Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ" ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ


Την Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010 και ώρα 19.00 στο Πολιτιστικό Κέντρο "Αντώνης Σαμαράκης" στο Κερατσίνι έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα-ερευνητή Γιώργου Λεκάκη "Η Άγνωστη Μικρά Ασία" (κυκλοφορεί σε β΄ έκδοση από τις εκδόσεις "Κάδμος") με ομιλία και προβολή διαφανειών από τον ίδιο τον συγγραφέα.
Το βιβλίο προλόγισε ο θεατράνθρωπος Αλέκος Χρυσοστομίδης και ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης.
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στα πλαίσια του τριήμερου αφιερώματος μνήμης στον Μικρασιατικό και Ποντιακό Ελληνισμό, που διοργανώνει η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση πολιτών Κερατσινίου - Δραπετσώνας "ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ" και ο πρόεδρος της κίνησης και υποψήφιος Δήμαρχος Λουκάς Τζανής.
Να δώσουμε συγχαρητήρια στον υποψήφιο Δήμαρχο της πόλης κ. Λουκά Τζανή και στους συνεργάτες του, για την μεγάλη αυτή προσφορά τους, στον κόσμο του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας.

Στην παρουσίαση παρευρέθηκε και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΤΩΝ» και καθηγητής φυσικής αγωγής , Σταύρος Λιλόγλου , ο οποίος είναι Ιδρυτικό Μέλος της Ένωσης Μκρασιατών Κερατσινίου και συμμετέχει ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Κερατσινίου-Δραπετσώνας με τον συνδυασμό "ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ", του Λουκά Τζανή.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΤΙΚΟΣ
read more “ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑ" ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ”

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

3ΗΜΕΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ 15, 16 ΚΑΙ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ






Η Δημοτική Κίνηση Πολιτών Κερατσινίου - Δραπετσώνας «ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ» και ο Πρόεδρος της κίνησης ΛΟΥΚΑΣ ΤΖΑΝΗΣ, σας προσκαλούμε στο τριήμερο αφιέρωμα μνήμης στον Μικρασιατικό και Ποντιακό Ελληνισμό.

Αγωνιζόμαστε για την προβολή της πολιτιστικής ταυτότητας του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου ως αναπόσπαστο κομμάτι

της συνολικής εικόνας και κουλτούρας του νέου Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

Η παρουσία σας στις εκδηλώσεις μας, αποτελεί για μας μεγάλη τιμή.

Τετάρτη 15/9 & ώρα 19.00

πολιτιστικό Κέντρο «ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ» (Μικράς Ασίας 24 κ΄ Παπαναστασίου) παρουσίαση του βιβλίου «Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ» του συγγραφέα κου Γεωργίου Λεκάκη με προβολή εικόνων και σχολιασμό του.

Προλογίζουν :

Ο συγγραφέας και θεατράνθρωπος κος Αλέκος Χρυσοστομίδης και ο ηθοποιός κος Ηλίας Λογοθέτης.


Πέμπτη 16/9 &ώρα 19.00

πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» (Εμμ. Μπενάκη 70 Αμφιάλη) Προβολή της ταινίας του Νίκου Κούνδουρου «1922»

Προλογίζουν :

η κα Γαβριηλίδου Μαρία, Πρόεδρος του συλλόγου ΦΛΟΓΗΤΑΙΝΩΝ

και ο κος Μαντούβαλος Κωνσταντίνος ιδρυτικό μέλος

της Ένωσης Μικρασιατών Κερατσινίου.

Παρασκευή 17/9 & ώρα 20.00

πλατεία Βάρναλη Δραπετσώνα Μουσικό αφιέρωμα στην Ποντιακή και Μικρασιατική παράδοση.

Προλογίζει η κα Χαφουσίδου Χριστίνα Γενική Γραμματέας της Ένωσης Ποντίων Πειραιά – Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Χορεύουν τα συγκροτήματα των συλλόγων ΘΥΜΑΙΤΑΔΩΝ και Ένωσης Ποντίων Πειραιά – Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Λαϊκά Σμυρναίικα τραγούδια από το μουσικό συγκρότημα του Παύλου Κοντογιαννίδη και ποντιακά από τον Γ. Δημητριάδη.

Ο Επικεφαλής

Λουκάς Τζανής

Υπ. Δήμαρχος Κερατσινίου -Δραπετσώνας

Τις εκδηλώσεις συντονίζει η κα Αναγνωστάκη Αργυρώ - Φιλόλογος


read more “3ΗΜΕΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ 15, 16 ΚΑΙ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ”

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955 ΚΑΙ Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ






ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ*

Πογκρόμ (από τη ρωσική λέξη погром (πογκρόμ), από το ρήμα “громить” (γκρομίτ) που σημαίνει «συντρίβω») είναι μια μαζική, αυθόρμητη ή προμελετημένη και οργανωμένη βίαιη επίθεση εναντίον κάποιας συγκεκριμένης εθνικής, θρησκευτικής ή άλλης ομάδας, με ταυτόχρονη καταστροφή του περιβάλλοντός τους (σπίτια, επιχειρήσεις, θρησκευτικοί χώροι, κοκ).



Τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955,
η ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης έγινε στόχος απρόκλητων βιαιοτήτων. Μέσα σε λίγες ώρες εμπορικά καταστήματα, βιοτεχνίες, σπίτια, ακόμα και οι εκκλησίες των Ελλήνων μετατράπηκαν σε ερείπια. Τα γεγονότα αυτά σήμαναν την αρχή του τέλους της κοινότητας των Ρωμιών της Πόλης.

Η βίαιη αυτή επίθεση σύντομα συνυφάνθηκε με τις ψυχροπολεμικές πολιτικές εξελίξεις της εποχής, και τα πραγματικά γεγονότα αποσιωπήθηκαν εξίσου γρήγορα.
Με αφορμή την 50η επέτειο της μεγάλης καταστροφής, ο Σπύρος Βρυώνης ανασυνέθεσε τα γεγονότα εκείνης της νύχτας στο μεγαλειώδες έργο του "Ο μηχανισμός της καταστροφής: το τουρκικό πογκρόμ της6ης-
7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης"
,το
οποίο εκδόθηκε στα αγγλικά το2005.

Αυτή η μνημειώδης μελέτη είναι το πρώτο έργο τέτοιου βάθους και εύρους που έχει εκδοθεί σε οποιαδήποτε γλώσσα γι' αυτή την καθοριστική στιγμή της σύγχρονης τουρκικής και ελληνικής ιστορίας. Έχει υμνηθεί ως "magnum opus", ως"πρωτότυπο και βαρυσήμαντο", ως"λαμπρό έργο". Είναι βέβαιο ότι θα αναγνωριστεί ως η απροσπέραστη μελέτη των βίαιων γεγονότων που τόσο αναλυτικά περιγράφει και εξετάζει.

Ο τόμος περιλαμβάνει και ένα εκτεταμένο ένθετο με τις μοναδικές φωτογραφίες του
Δημητρίου Καλούμενου. Η εξαιρετική φωτογραφική τεκμηρίωση προσδίδει επιπρόσθετο βάρος στις αρχειακές μαρτυρίες που παρουσιάζει ο συγγραφέας και στην ιστορική ανάλυση του πογκρόμ και των συνεπειών του.
"Ο Σπύρος Βρυώνης έγραψε ένα magnum opus. Η πληρότητα της έρευνας και της ανάλυσης, η ποικιλία του τεκμηριωτικού υλικού του, η απόλυτη ακρίβεια και της παραμικρής λεπτομέρειας, η παρουσίαση των απόψεων των δραστών, των θυμάτων και των απλών θεατών των γεγονότων και η πλήρης διαλεύκανση της αλήθειας ενός εγκλήματος, το οποίο σκοπίμως έχει υποτιμηθεί ή και αποσιωπηθεί, φανερώνουν το ηθικό σθένος ενός αφοσιωμένου ερευνητή και ιστορικού".
Richard G. Hovannisian, Καθηγητής της Ιστορίας της Αρμενίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας
"Κάθε έθνος έχει στην ιστορία του επεισόδια που προτιμά να ξεχνά, γεγονότα τα οποία η συλλογική μνήμη προσπαθεί να απωθήσει ή και να σβήσει για πάντα. Η επίθεση που υποκίνησε το τουρκικό κράτος εναντίον των χριστιανών της Κωνσταντινούπολης την 6η προς 7η Σεπτεμβρίου 1955 είναι ένα τέτοιο γεγονός στη σύγχρονη τουρκική ιστορία.
Η έκδοση του λαμπρού βιβλίου ενός από τους κορυφαίους ιστορικούς του μικρασιατικού χώρου είναι επομένως ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη. Το βιβλίο παρουσιάζει με ενδελεχή και τεκμηριωμένο τρόπο τα τραγικά γεγονότα, τα οποία όχι μόνο είχαν ως αποτέλεσμα τον αφανισμό της ελληνικής, της αρμενικής και της εβραϊκής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, αλλά επίσης φτώχυναν ηθικά και πνευματικά το τουρκικό έθνος".
Fatma Muge Gocek, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν
"Ο διωγμός των Ελλήνων στη σύγχρονη Τουρκία ήταν και εξακολουθεί να είναι μια προέκταση της αμείλικτης πολιτικής των εθνικών εκκαθαρίσεων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σε αυτόν τον αξιοσημείωτα πλήρη, σχολαστικά τεκμηριωμένο και ογκώδη τόμο, ο διακεκριμένος ερευνητής Σπύρος Βρυώνης αναδεικνύει ένα καίριο γεγονός: τα γεγονότα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955 οργανώθηκαν προσεκτικά και ενορχηστρώθηκαν από τις ανώτατες αρχές της Άγκυρας, αλλά, όπως συνήθως συμβαίνει, ξέφυγαν τελικά από κάθε έλεγχο. Η κατάληξη ήταν ένα ακόμα αποτρόπαιο επεισόδιο σε έναν ιστορικό κατάλογο που κηλιδώνεται από πληθώρα βαρβαροτήτων εις βάρος ευπαθών μειονοτήτων"
Vahakn N. Dadrian, επικεφαλής του τμήματος έρευνας σε θέματα γενοκτονίας του Ινστιτούτου Zoryan

