις Καρδίτσαν 1.500 πρόσφυγες. Πρέπει το ταχύτερον, να ληφθούν τα ενδεικνυόμενα μέτρα, δια τον στεγασμόν των και την τροφοδοσίαν των». Ιδιαίτερη, όμως, έκκληση έγινε για τα γυναικόπαιδα των προσφύγων, για τα ορφανά παιδιά, που συνέρρευσαν στα Τρίκαλα. Το «Θάρρος» της 3ης Οκτωβρίου 1922, επιδεικνύει ιδιαίτερη ευαισθησία υπέρ αυτών, με το παρακάτω σχόλιό του για τον έρανο υπέρ των προσφύγων: «Συνεκροτήθη η επιτροπή προς συλλογήν εράνων διά τους πρόσφυγας τής Μ. Ασίας. Δεν αμφιβάλλομεν ότι άπαντες θα προσφέρωσιν τον όβολόν των προς ανακούφισιν των δυστυχών αυτών προσφύγων, οι οποίοι ανάγκη να τύχωσιν φιλοξενίας εκ μέρους μας.

Εκ παραλλήλου όμως προς την επιτροπήν των εράνων είναι ανάγκη να γίνει και μία επιτροπή Κυριών και Δεσποινίδων, η οποία θα προσφέρει ανεκτίμητους υπηρεσίας εις τα γυναικόπαιδα των προσφύγων, ίδια δε εις τα ορφανά και εγκαταλελειμμένα λόγω απώλειας των προστατών των». Παρά τις συστάσεις κι εκκλήσεις, το ποσό που συγκεντρώθηκε από τον έρανο υπέρ των προσφύγων, χαρακτηρίζεται «πτωχό και πενιχρό» για την αντιμετώπιση των αναγκών των προσφύγων. Το «Θάρρος», σε σχόλιό του της Δευτέρας 21ης Νοεμβρίου 1922, αντί του εράνου τάσσεται υπέρ της επιβολής μόνιμου φόρου, υπέρ των προσφύγων. Η παρουσία των προσφύγων στα Τρίκαλα, έδωσε και την αφορμή, σύμφωνα με τον κ. Λώλη, για τη δημιουργία μιας άλλης πνευματικής και καλλιτεχνικής κουλτούρας, που έφεραν μαζί τους τα θύματα του Κεμαλισμού. Ιδιαίτερα δε στο χώρο των τεχνών, που γνώριζαν την άνθισή τους στον Ελληνικό Πόντο και την Μικρά Ασία, γενικότερα. Και… Σουλτάνος φωτογράφος Από τη Μικρά Ασία ήταν και πολλοί καλλιτέχνες, επαγγελματίες φωτογράφοι, που ήλθαν κι εγκαταστάθηκαν στα Τρίκαλα. Και στο «Θάρρος» της 31ης Δεκεμβρίου 1922 δημοσιεύεται η παρακάτω σχετική διαφήμιση: «Ο εξ Αΐδινίου πρόσφυξ κ. Κ. Καργόπουλος φωτογράφος, έχων και τον τίτλον του Σουλτάνου, ήνοιξε φωτογραφείον». Ο προσφυγικός συνοικισμός Τρικάλων, στην περιοχή δίπλα από τους νέους τότε και σημερινούς στρατώνες, πήρε νομική υπόσταση, ύστερα από τέσσερα σχεδόν χρόνια, σημειώνει ο δημοσιογράφος, αφότου ήρθαν στην πόλη των Τρικάλων οι πρώτοι πρόσφυγες του Πόντου και της Μικράς Ασίας, τον Σεπτέμβρη του 1922. Η πρώτη αναφορά στην ίδρυση αυτού του συνοικισμού γίνεται στις εφημερίδες της 23ης Μαρτίου 1926. Επίσης, οι πρόσφυγες των Τρικάλων, αφού ξεπέρασαν τα πρώτα προβλήματα στέγασης και διαβίωσης άρχισαν να αντιμετωπίζουν την όχι ευχάριστη για αυτούς κατάσταση με τη σύσταση του πρώτου τους συλλόγου. Σχετική πρόσκληση δημοσιεύεται στις εφημερίδες, την 11η Φεβρουαρίου 1924.

