του Θωμά Σίδερη
«Το 1922 μας βάλανε σ’ ένα καράβι σωρηδόν, πολλές οικογένειες. Κι αφού μπήκαμε στο καράβι αυτό, στ’ αμπάρια, όλα κομπλέ, ξεκινάνε να μας φέρουν για την Ελλάδα…».
«Το 1922 μας βάλανε σ’ ένα καράβι σωρηδόν, πολλές οικογένειες. Κι αφού μπήκαμε στο καράβι αυτό, στ’ αμπάρια, όλα κομπλέ, ξεκινάνε να μας φέρουν για την Ελλάδα…».
Με αυτό τον τρόπο ξεκινά την αφήγησή του ο Σταύρος –Σταυρίκος για τους φίλους του– Παπαβραμίδης. Ο λόγος του κυλάει και μας πάει πίσω στην εποχή που οι καραβιές των προσφύγων διέσχιζαν το Αιγαίο για να φτάσουν πρώτα στα αντίσκηνα της Μακρονήσου και στη συνέχεια στον Πειραιά.