Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Εγκαταλειμμένος ο Θεμιστοκλής. Υπάρχει Εφορεία Αρχαιοτήτων στον Πειραιά; Και αν ναι με τι ασχολείται;


Μόλις αντικρίσεις την αυθεντική προτομή του Θεμιστοκλή πάνω στον ίδιο αρχαίο στύλο, που βρίσκεται αφύλακτη και στο έλεος του κάθε βάνδαλού ή κακοπροαίρετου επισκέπτη της παιδικής χαράς στην πλατεία του Θεμιστοκλή στο Ε΄ Διαμέρισμα Πειραιά, σε πιάνει οργή και θλίψη μαζί.

Οργή γιατί αυτό το ανεπανάληπτο έργο τέχνης των αρχαίων προγόνων βρίσκεται στο έλεος του Θεού και φυλάγεται μόνο από τη φιλοπατρία των περιοίκων και θλίψη για την αντιμετώπιση με την οποία αντιμετωπίζονται όλα αυτά τα ένδοξα κειμήλια του παρελθόντος.

Ρωτάμε λοιπόν καλοπροαίρετα την σεβαστή Εφορεία Αρχαιοτήτων του Πειραιά να μας πει αν γνωρίζει την ύπαρξη του αφύλακτου αυτού, τεράστιας αξίας μνημείου, και αν ναι γιατί τόσα χρόνια το αφήνει να ρημάζει και δεν το προστατεύει επιτόπου με κιγκλιδώματα ή εντός του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά, κάτι που μάλλον είναι προτιμότερο, γιατί απ’ ότι καταλαβαίνουμε η αυθεντική αυτή προτομή του Θεμιστοκλή θάπρεπε να αποτελεί το σπουδαιότερο αντικείμενο του Μουσείου.

Η παράδοση θέλει κάτω από τον στύλο με την προτομή του Θεμιστοκλή να βρίσκονται τα Ιερά Οστά του μεγάλου αυτού τέκνου του Πειραιά και λυπούμαστε ειλικρινά που ο χώρος αυτός δεν έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός και κάτι παραπάνω από Ιερός και απαραβίαστος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΑΤΣΕΛΗΣ
read more “Εγκαταλειμμένος ο Θεμιστοκλής. Υπάρχει Εφορεία Αρχαιοτήτων στον Πειραιά; Και αν ναι με τι ασχολείται;”

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Ίων Δραγούμης...

γράφει ο καθηγητής φυσικής Αγωγής Σταύρος Λιλόγλου


Σαν σήμερα 31 Ιουλίου 1920 ο Ίων Δραγούμης συλλαμβάνεται και εκτελείται στο κέντρο της Αθήνας (επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι από το Χίλτον) από φανατικούς Βενιζελικούς... Μερικές ώρες νωρίτερα είχε γίνει γνωστή η δολοφονική απόπειρα εναντίον του Βενιζέλου στο Παρίσι που μόλις είχε υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών.
Ο Δραγούμης είναι στις μέρες μας ιδιαίτερα επίκαιρος, σαν να συμβαδίζει με την τρέχουσα επικαιρότητα.
Καταρχήν, αν και γιος πρωθυπουργού, μεγαλοαστός, μορφωμένος. θα μπορούσε να έχει ...διαπρέψει σαν μποέμ, να κάνει ξωτικά ταξίδια, να απολαμβάνει μία ζωή ανώδυνη, αν ζούσε, αυτές τις μέρες θα ήταν σε κάποιο ελληνικό νησί, ηλιακαμένος, παρέα με τόσους σύγχρονους πολιτικούς ή μη, και πολύ περισσότερο ειδικά αυτός με τους μεγάλους ..επώνυμους έρωτες της ζωής του, -Πηνελόπη Δέλτα και Μαρίκα Κοτοπούλη, θα ήταν πρώτο θέμα στην TV ή στα lifestyle περιοδικά…
Αντ’ αυτού, προτίμησε τους...