Γενικά, από τα δημοσιεύματα των τρικαλινών εφημερίδων της εποχής εκείνης, σημειώνει ο δημοσιογράφος, προκύπτει ότι η εν γένει βοήθεια προς τους πρόσφυγες δεν υπήρξε η αναμενόμενη. Και η στάση των τοπικών αρχών απέναντί τους όχι η πρέπουσα. Χαρακτηριστικά το «Θάρρος» θα γράψει: «Στους δυστυχείς πρόσφυγες δεν παραχωρήθηκε ούτε στέγη ούτε άρτος, ούτε παραμυθητικός λόγος καν». Ενώ στην ίδια γραμμή σχολιασμού ήταν και η άλλη τρικαλινή εφημερίδα «Αναγέννησις».

© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ – ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

read more “Η παρουσία των προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας στα Τρίκαλα”

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

ΤΟ "ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ 2-3" ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ!!!


δια την αναδημοσίευση: Σταύρος Λιλόγλου
Ξεχασμένο και μακριά από «τ’ αδιάκριτα» μάτια του κόσμου παραμένει ένα από τα καταφύγια του Πειραιά, το «καταφύγιο 2-3», απέναντι από τις δεξαμενές του Βασιλειάδη, μένει εκεί να θυμίζει τις μαύρες μέρες του πολέμου.
Ένα μνημείο που ίσως θα έπρεπε να αξιοποιήσει η πολιτεία, να το κάνει επισκέψιμο για τα σχολεία, να δουν τα παιδιά ένα κομμάτι από την νεότερη ιστορία της πόλης μας, από τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας.
Αυτό το καταφύγιο ρίχνει πινελιές στο καμβά του χρόνου και ζωγραφίζει με ανεξίτηλα χρώματα την ιστορία της Κατοχής και της αντίστασης των Ελλήνων. Το ερώτημα είναι, τι κάνουμε με αυτά, μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε;
Νομίζω ότι, παρ’ ότι μας θυμίζουν «κακές εποχές», δεν παύουν να είναι αναφορές μιας εποχής που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Μπαίνοντας μέσα ένοιωσα ένα δέος, κλείνοντας τα μάτια έφερε στο νου εικόνες εκείνης της εποχής, πολίτες που στο άκουσμα της σειρήνας έτρεχαν να βρουν προστασία στο καταφύγιο, να αποφύγουν τις βόμβες των «Στούκας». Περιηγήθηκα στους χώρους του για πάνω από μια ώρα, λίγο έλειψε να χαθώ στις πολλές στοές του, στοές καλά διατηρημένες.
Τα καταφύγια είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας ξεκίνησαν να δημιουργούνται όταν ο Ιωάννης Μεταξάς τη δεκαετία του 1930 με ειδικό διάταγμα υποχρέωσε τους κατοίκους της πόλης να φτιάξουν υπόγεια καταφύγια τα οποία χρησίμευσαν δεόντως κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σχεδόν κάτω από κάθε πολυκατοικία της εποχής του Mεταξά έχουμε και ένα τέτοιο υπόγειο καταφύγιο. Είναι γνωστό ότι και σε αυτή την περίπτωση άλλοι υπόγειοι χώροι, των οποίων ο προορισμός ήταν διαφορετικός, άνοιξαν στους βομβαρδισμούς από την πολιτεία για να φιλοξενήσουν τους πολίτες. Στα χρόνια της Kατοχής κάθε είδους στενωπός και υπόγειο πέρασμα, ασχέτως των πραγματικών χρήσεών τους, βοήθησαν σημαντικά τον αγώνα και τη δράση της αντίστασης κατά των Γερμανοϊταλών. Yδραγωγεία, οστεοφυλάκια, σπήλαια και αγωγοί μετατράπηκαν σε λημέρια, αποθήκες παράνομου υλικού, δρόμους διαφυγής από τα καθημερινά μπλόκα και τη νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας.
Το
«καταφύγιο 2-3» του Πειραιά στην ουσία είναι μια σπηλιά με πολλούς διαδρόμους που πιθανόν να μην έχει εξερευνηθεί στο που καταλήγουν.
Υπάρχει πιθανότητα να επικοινωνεί με κάποιο άλλο καταφύγιο, σίγουρα πρέπει κάποιος-Νομαρχία-δήμος- να ασχοληθεί μαζί του, και να το καταστήσει μουσείο.
Δεν αρκεί η μνήμη , οι αφηγήσεις και η ιστορία για να μας θυμίζουν τις μέρες του Πολέμου. Διασώζονται φυσικά ντοκουμέντα που οφείλουμε να τα διατηρήσουμε και να τα αναδείξουμε.
Αρκετά κτίρια έχουν χαθεί- όπως χάθηκε και το κτίριο της Αντιφθισικής Εταιρείας στην οδό 34ου Συντάγματος- ας μη χάσουμε κι άλλα…
Καλό επίσης είναι, να μάθουμε πόσα ακόμα καταφύγια υπάρχουν στον Πειραιά;
Άλλο ένα υπάρχει στον Προφήτη Ηλία, άλλο;
ΠΗΓΗ: Του Στυλιανού Ι. Μανουσάκη από το PIRAUESSTAR
read more “ΤΟ "ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ 2-3" ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ!!!”