Στο έλεος του μαινόμενου όχλου

Το τουρκικό πογκρόμ του Σεπτεμβρίου 1955 και ο αφανισμός της ελληνικής
κοινότητας της Κωνσταντινούπολης
Το ΒΗΜΑ, 03/06/2007 , Σελ.: S05, Κωδικός άρθρου: B15076S051, ID: 287144
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΚΗΣ:
"Οσοι έζησαν τη νύχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου1955 στην Κωνσταντινούπολη και βγήκαν ζωντανοί, σίγουρα δεν θα την ξεχάσουν ποτέ. Μέσα σε λίγες ώρες ο μαινόμενος όχλος τούρκων βανδάλων λεηλάτησε εμπορικά καταστήματα, βιοτεχνίες, σπίτια ή σχολεία των Ελλήνων(ως και εκκλησίες και τάφοι βεβηλώθηκαν), σε ένα ξέσπασμα βίας που υποκινήθηκε και ενορχηστρώθηκε από την τότε πολιτική ηγεσία της Αγκυρας(με ιθύνοντα νου τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αντνάν Μεντερές), σαν ένα ακόμη, το τελευταίο, επεισόδιο στην αμείλικτη πολιτική των εθνικών εκκαθαρίσεων της Οθωμανικής Τουρκίας. Την επαύριο των ταραχών, δίπλα στα καπνισμένα ερείπια των κτιρίων, οι εναπομείναντες Ελληνες της Πόλης αντίκρισαν καθαρά το μέλλον τους: στην πολιτεία όπου γενιές ολόκληρες είχαν εργαστεί, μορφωθεί και ευημερήσει, δεν υπήρχε γι' αυτούς ζωή".

Το χρονικό ενός εφιάλτη

Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 «αυθόρμητες» διαδηλώσεις «αγανακτισμένων» πολιτών συγκροτήθηκαν σε διάφορα σημεία της Κωνσταντινούπολης. Αιτία μία«ύποπτη» βομβιστική ενέργεια(με ελάχιστες υλικές ζημιές) που είχε σημειωθεί την προηγουμένη στο τουρκικό προξενείο Θεσσαλονίκης και όπως εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε είχε οργανωθεί από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας, τότε όμως αποδόθηκε στην Ελλάδα.
Το κλίμα σε βάρος της χώρας μας και της ομογένειας ήταν ήδη βαρύ λόγω Κυπριακού, εδώ και κάμποσες βδομάδες μύριζε μπαρούτι και οι εθνικιστικές φυλλάδες της Τουρκίας συναγωνίζονταν σε ανθελληνικές κορόνες. Τερατώδεις φήμες διαδίδονταν από στόμα σε στόμα: ότι στην Κύπρο οι Ελληνες δολοφόνησαν τον ηγέτη Ντανά Εφέντη, ότι επίκειται μαζική σφαγή των Τουρκοκυπρίων, ότι η Αγγλία έδωσε την Κύπρο στην Ελλάδα με αντάλλαγμα την παραχώρηση βάσεων. Την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου διαδόθηκε, κρυφά από τους μειονοτικούς μαγαζάτορες και νοικοκυραίους(Ελληνες, Αρμένηδες και Εβραίους), πως στις 6 Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να αναρτηθεί έξω από κάθε σπίτι ή κατάστημα Τούρκου η σημαία με την ημισέληνο. Ετσι όταν ομάδες εξαγριωμένων τραμπούκων ξεκόπηκαν από τις διαδηλώσεις εφοδιασμένες με ρόπαλα, σιδερολοστούς, μαδέρια με καρφιά, τσεκούρια, δυναμίτιδα, μπιτόνια βενζίνης και φαλτσέτες, ήξεραν πολύ καλά να ξεχωρίσουν τους στόχους τους. Οι ταραχές άρχισαν στο Νισαντάς, μεταξύ πέντε και έξι το απόγευμα, και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν στο Μπέγιογλου. Ωστόσο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι Νεβζάτ Εμρεάλτι και Ορχάν Εγιούμπογλου κατέθεσαν πως οι λεηλασίες ξεκίνησαν στις 7.30 μ.μ...