βάλτους της Μακεδονίας, το χρέος και την θυσία, το «μαρτύρων και ηρώων αίμα»…
Συνδέθηκε με τον Μακεδονικό αγώνα και υπήρξε από τους βασικούς υποστηρικτές και συντελεστές του. Το 1902 τοποθετήθηκε ως υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο του Μοναστηρίου. Από τη θέση αυτή και με τη συνεργασία του πατέρα του και του γαμπρού του Παύλου Μελά εργάστηκε επίμονα για την οργάνωση των ορθοδόξων κοινοτήτων της Μακεδονίας κατά των Βούλγαρων σχισματικών, γνωστών και ως κομιτατζήδων. Κι εμείς …στ΄αχνάρια του, με χαμόγελα στις κάμερες και ευχολόγια…
Υπήρξε κι αυτός θύμα της κατάρας του Εθνικού διχασμού. Όπως κι ο αντιπαλός του ο Βενιζέλος.
Στην εποχή μας της κατευθυνόμενης παγκοσμιοποίησης, με την φανερή και ύποπτη προσπάθεια να εξαλειφθεί η έννοια του Έθνους, ο Δραγούμης εκφράζει έναν ουμανιστικό εθνισμό. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ακουμπώντας στο έθνος μου για να γίνω πιο άνθρωπος. Δεν μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται κανείς από πού βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε. Μου αρέσει να βλέπει κανείς τους δεσμούς του. Αυτό θα πει ελευθερία». Επίκαιρος και προφητικός στα πραγματικά γεγονότα. Σε ένα βιβλίο του, σχεδόν προφητικά απαντάει στην κ. ...Ρεπούση: « «Τα Ελληνικά σχολεία είναι για 2 σκοπούς: να ανοίγουν τα μυαλά και να τονώνουν το παιδί με τον εθνισμό του. Η παράδοση είναι ο σύνδεσμος των ατόμων μίας φυλής, τωρινών και περασμένων, που τα κάνει έθνος. Ιστορία είναι η συνείδηση του συνδέσμου αυτού. Να νοιώθεις την καταγωγή σου, την συνέχεια του εθνικού εγώ σου, την ιστορία που σου κάνει συνειδητό το πέρασμα του έθνους σου μέσα στους αιώνες».
Κάποιοι τον είπαν "σωβινιστή» και θιασώτη της Μεγάλης Ιδέας. Κι οι περισσότεροι γείτονες μας δηλαδή τι είναι;
read more “Σαν σήμερα δολοφονήθηκε ο Ίων Δραγούμης...”

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ



Βασισμένες σε αμερικανικές στρατηγικές με στόχο να πραγματοποιήσουν ψυχολογικές επιχειρήσεις και να διαταράξουν το αίσθημα ασφάλειας των Eλλήνων είναι οι διαρκώς αυξανόμενες τουρκικές πτήσεις στο Aιγαίο.
Στόχος είναι να επιφέρουν ψυχολογικά και οικονομικά πλήγματα στη χώρα μας, αλλά και να παγιώσουν διεκδικήσεις που μπορεί στο μέλλον να τους οδηγήσουν σε διαπραγματεύσεις με πιθανά οφέλη.


H ελληνική πλευρά σε αυτό τον σχεδιασμό αντιδρά υποτονικά με ελάχιστες διπλωματικές κινήσεις και χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου τις Eνοπλες Δυνάμεις, ως μέσο αντιμετώπισης και στρατιωτικής διπλωματίας. Oι αεροπορικές επιχειρήσεις των Tούρκων στο Aιγαίο είναι καλά σχεδιασμένες και έχουν στόχο την εκπαίδευση των πιλότων και του συστήματος αεράμυνας, με την παράλληλη δημιουργία εσωτερικών προβλημάτων.

Εξάσκηση
O σχεδιασμός των ασκήσεων που εκτελούν, μέσα στις οποίες περιλαμβάνονται και οι υπερπτήσεις σε ελληνικά νησιά, εξυπηρετούν τόσο την εξάσκηση της Πολεμικής τους Aεροπορίας όσο και τη διεξαγωγή ψυχολογικών επιχειρήσεων στην Eλλάδα, είτε προς την πλευρά των στρατιωτικών (που νιώθουν ηττημένοι από τις διαρκείς παραβιάσεις) είτε προς την πλευρά των πολιτών (δημιουργώντας κλίμα αγανάκτησης ή ακόμα και ηττοπάθειας).

Aπό ελληνικής πλευράς η μόνη αντίδραση είναι η ήπια διπλωματική οδός με την απλή αναφορά σε διεθνείς οργανισμούς και συμμαχίες των τουρκικών παραβιάσεων και υπερπτήσεων στο Aιγαίο, την ώρα που η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν δείχνει πρόθυμη να ζητήσει τη χρήση της «στρατιωτικής απάντησης» που δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση κήρυξη πολέμου. Oι στρατιωτικοί δεν έχουν λάβει καμία εντολή σχεδιασμού και εφαρμογής στρατιωτικών μέτρων..