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ :"ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΙΚ ΝΙΚ ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΛΙΠΠΑ(ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ) ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ"

-ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΦΙΛΩΝ- ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ
- Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ!!!

Έξι [6] μήνες μετά την πρώτη μας ουσιαστική δράση με τα δημοτικά γύρω από το άλσος και το πρόγραμμα “Το Πάρκο Των Ονείρων Μου” επιστρέφουμε, τούτη τη φορά εμείς οι ίδιοι και ανα- λαμβάνουμε δράση.
Αυτή την Κυριακή λοιπόν, 11 Ιουλίου από τις 10:00 το πρωί σας περιμένουμε οικογενειακώς, στο άλσος του Αγίου Φίλιππα(ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ)στην Νίκαια, να παίξουμε, να μιλήσουμε, να καθαρίσουμε, να ποτίσουμε, να ανακυκλώ- σουμε, να περιποιηθούμε τα δέντρα και να βάψουμε.

Όλα έχουν να κάνουν με την ανάγκη μας να έχουμε ένα πάρκο καθαρό, φιλικό και ευχάριστο για τις βόλτες μας.

Μερικά από αυτά είναι:

- Καθαρισμός

- Απομάκρυνση επικίνδυνων παιχνιδιών

- Ανακύκλωση

- Πότισμα

- Κηπουρική περιποίηση

- Βάψιμο Τοίχων

και άλλα πολλά !

Για όλα αυτά έχει δεσμευτεί ο Δήμος Νίκαιας πως θα μας βοηθήσει.

Ελπίζουμε να σας δούμε εκεί !


Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 6978 691 657

Αναφορά του ΣΚΑΪ στην εκδήλωση(01:59 λεπτό):
http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=202423

Η αφίσα της εκδήλωσης:
http://www.facebook.com/#!/photo.php?pid=4391285&id=557871131

Σελίδες για την εκδήλωση:
http://www.facebook.com/event.php?eid=126098170765589
http://www.halkidona.gr/2010/07/itstime/
read more “ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ :"ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΠΙΚ ΝΙΚ ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΛΙΠΠΑ(ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ) ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ"”

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΩΤΗ ΣΥΓΡΑΦΕΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΕΚΑΚΗ: "Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ"

ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ

Από τις εκδόσεις «Κάδμος» κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Γιώργου Λεκάκη στο οποίο γίνεται αναφορά σε 11 «άγνωστες» αρχαίες ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας. Πρόκειται για μια πολυτελή έγχρωμη έκδοση, 424 σελ. εκ των οποίων οι 158 σελ. είναι ένα έγχρωμο λεύκωμα με φωτογραφίες της επισκοπούμενης περιοχής! Στα κεφάλαιά του διαβάζουμε, μεταξύ άλλων:

  • Μικρά Ασία: Πίνακας με ονόματα ελληνικών χωριών, πόλεων, ποταμών και ορέων και πώς αυτά διατηρούνται σήμερα παραφρασμένα στα «τουρκικά» - Ο γενικός πληθυσμός της Μικράς Ασίας, κατά το 1922.
  • Αντίφελλος, μια αρχαία ελληνική πόλη έναντι της Μεγίστης
  • Άσπενδος «η επισημότατη πόλη της Παμφυλίας»!
  • Άσσος «στην λαμπρότερη και επιβλητικότερη τοποθεσία του κόσμου»!
  • Αφροδισιάς «η μεγάλη πόλη της Καρίας»! («Απ’ όλες τις πόλεις της Ασίας, αυτήν διάλεξα για δική μου!» Οκταβιανός Αύγουστος).
  • Δίδυμα ή Βραγχίδαι, «οι Δελφοί της Ανατολής»! Και η ναυμαχία του Γέροντα.
  • Ξάνθος, «με την πρώτη “Ένωση Δημοκρατιών” του κόσμου»!
  • Παταρηίς, «η πόλη που “έγραψε” την ιστορία της Λυκίας»! Ένα αντιπροσωπευτικό πολίτευμα θαμμένο στην άμμο της Τουρκίας, του R. BernsteinNew York Times»). Και ο Παταρεύς άγιος Νικόλαος.
  • Σαγαλασσός, «η πόλη των ανδρείων»!
  • Σίδη, «το άνθος της Παμφυλίας ροιάς, αλλά και των πειρατών εργαστήριον»!
  • Σινασός, «ο φάρος της Καππαδοκίας. Επιτύμβια επιγράμματα της Σινασού.(Επιμέλεια Κυρ. Βλασιάδη, από χειρόγραφο του Λαζ. Τακαδόπουλου. Δημοσιεύονται για πρώτη φορά!). Παροιμίες της Σινασού. Και το όνομα της Καππαδοκίας είναι ελληνικότατο.
  • Σινώπη, «η ανυπότακτη – η πρώτη ελληνική αποικία στον Πόντο»! Ο Σινωπεύς Διογένης ο Κυνικός. Ο Σινωπεύς Μαρκίων, ο πρώτος που μίλησε για κατάργηση της Παλαιάς Διαθήκης! Εκ Σινώπης το αρχαιότερο ναυάγιο του Πόντου. «Γυρισμός-Σινώπη» του Ανδρέα Καρκαβίτσα.

Τέλος, ανθολογία-ερανίσματα:

  • «Δύο φορές οι Έλληνες μπορούσαν να απελευθερώσουν την Κωνσταντινούπολη!», κείμενο του Douglas Dakin.
  • Ήταν θρήσκος ο Ατατούρκ; κείμενο του Χουσρέβ Γκερεντέ.
  • Τουρκία και παιδεία, κείμενο του Egiilm-Sen.
  • Τουρκική «συγγνώμη» για τις γενοκτονίες, κείμενο του Αλή Ερτέμ.
  • Τουρκία και καλλιτεχνία, κείμενο του Ισμαήλ Μπεσικτσί.
  • Η ψεύτικη Τουρκία, κείμενο του Εμπορικού Συλλόγου Αγκύρας.
  • Κεμάλ και μειονότητες, κείμενο του Tufan Turene.
  • Τουρκική ποίηση, κείμενο του Γ. Λεκάκη.
  • Οι σουλτάνοι ήταν γεννήματα χριστιανών παλλακίδων, κείμενο του Αλή Κεμάλ Μερτζάν.
  • Το Συμβούλιο της Ευρώπης καλεί την Τουρκία να λάβει μέτρα για την προστασία της ελληνικής μειονότητος σε Ίμβρο και Τένεδο, κείμενο του Γ. Λεκάκη.