Οι διηγήσεις των αυτοπτών μαρτύρων είναι συγκλονιστικές: σύμφωνα με τη Γεντικουλιανή Ιωαννίδου-Μωυσιάδου, που ήταν τότε έγκυος επτά μηνών, οι τραμπούκοι «με τον χυδαιότερο τρόπο κατέστρεφαν τα κορίτσια. Τα έγδυναν και όταν εκείνα αντιστεκόντουσαν, τους χάραζαν το πρόσωπο, τους δάγκωναν με λύσσα το στήθος».
Σύμφωνα με τον Χριστόφορο Χρηστίδη οι αρχές
«δεν κράτησαν στατιστικά στοιχεία για τις γυναίκες που βιάστηκαν, για ευνόητους λόγους».
Πάντως οι Ελληνίδες που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από τον εξαγριωμένο όχλο υπολογίζονται σε αρκετές δεκάδες, ενώ σύμφωνα με ελληνικές πηγές θύματα βιασμού έπεσαν και αρκετά αγόρια.

Περιτομή στο καμπαναριό
Συγκλονιστική είναι η περιγραφή του δημόσιου βιασμού ενός κοριτσιού, που δημοσιεύθηκε στο
«Εθνος»: «Στο Γενή Σεχίρ, ώρα επτά το απόγευμα, στη μέση του δρόμου, ο όχλος περικύκλωσε
ένα κοριτσάκι 6 ετών, το παρέδωσε σ' έναν ημιπαράφρονα χαμάλη γνωστόν ως"γορίλλα" και εκείνος, παρουσία δύο χιλιάδων λαού, το εβίασεν επανειλημμένως, ενώ το πλήθος ούρλιαζε:
"Αυτά παθαίνουν οι Ελληνες!Σκότωσ'τη,σκότωσ' τη τη σκύλα την Ελληνίδα"».
Κύριο στόχο του μαινόμενου όχλου αποτέλεσαν οι ιερωμένοι: στην εκκλησία του Γεντί Κουλέ που καταστράφηκε ολοσχερώς, έναν ιερέα τον έριξαν από το κρεβάτι του, του ξερίζωσαν τα μαλλιά και του απέσπασαν τη γενειάδα από το πηγούνι. Ενας άλλος ιερέας κάηκε ζωντανός στο κρεβάτι του, καθώς οι βάνδαλοι έβαλαν φωτιά και τον εγκατέλειψαν αβοήθητο. Στον ναό του Γενίκιου, έβγαλαν στον δρόμο έναν ενδομηνταπεντάχρονο ιερέα, τον γύμνωσαν, τον έδεσαν πίσω από ένα αυτοκίνητο και τον έσερναν στους δρόμους. Στην εκκλησία του Γενί Μαχαλέ έγδυσαν τον ιερέα, τον έδεσαν στην καρότσα ενός φορτηγού, τον περιέφεραν από γειτονιά σε γειτονιά και τον προπηλάκιζαν. Ιδού και μία ακόμη, πιο δραματική μαρτυρία: «Εις το Βαφειοχώρι μόλις εδόθη το σύνθημα της επιθέσεως, κύματα όχλου μπήκαν στην εκκλησία για να την καταστρέψουν. Μέσα όμως βρισκόταν εκείνη τη στιγμή ο αρχιδιάκονος, ο οποίος επιχείρησε να τους εμποδίση. Οι Τούρκοι άρχισαν να τον ξυλοκοπούν και να προσπαθούν να του βγάλουν τα ράσα. Ο αρχιδιάκονος αντέστη αλλά σε λιγάκι υπέκυψε. Από τις φωνές, τα ουρλιάσματα και την φασαρία ανησύχησεν η μητέρα του ιερωμένου κι έντρομη έτρεξε στην εκκλησία. Το πλήθος την εκύκλωσε κι άρχισε να την κτυπά, ενώ πιο πέρα, ο γυιός της δεμένος πισθάγκωνα σε μια καρέκλα μετεφέρετο από το πλήθος στην έξοδο. Εκεί αφού τον άφησαν, ανέθεσαν σ' έναν αλήτη να τον ξυρίση χωρίς σαπουνάδα. Οταν τον εξύρισαν, τον μετέφεραν στο καμπαναριό από κάτω και του
'καναν περιτομή! Υστερα τον άφησαν εξαντλημένον κι αιμορραγούντα». Οσο για την τουρκική αστυνομία, παρατηρούσε το πλιάτσικο των σπιτιών και τη διαπόμπευση των Ελλήνων απαθής και μόνον όταν κάποιου η ζωή βρισκόταν σε κίνδυνο επενέβαινε, αν και αρκετά απρόθυμα, και πάντως δίχως να συλλαμβάνει τους δράστες, οι οποίοι υποδεικνύονταν από αυτόπτες μάρτυρες.