Oι αεροπορικές επιχειρήσεις που σχεδιάζουν και εκτελούν στο περιβάλλον του Aιγαίου οι Tούρκοι στρατιωτικοί, δείχνουν να ακολουθούν με ευλάβεια τα αμερικανικά εγχειρίδια του «think tank» RAND, που σκοπό έχει τη βελτίωση της αμερικανικής πολιτικής και της λήψης αποφάσεων μέσω της έρευνας και της ανάλυσης. Ξεφυλλίζοντας τη μελέτη «η αεροπορική ισχύς ως εργαλείο πειθαναγκασμού» αντιλαμβάνεται κάποιος πώς είναι σχεδιασμένες οι τουρκικές επιχειρήσεις και πού στοχεύουν.

Oι τρεις άξονες του σχεδιασμού
Σύμφωνα με τη μελέτη, τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες για επιτυχημένο πειθαναγκασμό του αντιπάλου με τη χρήση της αεροπορικής ισχύος:

1 Aυτός που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων δημιουργεί οικονομικά προβλήματα στον αμυνόμενο και του αφαιρεί τη δυνατότητα να απαντήσει στις προκλήσεις με μια πιθανή κλιμάκωση. Σύμφωνα με στοιχεία του ΓEEΘA τη δεκαετία 1998 - 2008 χρησιμοποιήθηκαν 18.615 φορές τα ελληνικά αεροσκάφη, για να αναχαιτίσουν τα τουρκικά που μπήκαν στον ελληνικό εναέριο χώρο. Aν υπολογίσει κάποιος ότι ο μέσος όρος μιας ώρας πτήσης είναι περίπου 15.000 ευρώ, τότε μιλάμε ότι δαπανήθηκαν για χάρη της Tουρκίας περίπου 280 εκατ. ευρώ. H αναγωγή σε σχολεία ή νοσοκομεία αυτού του ποσού, αποτελεί απάντηση για τις επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία.

2 Eμποδίζεται ο αντίπαλος να σχεδιάσει τη δική του στρατηγική και να καταφέρει μια πιθανή νίκη. Tη δεκαετία του ‘80 όταν άρχισε το φαινόμενο των παραβιάσεων, οι Tούρκοι πιλότοι δεν γνώριζαν καλά το περιβάλλον του Aιγαίου, καθώς λόγω των χιλιάδων νησιών αποτελεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο πεδίο επιχειρήσεων. Σήμερα, με τις συνεχείς παραβιάσεις, οι οποίες ουσιαστικά αποτελούν σχεδιασμένες ασκήσεις, έχουν βελτιώσει πολύ τις επιδόσεις τους, ενώ πολλές φορές επιδιώκουν τις αερομαχίες, προκειμένου να γνωρίσουν το πώς θα μπορούν να αντιμετωπίσουν αεροσκάφη όπως τα γαλλικά Mirage που δεν έχουν στο οπλοστάσιό τους. Oι Tούρκοι όταν μπαίνουν στα διεθνή ύδατα του Aιγαίου, προσομοιάζουν ελληνικά αεροσκάφη που προσβάλλουν στόχους στο δικό τους έδαφος. Mε απλά λόγια, τα αεροσκάφη που περνούν στον ελληνικό χώρο «υποκρίνονται» πως είναι ελληνικά και πάνε να χτυπήσουν στόχους στην Τουρκία. Kατά τη διάρκεια της παρουσίας τους είτε πάνω από τα διεθνή ύδατα του Aιγαίου είτε ακόμα και πάνω από συγκεκριμένα σημεία στα ελληνικά νησιά, δοκιμάζουν εάν μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από τα δικά τους ραντάρ και να εντοπίσουν πιθανές αδυναμίες του συστήματος τους ώστε να το βελτιώσουν.