Γράφει στο οπισθόφυλλο ο εκδότης Ν. Πετρόπουλος:«Ο πολυγραφότατος Γιώργος Λεκάκης, συγγραφέας-λαογράφος με εξαιρετικό έργο, καταθέτει άλλη μια μελέτη του, 420 σελίδων, για την άγνωστη πλευρά της Μικράς Ασίας. Τίτλος της «Η Άγνωστη Μικρά Ασία», που κυκλοφορεί ήδη από τις εκδόσεις «Κάδμος».Έως τώρα το μεγάλο μερίδιο του ενδιαφέροντός μας σ’ αυτήν την περιοχή, κέρδιζε η Κωνσταντινούπολη φυσικά, και η Σμύρνη, η Έφεσος, η Μίλητος, η Τροία, η Πέργαμος, ίσως η Προύσα και η Αλικαρνασσός. Κι απ’ τον Πόντο, η Τραπεζούντα και η Κερασούντα. Παρ’ όλην την αδιαμφισβήτητη σπουδαιότητά τους, οι παραπάνω πολιτείες δεν είναι παρά ένα κομμάτι της Ιστορίας και της Γεωγραφίας του επισκοπούμενου χώρου. Το υπόλοιπο;Αντίφελλος, Άσπενδος, Άσσος, Αφροδισιάς, Δίδυμα ή Βραγχίδαι, Ξάνθος, Παταρηίς, Σαγαλασσός, Σίδη, Σινασός, Σινώπη, άγνωστες λέξεις για τους πολλούς, γίνονται χειροπιαστές Ελλάδες της Ανατολής, μέσα από την ματιά, την πένα, τον φακό, την έρευνα του συγγραφέα.Ο Γιώργος Λεκάκης εξελίσσεται σε έναν από τους σπουδαιότερους περιηγητές της εποχής μας, γιατί γράφει μόνο για ό,τι ο ίδιος έχει δει κι επισκεφθεί. Και δεν στέκεται εκεί. Οι συγκριτικές του αναφορές, μας ανοίγουν παράθυρα, για να σκεφτούμε μόνοι μας, παραπέρα…Καλό ταξείδι, λοιπόν, σε μια Ελλάδα που δεν ξέρετε και που επισήμως και εξ απαλών ονύχων κανείς δεν φρόντισε να σας πει ποτέ πως υπάρχει…»

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε στην Αθήνα (Φειδίου 14-16, ΤΚ 10678 Αθήνα, τηλ. 210-38.38.068)και στην Θεσσαλονίκη (Ερμού 48, ΤΚ 54623 Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310-252.323) και σε επιλεγμένα καλά βιβλιοπωλεία.


*Ο Γιώργος Λεκάκης γεννήθηκε στο Μόναχο της Γερμανίας, από Έλληνες γονείς μετανάστες, στις 17 Αυγούστου 1964.
Μεγάλωσε και σπούδασε εκεί, Κοινωνιολογία και Δημοσιογραφία.
Ο πατέρας του, Ανδρέας Γ. Λεκάκης, από το Κερατσίνι του Πειραιώς (με καταβολές από την Ύδρα και απώτερα από τα Σφακιά Χανίων της Κρήτης) και η μητέρα του, Αικατερίνη Ιω. Μιχαηλίδου, από το Πλατύ Ημαθίας (με καταγωγή από την Καππαδοκία), εγκαταστάθηκαν πλέον μόνιμα στον Πειραιά, μετά από 20ετή και πλέον "θητεία" στην ξενητειά, ως εργάτες.


read more “ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΩΤΗ ΣΥΓΡΑΦΕΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΕΚΑΚΗ: "Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ"”