Η χαριστική βολή

Μετά το πογκρόμ πολλοί Ελληνες εκδιώχθηκαν από τις δουλειές τους: 2.000 τσαγκάρηδες, 2.000
επιπλοποιοί, 2.700 εργαζόμενοι σε εστιατόρια, 500 εργάτες σε σοκολατοποιίες, 400 τυπογράφοι,
400 εργάτες σε εργοστάσια ελαστικών, 350 εργαζόμενοι σε υφαντουργεία, 150 εργαζόμενοι σε
χυτήρια. Αυτή ήταν η χαριστική βολή για την ελληνική μειονότητα της Πόλης, η οποία έκτοτε
«γονάτισε»οριστικά. Οσο για τον Μεντερές, ο οποίος είχε δηλώσει δημοσίως ότι τόσο η έκρηξη στο προξενείο της Θεσσαλονίκης όσο και το πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων ήταν προσχεδιασμένα από τον ίδιον και τα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος Μπαγιάρ, Κιοπρουλού και Γκεντίκ, η Νέμεση ήρθε με τη μορφή του στρατιωτικού δικαστηρίου, που τον καταδίκασε σε θάνατο ως ενεχόμενο μεταξύ των άλλων σε διαφθορά ευρείας κλίμακας και παραβίαση του Συντάγματος. Η σκοτεινή αυτή φιγούρα είχε ανοίξει με τον πιο δραματικό τρόπο τον δρόμο για στρατιωτικές επεμβάσεις στην πολιτική ζωή της Τουρκίας(η χούντα που τον ανέτρεψε επιβλήθηκε αναίμακτα μέσα σε λιγότερο από 4 ώρες, στις27 Μαΐου1960).

Ο Βρυώνης, κορυφαίος βυζαντινολόγος της γενιάς του(γενν. 1928), με πολυσχιδές ερευνητικό και συγγραφικό έργο που αφορά το Βυζάντιο, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τα Βαλκάνια και τον Αραβικό Κόσμο, κάνει μια σε βάθος ανάλυση των Σεπτεμβριανών. Η οξυδέρκεια της ματιάς του και το γλαφυρό του ύφος καθιστούν το βιβλίο του, χωρίς υπερβολή, μνημειώδες. Ο ίδιος το αφιερώνει στον ψυχωμένο φωτογράφο Δημήτριο Καλούμενο, ο οποίος νωρίς το απόγευμα της6ης Σεπτεμβρίου άρχισε με κίνδυνο της ζωής του να απαθανατίζει τα γεγονότα, για να σταματήσει μόνο πέντε ημέρες αργότερα, έχοντας συγκεντρώσει 1.500 φωτογραφίες που συμπύκνωσαν τον ζόφο εκείνων των τραγικών ημερών και αποτελούν αδιάψευστες μαρτυρίες της θηριωδίας και της βαρβαρότητας που έζησε η Πόλη τον πικρό Σεπτέμβρη του'55.

*Ο Σταύρος Λιλόγλου έχει διατελέσει Άμισθος Επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών
και προπονητής στα τμήματα υποδομών καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού Πειραιά.

ΠΗΓΗ:Σπύρος Βρυώνης- Ο μηχανισμός της καταστροφής(2007)
Βιβλιοπωλείον της Εστίας
read more “ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955 ΚΑΙ Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ”

"ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"...




ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ*

Το πιο κάτω αποκαλυπτικό απόσπασμα των τουρκικών σοβινιστικών προθέσεων είναι από το βιβλίο του Τούρκου συγγραφέα Φαλίχ Ριφκι Ατάι και το βιβλίο του...
“Τσάνκαγια” το οποίο αναφέρεται στην ζωή και τα έργα του Κεμάλ Ατατούρκ.
“… Ήταν η μέρα της Μεγάλης Φωτιάς. Καθώς οι φλόγες έσωζαν τις γειτoνιές ο κόσμος έτρεχε προς την παραλία…Κάποιοι έπεφταν στην θάλασσα για να κρατηθούν από τις βάρκες… Παρακολουθούσα αυτή την μοναδική τραγωδία με την καρδιά μου να πονά…

Η Σμύρνη καιγόνταν και μαζί της η Ελληνικότητά της (Ρουμλούκ), οι άνθρωποι των πρώτων πολιτισμών, εκείνοι που πέρασαν τον μεσσαίωνα με τους Μουσουλμάνους, εκείνοι που ζούσαν στις πατρίδες τους και στα σπίτια τους σε άνεση, εκείνοι που κρατούσαν το εμπόριο και γεωργία της Σμύρνης και όλης της Δυτικής Ανατολίας, και ολόκληρη την οικονομία της, εκείνοι που ζούσαν σε παλάτια, κονάκια, και τσιφλίκια, τώρα, τον εικοστό δεύτερο χρόνο του εικοστού αιώνα πεθαίνουν για ένα κομμάτι βάρκας να τους μεταφέρει μακριά για πάντα…