3 Δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα στην αντίπαλη χώρα με ψυχολογικές επιχειρήσεις. Oι υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, υποστηρίζουν οι πιλότοι, δεν αποτελούν προσομοίωση βομβαρδισμού, αλλά μέρος των ψυχολογικών επιχειρήσεων. Για να δημιουργούν αίσθημα ανασφάλειας στους κατοίκους, προβλήματα στον τουρισμό με επιπτώσεις στην οικονομία και προκειμένου να δημιουργούνται θέματα εσωτερικής τάξης και ασφάλειας της χώρας διά μέσου του Tύπου, ο χειρισμός του οποίου αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο στο αμερικανικό εγχειρίδιο. Aυξάνοντας την ανασφάλεια των κατοίκων ασκούνται πιέσεις για να οδηγηθούν οι ενδιαφερόμενες πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (σχετικά δημοσιεύματα είδαν το φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα) και εκεί επιθυμούν να κερδίσουν κάτι απ’ όσα έχουν ήδη επιδιώξει να χαρακτηρίσουν με την πρακτική τους ως «γκρίζες ζώνες». Aν όπως φαίνεται αυτή είναι η τουρκική πρακτική, η ελληνική αντίδραση δείχνει από αδύναμη έως ανύπαρκτη, καθώς η μοναδική αντίδραση είναι η αμιγώς διπλωματική. Eίναι χαρακτηριστικό ότι μόλις την περασμένη Πέμπτη το ελληνικό ΓEEΘA με τη σύμφωνη γνώμη του υπ. Eξωτερικών, αποφάσισε να δημοσιεύει στην ιστοσελίδα του καθημερινά την τουρκική δραστηριότητα στο Aιγαίο, τόσο στον εναέριο χώρο όσο και στα θαλάσσια σύνορά μας.


Αντίποινα
Η λύση στις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις
Θα μπορούσε να υπάρχει στρατιωτική αντίδραση σε όλα αυτά που να μην οδηγούσε τη χώρα σε κρίση; Nαι, απαντούν Eλληνες πιλότοι.
Mια πρακτική θα μπορούσε να είναι τα αντίποινα. Για παράδειγμα, κάθε φορά που παραβιάζεται ελληνικό νησί, να γίνεται αντίστοιχη παραβίαση σε τουρκικό νησί. Ή ο σχεδιασμός ασκήσεων σε διεθνή ύδατα, όπως η Mαύρη θάλασσα και τα ύδατα βορείως της Kύπρου που θα έδιναν την ευκαιρία στην Tουρκία να νιώσει την ελληνική παρουσία σε διαφορετικά κοντινά της σημεία εκτός από το Aιγαίο που διεκδικεί. Aλλωστε αυτή την πρακτική ακολουθεί και η ίδια η Tουρκία, δεσμεύοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα, σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου διεθνή ύδατα στο Aιγαίο για αεροναυτικές ασκήσεις. Λύσεις υπάρχουν πολλές, τονίζουν με έμφαση οι πιλότοι, αρκεί να υπάρχει και η πολιτική βούληση να εφαρμοστούν, χωρίς απαραίτητα να οδηγηθούν οι δύο χώρες σε κρίση.
read more “ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ”

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Αρχαίος Ασωπός: Μια ολόκληρη πολιτεία το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είναι βυθισμένο στον Λακωνικό κόλπο


Αρχαίος Ασωπός: Μια ολόκληρη πολιτεία το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είναι βυθισμένο στον Λακωνικό κόλπο, περιμένει τον χρόνο ως φθοροποιό στοιχείο να εξαφανίσει και τα τελευταία κομμάτια της. Αυτό που κατάφερε ημιτελώς να κάνει ο εγκέλαδος το 365 μ.χ. Το σίγουρο όμως είναι ότι η αδιαφορία των υπευθύνων και της αρχαιολογικής για άλλη μια φορά αποδεικνύουν έμπρακτα ότι ενδιαφέρονται μόνο για την κοπή κορδελών υπό το βλέμμα φωτογραφικών φακών....Για άλλη μια φορά....Κρίμα....
Ο Εγκέλαδος ήταν κατά τους αρχαίους Έλληνες η ιδεατή ανθρωπόμορφη θεότητα, αλλά και αρχική αντίληψη της έννοιας του Σεισμού και ιδιαίτερα εκείνου του Ηφαιστειακού εκ του οποίου τόσο έντονα είχε δεινοπαθήσει ο ελλαδικός χώρος.Ο Εγκέλαδος στην Ελληνική Μυθολογία φέρεται ως αρχηγός των Γιγάντων, γιος του Ταρτάρου και της Γης που έπαιξε όμως πρωτεύοντα ρόλο στη Γιγαντομαχία στην οποία και φονεύθηκε.Ο Ασωπός, μέλος του Κοινού των Ελευθερολακώνων, ήταν αρχαία πόλη...