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

103 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑ


103 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑ


ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ

Στίς 7 Ἰουνίου 2010 συμπληρώθηκαν 103 χρόνια ἀπό τόν μαρτυρικό θάνατο τοῦ Μακεδονομάχου Σαράντη Ἀγαπηνοῦ, περισσότερο γνωστοῦ μέ τό πολεμικό ψευδώνυμο Καπετάν Ἄγρας.
Πρόκειται γιά τόν..
πρωταγωνιστή τοῦ βιβλίου "Τά Μυστικά τοῦ Βάλτου" τῆς Πηνελόπης Δέλτα, μέ τό ὁποῖο μεγάλωσαν γενιές καί γενιές. Ὁ Ἄγρας καί ὁ Ναουσαῖος συνεργάτης του Ἀντώνης Μίγγας κρεμάσθηκαν ἀπό μέλη τοῦ βουλγαρικοῦ κομιτάτου σέ μιά καρυδιά στό χωριό Βλάντοβο, σημερινό χωριό Ἄγρας κοντά στήν Ἔδεσσα. Ὁ Πελοποννήσιος Μακεδονομάχος ἦταν μόλις 27 ἐτῶν.
Ἡ σύντομη ζωή του ὑπῆρξε ἕνας συνεχής ἀγώνας γιά τά ἰδανικά τῆς πατρίδας, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀξιοπρέπειας. Ἑκατό χρόνια μετά τήν θυσία του ἀξίζει νά τόν θυμόμαστε καί νά τόν τιμοῦμε. Καί μαζί μέ αὐτόν νά τιμοῦμε ὅλους ἐκείνους, Μακεδόνες ἤ Νοτιοελλαδίτες, στρατιωτικούς καί ἐθελοντές, διπλωμάτες καί ἱερεῖς, ἐνόπλους ἤ ἀμάχους, πού συστρατεύθηκαν στόν Πανελλήνιο Ἀγῶνα γιά τήν σωτηρία τῆς Μακεδονίας κατά τήν περίοδο 1904 -1908.
Ἦταν ὁ Μακεδονικός Ἀγώνας, ἡ συντονισμένη προσπάθεια ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ Ἔθνους γιά νά μή περάσει ἡ Μακεδονία ἀπό τά χέρια τῶν Ὀθωμανῶν στά χέρια τῶν Βουλγάρων ἐθνικιστῶν . Ἦταν μία ἀπό τίς μεγαλύτερες ἐποποιίες τοῦ Νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ.
Ὁ Σαράντης Ἀγαπηνός γεννήθηκε στό Ναύπλιο τό 1880. Ὁ πατέρας του ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ ὡς δικαστικός, ἀλλά ἔγραψε τό παιδί στά μητρῶα ἀρρένων τῶν Γαργαλιάνων Μεσσηνίας, ἀπ' ὅπου κατήγετο ἠ ἱστορική οἰκογένεια τῶν Ἀγαπηνῶν.
Οἱ πρόγονοί του εἶχαν σπουδαία δράση κατά τήν Ἐπανάσταση τοῦ 1821, ἀναφέρεται δέ στίς πηγές τῆς ἐποχῆς ὁ ἀγωνιστής Διονύσιος Ἀγαπηνός.
Ὁ μικρός Σαράντης, πού οἱ συγγενεῖς του ἀποκαλοῦσαν χαϊδευτικά Τέλλο (Σαραντέλλο), ἔχασε τόν πατέρα του καί οἱ συγγενεῖς τόν ἔφεραν στήν Ἀθήνα μαζί μέ τή μητέρα του καί ἄλλα δύο ἀδέλφια. Ἡ πίστη του στόν Θεό καί στήν Ἑλλάδα καί ὁ νεανικός ἐνθουσιασμός του τόν ὤθησαν νά ἐγγραφεῖ στήν Στρατιωτική Σχολή Εὐελπίδων, ἀπ 'ὅπου ἀπεφοίτησε μέ πολύ καλή ἐπίδοση. Θά μποροῦσε νά παραμείνει στήν Φρουρά τῶν Ἀθηνῶν, ἀλλά ὁ ἴδιος ζήτησε ἐπιμόνως νά σταλεῖ στόν Τύρναβο, τότε μεθοριακή πόλη, δεδομένου ὅτι ἡ Μακεδονία ἦταν τουρκοκρατούμενη. Ἐκεῖ ἔλαβε πιό ζωντανά τά μηνύματα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος πού προετοιμαζόταν καί ἀκουσε τόν πόνο καί τήν γοερή κραυγή τῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων πού κατεπιέζοντο ἀπό δύο δυνάστες: Ὀθωμανούς κατακτητές καί Βουλγάρους ἐνόπλους (κομιτατζῆδες).
Ὅταν ξεκίνησε ἡ ἀντίδραση τῶν γηγενῶν Ἑλλήνων Μακεδόνων κατά τῆς τρομοκρατίας τῶν κομιτατζήδων ἡ Ἀθήνα ἀποφάσισε νά προσφέρει διακριτικά τήν βοήθειά της. Ὅσοι ἀξιωματικοί ἤθελαν νά βοηθήσουν ἀπεστέλλοντο κρυφά μέ ψευδώνυμο καί μέ ἰδιότητα παραπλανητική γιά νά μήν κινήσουν τήν ὑποψία Τούρκων καί Βουλγάρων.
περισσότερα:
http://egersis2.blogspot.com/2010/07/103.html
read more “103 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΗΡΩΑ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΓΡΑ”

Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

"Λειτουργία στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά"



"Με την Επίσημη Άδεια του τουρκικού Κράτους να τελείται μια φορά τον χρόνο Λειτουργία στο Μοναστήρι(σήμερα μουσείο) της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα του Πόντου, θα τελεσθεί η Κοίμηση Της Θεοτόκου, φέτος στις 15 Αυγούστου 2010!