Η Γκιαβούρ (άπιστη) Σμύρνη κάηκε και τελείωσε με τις φλόγες στο σκοτάδι και το καπνό το ξημέρωμα. ΄Ησαν πράγματι υπεύθυνοι για τη φωτιά οι Αρμένιοι εμπρηστές όπως μας λέχθηκε τις μέρες εκείνες;… Καθώς αποφάσισα να γράψω την αλήθεια όπως την γνωρίζω θέλω να αντιγράψω μια σελίδα από τις σημειώσεις που έπερνα τις μέρες εκείνες.
Οι λαφυραγωγοί βοήθησαν στην εξάπλωση της φωτιάς… Γιατί καίγαμε την Σμύρνη; Φοβόμασταν αν τα κονάκια στην προκυμαία, τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες έμεναν στο τόπο τους, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ξεφορτωθούμε τις μειονότητες;
Οταν απελαύνονταν οι Αρμένιοι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, είχαμε κάψει όλες τις κατοικημένες περιοχές και γειτονιές στις πόλεις της Ανατολίας με αυτόν ακριβώς τον φόβο. Αυτό δεν σχετίζεται μόνο με την διάθεση για καταστροφή. Υπάρχει και κάποιο αίσθημα κατωτερότητας μέσα του. Σαν το κάθε τι που έμοιαζε με Ευρώπη ήταν πεπρωμένο να παραμείνει Χριστιανικό και ξένο γι΄αυτό και εμείς έπρεπε εμείς να το στερηθούμε.”

Ο Τούρκος συγγραφέας Αtay Falih Rifki Atay, ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας έζησε το κάψιμο της ελληνικής Σμύρνης, ένας Τούρκος αυτόπτης μάρτυρας της κεμαλικής κτηνωδίας επιβεβαίωσε πριν πεθάνει τις τουρκικές ευθύνες για την πρωτοφανή εκείνη βαρβαρότητα. Στο προαναφερθέν βιβλίο του ο συγγραφέας αναφέρεται σε λεπτομέρεια και στις κτηνωδίες του Νουρεττίν Πασιά.
Ο εν λόγω δημοσιογράφος γεννήθηκε το 1894 στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε στις 20 Μαρτίου 1971.

Τον Ιούλιο του 1926 ο σφαγέας Ατατούρκ έδωσε συνέντευξη στην Ελβετίδα ανταποκρίτρια κα Emile Hilderbrand και η οποία (συνέντευξη) δημοσιεύθηκε την 1η Αυγούστου 1926 στην αμερικανική εφημερίδα ‘ The Los Angeles Examiner‘. Στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα (πρώτο μέρος) της αμερικανικής εφημερίδας του Λος Άντζελες που πλαισιωνόταν με φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ατατούρκ παραδέχεται την καταστροφή και γενοκτονία των εκατομμυρίων Χριστιανών στην σημερινή Τουρκία (Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων) και δήλωνε:
“Δεν θα σταματήσω μέχρι που κάθε ένοχο άτομο ανεξαρτήτως θέσεως ή βαθμού έχει κρεμμασθεί ως μια φρικαλέα προειδοποίηση προς όλους τους υποκινητές συνωμότες εναντίον της ασφάλειας της Τουρκικής Δημοκρατίας…”.
Και βέβαια, η ίδια βάναυση και αμετανόητη τουρκική εξοντωτική πολιτική εναντίον των Ελλήνων συνεχίζεται. Παραδείγματα, η εξόντωση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της ΄Ιμβρου και Τενέδου, της ημικατεχόμενης Κύπρου…

* Ο Σταύρος Λιλόγλου έχει διατελέσει Άμισθος Επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αθηνών
και προπονητής στις υποδομές καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού Πειραιά.
read more “"ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ"...”

Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Χαμένος παράδεισος: Σμύρνη 1922


Η καταστροφή της μητρόπολης του μικρασιατικού Ελληνισμού

Σύντομη περιγραφή


Το "Χαμένος παράδεισος" είναι μια δυνατή ιστορία καταστροφής, ηρωισμού και επιβίωσης, ειπωμένο με τον ξεχωριστό λόγο που κατέστησε τον Γκάιλς Μίλτον, επιτυχημένο δημοσιογράφο και συγγραφέα. Ξετυλίγεται μέσα από...