που είχε ασφαλές λιμάνι και δικό της νόμισμα με την επιγραφή ΑΣΩΠΕΙΤΩΝ. Ένα τέτοιο νόμισμα φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό μουσείο Σπάρτης.
Σημειώνεται ότι στο Διάταγμα του 1870 περί εγκρίσεως του ρυμοτομικού σχεδίου Πλύτρας σε 9 οικοδομικά τετράγωνα του σχεδιαγράμματος που συνοδεύει το Διάταγμα αναγράφεται η φράση: «ερείπια αρχαίας πόλης».
Στην ίδια όμως θέση με την απόφαση του Υπουργού Προεδρίας Κυβερνήσεως του 1966 περί χαρακτηρισμού ως αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών διατηρητέων μνημείων, αναγράφεται η φράση: «εκτεταμένα λείψανα της Ρωμαϊκής πόλεως Ασωπός».
Λείψανα της Ρωμαϊκής πόλης του Ασωπού η οποία πιθανότατα είχε ανεγερθεί στα ερείπια της αρχαίας πόλης του Ασωπού βρίσκονται στην παραπάνω περιοχή.Η πόλη βυθίστηκε το 365 μ.Χ. μετά από ισχυρό σεισμό, στον οποίο οφείλεται και ο χωρισμός του βράχου της Μονεμβασιάς.
Υπάρχουν δύο απόψεις για τη θέση του αρχαίου Ασωπού. Η μία τον τοποθετεί στη σημερινή θέση Μποζά και η άλλη στη θέση Πλύτρα. Η σύγχυση προήλθε, γιατί στην ίδια περιοχή υπήρχε και άλλη αρχαία πόλη η Κυπαρισσία. Από τα Λακωνικά του Παυσανία, όπου αναφέρει τις αποστάσεις του Ασωπού από τις Ακριές (Κοκκινιά) και το Υπερτελέατον (Βόρ. Φοινικίου) προκύπτει ότι η θέση της Πλύτρας, ήταν η θέση του Ασωπού.
Για την προέλευση της ονομασίας ΑΣΩΠΟΣ υπάρχουν δύο εκδοχές: Η πρώτη προέρχεται από το όνομα κάποιου ήρωα που κατέβηκε στην περιοχή με τους Ηρακλειδείς και η δεύτερη από τον ποταμό που διέσχιζε την πεδιάδα. Πιθανότερη είναι η δεύτερη αφού η ονομασία Ασωπός απαντάται σε πολλούς ποταμούς στην Κορινθία, στην Αττική και στην Βοιωτία και αλλού.
read more “Αρχαίος Ασωπός: Μια ολόκληρη πολιτεία το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είναι βυθισμένο στον Λακωνικό κόλπο”

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΤΑΝΚΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ‏


22/07/1943: Διακόσιες χιλιάδες λαού στην κατεχόμενη Αθήνα πραγματοποιούν μαχητική διαδήλωση εναντίον της απόφασης των Γερμανών να παραχωρήσουν στη Βουλγαρία ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα ως τον Αξιό. Εκατό διαδηλωτές νεκροί στην άσφαλτο έκαναν τον Χίτλερ να αναστείλει την απόφαση «επʼ αόριστον». Τους σκοπιανούς θα φοβηθούμε τώρα;
read more “ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΒΓΗΚΑΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΤΑΝΚΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ‏”

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Από που προέρχονται τα ονόματα της οδού Δογάνης, του Κερατσινίου, των Ταμπουρίων και της Αμφιάλης


Οι ονομασίες των δρόμων ενός Δήμου ή μιας κοινότητας πάντοτε εξυπηρετούν δύο σκοπούς: Απ' τη μια τιμούν ένα πρόσωπο, ένα τόπο, ένα γεγονός, που έχει κάνει αισθητή την παρουσία του στη διαδρομή της ιστορίας. Απ' την άλλη διευκολύνουν την ανθρώπινη επικοινωνία.

Γιατί με έναν αριθμό μαζί, το όνομα βοηθά να βρούμε αυτό που ψάχνουμε.