Φέτος για πρώτη φορά μετά από 90 χρόνια θα...

μπορέσουν χιλιάδες πιστοί να ακολουθήσουν την Θεία Λειτουργία στο Μοναστήρι χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, καθώς και δια της τηλεοράσεως θα μπορέσουν εκατομμύρια πιστοί να την παρακολουθήσουν!

Όσοι μπορέσουμε καλό θα ήταν να πάμε εκεί!

Μόνο με την ιδέα αυτή ότι θα γίνει κάτι τέτοιο τα συναισθήματα είναι ήδη έντονα!"

Αναγνώστης

read more “"Λειτουργία στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά"”

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Σμύρνη. Ο επίγειος παράδεισος Των μπακτσεβάνηδων και των ζαρζαβατσήδων


ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ

Ψηλά ο ουρανός χαμογελούσε και χάιδευε με τη μυρωμένη ανάσα του το σφριγηλό χώμα που ανατρίχιαζε. Κι ο ξένος, συνεπαρμένος από ένα τέτοιο ξέσπασμα φυσικής ομορφιάς, παρατηρούσε με θαμπωμένα μάτια… τη μαγευτική γλύκα της γης αυτής της επαγγελίας, όπου οι αγριάδες του χειμώνα είναι άγνωστες και τα πυρίφλογα καλοκαίρια απαλύνονται από το ζέφυρο.

Τους τρεις τελευταίους μήνες του χρόνου φυσάνε νοτιάδες και φέρνουν άφθονες βροχές, που ξανανιώνουνε τη χλόη και διατηρούν όλη τη φρεσκάδα της ανοιξιάτικης βλάστησης. Ακόμα και με τα μεγαλύτερα κρύα, στη Σμύρνη το θερμόμετρο δεν πέφτει κάτω από τους 10 βαθμούς και πότε πότε, ακόμα και το Γενάρη τυχαίνει να ανέβει ως τους 26…

Όσοι πέρασαν από τη Σμύρνη δε θα ξεχάσουν τον επίγειο παράδεισο των φρούτων της, που από το εμπόριό τους με το εξωτερικό περίσσευαν τεράστιες ποσότητες για τις ντόπιες αγορές και στοιβαγμένες στα τσαρσιά και στα καντούνια, ήταν χαρά και μαρτύριο μαζί για την όραση ή την όσφρηση των επιρρεπών στη γαστριμαργία.

Αν ένας Σμυρνιός ήταν τόσο φτωχός που να μην μπορεί να αγοράσει παρά ψωμοτύρι και φρούτα, τα πάμφθηνα τούτα είδη, εξαίσια σε ποιότητα, του εξασφάλιζαν μιας πρώτης γραμμής βασική διατροφή για όλη του τη ζωή.

Τα φρούτα της Σμύρνης προέρχονταν από τον κάμπο της, ονομαστό για τη γονιμότητά του και την ποικιλία της παραγωγής του. Τούτος ο κάμπος καλλιεργείται πλούσια και σπέρνεται με κλήματα, ελιές, λεμονιές, πορτοκαλιές, συκιές, μουριές και κυπαρίσσια…

Το καλοκαίρι ξεχειλίζει από αμέτρητες ροδοδάφνες που προσθέτουν ακόμα περισσότερα στην ομορφιά του…

Θ. Καρζής
read more “Σμύρνη. Ο επίγειος παράδεισος Των μπακτσεβάνηδων και των ζαρζαβατσήδων”

Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ποντίων Σταυρούπολης «ΑΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» εκφράζει την οργή και την αγανάκτησή του

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ποντίων Σταυρούπολης «ΑΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» εκφράζει την οργή και την αγανάκτησή του για την πράξη καταστροφής του συστήματος εκπομπής του Ράδιο Ακρίτες 102,3fm χθες το πρωί (Τετάρτη 30/6/2010), στο πάρκο κεραιών του Χορτιάτη από συνεργείο του Δήμου Χορτιάτη

Το Ράδιο Ακρίτες αποτελεί τη φωνή του υπερήφανου Ποντιακού λαού που έχει βιώσει την τραγωδία της Γενοκτονίας και του ξεριζωμού από το Τουρκικό κράτος.