τις αναμνήσεις επιζώντων, πολλοί απ’ τους οποίους μιλάνε για πρώτη φορά δημόσια, και τις μαρτυρίες εκείνων που βρέθηκαν στη δίνη μιας από τις μεγαλύτερες καταστροφές της σύγχρονης ιστορίας. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, το τουρκικό ιππικό μπήκε στη Σμύρνη, την πιο πλούσια και κοσμοπολίτικη πόλη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην πόλη υπήρχε διάχυτος ο φόβος ότι ο νικηφόρος πια τουρκικός στρατός θα ξεσπούσε με παράφορο μένος στους κατοίκους της Σμύρνης. Η πραγματικότητα όμως διέψευσε και την πιο δυσοίωνη πρόβλεψη. Αυτό που συνέβη τις επόμενες δύο εβδομάδες έχει καταγραφεί ως ένα απ' τα πιο φρικτά δράματα στην ιστορία του εικοστού αιώνα, το δράμα του ξεριζωμού χιλιάδων προσφύγων, των οποίων το αίμα κυλάει στις φλέβες πολλών σύγχρονων ελληνικών οικογενειών. Σχεδόν δύο εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα μιας τρομακτικής, σε βιαιότητα και έκταση, καταστροφής.

books.gr
read more “Χαμένος παράδεισος: Σμύρνη 1922”

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

29 Αυγούστου 1922 : Η πυρπόληση της Σμύρνης...


















Πριν από 88 χρόνια στις 29.8.1922 οι Τούρκοι έκαψαν την Σμύρνη - Το ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΕΣ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ - ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ σας παραθέτει ένα απόσπασμα από τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου που περιγράφει μοναδικά τα όσα έγιναν εκείνη την μέρα...





Απόπασμα από ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ (Διδώ Σωτηρίου):

Το ΑΛΛΟ ΠΡΩΙ ΜΑΣ ΞΥΠΝΗΣΑΝΕ χλιμιντρίσματα και καλπασμός αλόγων. Πεταχτήκαμε μεμιάς ορθοί κι ανοίξαμε τα μάτια μας. Το τούρκικο ιππικό περνούσε καμαρωτό από την παραλία. Κανείς δεν έβγαλε τσιμουδιά. Και τα μωρά κερώσανε. Μόνο μια πολύ ψιλή παιδική φωνούλα ρώτηξε:
-Τι θα μάς κάνουνε οι Τούρκοι; Τι θα μας κάνουνε; Αυτή 'ταν ολουνών η αγωνία, μα κανείς δεν τήν εξεστόμιζε. Από μερικά μπαλκόνια ξένων σπιτιών ακούστηκαν αδύναμα παλαμάκια και «γιασασίν». Σαν τέλειωσε ή παρέλαση, έγινε νεκρική ησυχία. Η δικιά μας μαούνα ήταν η τελευταία απ' τις εξήντα και βρισκότανε σιμά στην ξηρά. Σε λίγο ακούστηκε τελάλης.-Μπρε σεις, τι λέει; -Λέει, νά βγει ο κόσμος και νά πάει στις δουλειές του δίχως νά φοβάται. Κανένας δε θα κακοπάθει.-Μπορεί ή νίκη νά μερώνει τσ' ανθρώπους, είπε ή μάνα μου .
-Οι Μεγάλες Δυνάμεις δώκανε εντολή νά μην ανοίξει ρουθούνι χριστιανικό.
-Αυτή 'ναι ή αλήθεια. Φτάνει το αίμα. Τί τα γενιτσαριά θα 'χουμε;
-Τόσοι στόλοι! Τόσα βασιλικά για τα μάτια ηθαρρέψατε πως στέκουνε δω χάμου ;Ο αδερφός μου ο Κώστας με πλησίασε όλο χαμόγελα και φουσκώνοντας σαν διάνος, μού 'πε ειρωνικά:
-Τί γνώμη έχεις τώρα, Μανωλάκη, για το χτήμα π' αγόρασα; Έκανα καλά ή με πέρασε κορόιδο ο μπάρμπα-Θόδωρος;
"Ήμουνα τόσο χαρούμενος πού θα του συγχωρούσα χίλιες τόσες κακοκεφαλιές κι άλλες τόσες ειρωνείες. "Όλοι στη μαούνα γινήκαμε τώρα μιά παρέα. Βγάλαμε ό,τι φαγώσιμο είχαμε, παστά, αυγά, κονσέρβες. Αρχίσαμε τα τραταμέντα και τις τσιρεμόνιες. Ξάφνου, μέσα στη γενική χαρά, ακούστηκε μια φωνή κι ύστερα πολλές μαζί:
-Φωτιά!-Φωτιά !-Βάλαν φωτιά στη Σμύρνη! Πεταχτήκαμε ορθοί. Κοκκινόμαυρες φλόγες τινάζονταν στον ουρανό, χοροπηδηχτές.
-Είναι κατά την Αρμενογειτονιά.
-Κατά κει φαίνεται νά 'ναι.
-Πάλι οι Αρμεναίοι θα τα πλερώσουνε!
-Αποκλείεται να κάψουνε ολόκληρη τη Σμύρνη. Ποιό συμφέρον έχουνε; Αφού έγινε πια δική τους... Ποιο συμφέρον είχαμε μεις που καίγαμε τα τουρκοχώρια στην υποχώρηση ;Η φωτιά απλωνόταν παντού. Ντουμάνιασε ο ουρανός. Μαύρα σύγνεφα ανηφορίζανε και μπερδευότανε το 'να με τ' άλλο. Κόσμος, εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος, τρελός από φόβο, αρχίνησε νά τρέχει απ' όλα τα στενοσόκακα και τούς βερχανέδες και να ξεχύνεται στην παραλία σαν μαύρο ποτάμι.-Σφαγή ! Σφαγή !
-Παναγιά, βοήθα!-Προφτάστε !-Σώστε μας! Η μάζα πυκνώνει, δεν ξεχωρίζεις ανθρώπους, μα ένα μαύρο ποτάμι που κουνιέται πέρα δώθε απελπισμένα, δίχως να μπορεί να σταθεί ούτε να προχωρήσει. Μπρος θάλασσα, πίσω φωτιά και σφαγή! 'Ένας αχός κατρακυλάει από τα βάθη της πολιτείας και σπέρνει τον πανικό.-Τούρκοι! -Τσέτες!-Μας σφάζουνε!
-Έλεος!Η θάλασσα δεν είναι πια εμπόδιο. Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουνε και πνίγονται. Τα κορμιά σκεπάζουνε τα νερά σαν νά 'ναι μόλος. Οι δρόμοι γεμίζουνε κι αδειάζουνε και ξαναγεμίζουνε. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά ποδοπατιούνται, στριμώχνονται, λιποθυμούνε, ξεψυχούνε. Τούς τρελαίνουν οι χαντζάρες, οι ξιφολόγχες, οι σφαίρες των τσέτηδων!
-Βούρ, κεραταλάρ! (Χτυπάτε τους τούς κερατάδες!) Το βράδυ το μονοφώνι κορυφώνεται. Η σφαγή δε σταματά. Μόνο όταν τα πλοία ρίχνουνε προβολείς γίνεται μια πρόσκαιρη ησυχία. Μερικοί που καταφέρανε να φτάσουνε ζωντανοί ίσαμε τη μαούνα, μας ιστορούνε το τι γίνεται όξω, στις γειτονιές. Οι τσέτες του Μπεχλιβάν και οι στρατιώτες τού Νουρεντίν τρώνε ανθρώπινο κρέας. Σπάζουνε, πλιατσικολογούνε σπίτια και μαγαζιά. Όπου βρούνε ζωντανούς, τούς τραβούνε όξω και τούς βασανίζουνε. Σταυρώνουνε παπάδες στις εκκλησιές, ξαπλώνουνε μισοπεθαμένα κορίτσια κι αγόρια πάνω στις 'Άγιες Τράπεζες και τ' ατιμάζουνε. Απ' τον Αι-Κωνσταντίνο και το Ταραγάτς ίσαμε το Μπαλτσόβα το τούρκικο μαχαίρι θερίζει.
"Αχ, γκρέμισε ο κόσμος μας! Γκρέμισε ή Σμύρνη μας! Γκρέμισε ή ζωή μας! Η καρδιά, τρομαγμένο πουλί, δεν ξέρει πού να κρυφτεί. Ο τρόμος, ένας ανελέητος καταλυτής άδραξε στα νύχια του κείνο το πλήθος και το αλάλιασε. Ο τρόμος ξεπερνάει το θάνατο. Δε φοβάσαι το θάνατο, φοβάσαι τον τρόμο. Ο τρόμος έχει τώρα το πρόσταγμα. Τσαλαπατά την ανθρωπιά. Αρχίζει από το ρούχο και φτάνει ίσαμε την καρδιά.
Λέει: Γονάτισε, γκιαούρη ! Και γονατίζει. Ξεγυμνώσου Και ξεγυμνώνεται. "Άνοιξε τα σκέλια σου! Και τ' ανοίγει. Χόρεψε! Και χορεύει. Φτύσε την τιμή σου και την πατρίδα σου! Και φτύνει. Απαρνήσου την πίστη σου! Και την απαρνιέται."Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς, λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις Τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναυάρχοι με τα χρυσά σιρίτια, οι διπλωμάτες κι οι πρόξενοι τής Αντάντ! Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας!
Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζανε εμβατήρια και τραγούδια τής χαράς για να μη φτάνουν ίσαμε τ' αφτιά των πληρωμάτων οι κραυγές της οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πώς μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κι η κανονιά δε ρίχτηκε κι η εντολή δε δόθηκε!
ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΛΟΓΛΟΥ



read more “29 Αυγούστου 1922 : Η πυρπόληση της Σμύρνης...”