Είναι ακατανόητη αυτή η ενέργεια που πλήττει ένα ειδικό και μοναδικό σε παγκόσμιο επίπεδο ραδιόφωνο που αποτέλεσε και αποτελεί το βασικό εργαλείο και μέσον επικοινωνίας των απανταχού Ποντίων.

Ο Δήμαρχος Χορτιάτη κ. Μιχάλης Γεράνης οφείλει εξηγήσεις για αυτή την εχθρική του πράξη εναντίον της φωνής του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά και πολλών άλλων εθνικοτοπικών οργανώσεων που φιλοξενούνται από το Ράδιο Ακρίτες.

Γνωρίζουμε πως όλα αυτά τα 17 χρόνια της νόμιμης και συνεχούς λειτουργίας μας η φωνή μας ενοχλεί το Τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης και την Τουρκική πρεσβεία γιατί τίθεται με ένταση και σαφήνεια το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής αλλά και άλλων Χριστιανικών πληθυσμών από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς..

Το Ράδιο Ακρίτες 102,3fm σε πείσμα όλων αυτών που επιδιώκουν τη φίμωσή του θα συνεχίσει να αποτελεί την καθαρή και δυνατή φωνή του υπερήφανου Ποντιακού Ελληνισμού. Οι έλληνες του Πόντου δεν θα επιτρέψουν να σβήσει αυτή η αγωνιστική και μαχητική φωνή τους.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

read more “Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ποντίων Σταυρούπολης «ΑΚΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ» εκφράζει την οργή και την αγανάκτησή του”

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Π.Ο.Π.Σ. για την αναψηλάφηση της δίκης των ενόχων της μικρασιατικής καταστροφής


ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΘΩΩΣΗ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ!!!


«Για την Δίκη των Έξι» Θεσσαλονίκη 12-4-2010.

΄Οσος καιρός κι αν περάσει, όση μελέτη κι αν χαλαλίσει κανείς για να κατανοήσει την απόφαση του Αρείου Πάγου για την επανάληψη της διαδικασίας της δίκης ως προς την αναθεώρηση της από 15/11/1922 εκτάκτου στρατοδικείου Αθηνών, θα ματαιοπονήσει.
Γι΄ αυτό λοιπόν εμείς αντί σχολίων, γιατί η Ιστορία μία φορά γράφεται και δεν αλλοιώνεται κατά την δοκούσαν εκάστοτε άποψη της κυριάρχου ιδεολογίας (η οποία και επικράτησε ευκαιριακώς στην μείζονα και ελάσσονα πρόταση του σκεπτικού της απόφασης) του Αρείου Πάγου, δηλώνουμε:

Θα παραστούμε ως πολιτικώς ενάγοντες κατά πάντων όσων ενέχονται για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και συνακόλουθα της Μικράς Ασίας και της Θράκης στη δίκη που θα γίνει.
Προς το παρόν περιττεύουν οι νομικές και ιστορικές αναλύσεις.

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων δεν θα σιωπήσει στην απόπειρα εξαγνισμού των υπευθύνων-ενόχων για την σφαγή 353.000 Ποντίων, που παρεδόθησαν από τους ενόχους στις ορδές του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, του Τοπάλ Πασά και άλλων.
Δεν θα ανεχτεί την σφαγή και τον εξανδραποδισμό του Θρακικού και Μικρασιατικού Ελληνισμού, από πράξεις και παραλήψεις των κατηγορουμένων για τις οποίες αυτοί καταδικάστηκαν αμετάκλητα, δίδοντας συγχωροχάρτι και παρέχοντας ένοχη σιωπή, στους νεολογιστές νομικιστικούς σοφιστές, που επιδιώκουν την ανατροπή της ιστορίας.

Κολληθείη η γλώττα μου τω λάρυγγί μου εάν μη σου μνησθώ Εύξεινε Πόντε, Θράκη, Μικρασία.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Π.Σ.
Ο Πρόεδρος
Χαράλαμπος Αποστολίδης

Η Γενική Γραμματέας

Χριστίνα Σαχινίδου Δικηγόρος Παρ΄ Αρείω Πάγω

read more “ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Π.Ο.Π.Σ. για την αναψηλάφηση της δίκης των ενόχων της μικρασιατικής καταστροφής”