Τι ήταν όμως η Δογάνα; Ήταν το παλαιό υποτυπώδες τελωνείο του Πειραιά, (από την ιταλική λέξη DOGANA), στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας και στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση. Όπως πληροφορούμαστε από το βιβλίο «Οδωνυμικά του Πειραιά» των Μ. Βουγιούκα και Β. Μεγαρίδη, το τελωνείο αυτό στεγαζόταν σε ένα μικρό μονόροφο κτίριο, που ήταν περισσσότερο παράγκα, και κοντά του υπήρχε ένα πηγάδι με αρχαία επιγραφή. Το παλαιό αυτό τελωνείο, που μαζί με την μονή του Αγίου Σπυρίδωνος και ελάχιστα άλλα κτίσματα ήταν για πολλά χρόνια τα μόνα οικοδομήματα του Πειραιά, βρισκόταν έως τα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια σε μια έρημη ακτή. Εκεί κατοικούσε και ο Τούρκος Τελώνης, ο κουμερικιάρης. Αργότερα κτίσθηκε νέο οικοδόμημα για το τελωνείο στο τέρμα περίπου της οδού Αθηνών-Πειραιώς. Στο κτίριο αυτό στεγάστηκαν επίσης το Ναυτοδικείο, το Λιμεναρχείο, το Ταχυδρομείο και η Υγειονομική υπηρεσία. Σε μια απο τις περίφημες υδατογραφίες του LUDWIG KOLLNBERGER (Βαυαρού ανθυπολοχαγού που υπηρέτησε στην Ελλάδα στα πρώτα Οθωμανικά χρόνια) εικονίζεται το παραγκοειδές οίκημα της Δογάνας όπως ήταν το 1837. Η ονομασία της οδού δόθηκε αρχικά από τους κατοίκους. Το Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά αναφέρει στην υπ' αριθμ. 566/22-6-1937 απόφαση του ότι παραμένει εκκρεμές το θέμα της ονομασίας της οδού αυτής ως Δογάνης.

Μια άλλη λέξη είναι το Κερατσίνι, η περιοχή που μεγαλώσαμε. Το Κερατσίνι έχει διάφορες ερμηνείες. Η επικρατέστερη είναι από τις λέξεις κεράτια (φυτό) και Τζίνη ή Τσίνη (όνομα οικογένειας), δηλαδή προήλθε από την Κεράτια του Τζίνη. Το Κερατσίνι όμως ονομάζεται και Ταμπούρια. Το όνομα οφείλεται στα πρόχειρα οχυρώματα (ταμπούρια) που κατασκεύασε εκεί το 1827 ο Γεώργιος Καραϊσκάκης για να αποκρούσει τον Κιουταχή. Ανάλογα οχυρώματα είχαν κάνει προηγουμένως και οι Τούρκοι.

Στα Ταμπούρια εγκαταστάθηκαν πολλοί πρόσφυγες μετά την μικρασιατική καταστροφή. Μάλιστα εκεί μεγάλωσε και ανδρώθηκε ο λαϊκός βάρδος Μάρκος Βαμβακάρης.

Άλλο ένα γνωστό όνομα είναι η Αμφιάλη (πρώην Κοκκινόβραχος). Πήρε το όνομα της από την αρχαία Αμφιάλη Άκρα, προεξοχή της Αττικής (εκεί όπου σήμερα απλώνεται το Πέραμα), απέναντι από την Σαλαμίνα, με την οποία σχηματίζει πορθμό. Το ακρωτήριο αυτό είναι κατάληξη του βουνού Τρίκορφο, ενός από τα παρακλάδια του όρους Αιγάλεω. Η ονομασία Αμφιάλη προέρχεται από το επίθετο αμφίαλος (αμφί + άλς), που σημαίνει αυτός που περιβάλλεται από θάλασσα ή που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο θάλασσες. Η ακτή από την περιοχή του σημερινού Περάματος και μέχρι το Σκαραμαγκά, παλιά λεγόταν Ακτή Αμφιάλης και ο όρμος μπροστά από αυτή «Όρμος της Αμφιάλης».

Στην Αμφιάλη ιδρύθηκε μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 ο συνοικισμός Μυριοφύτου, ενώ ο ευρύτερος χώρος άρχισε να πυκνοκατοικείται από το 1941.
read more “Από που προέρχονται τα ονόματα της οδού Δογάνης, του Κερατσινίου, των Ταμπουρίων και της Αμφιάλης”

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

35 ΧΡΟΝΙΑ ΑΔΙΚΑΙΩΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ


Aπό τον Σύλλογο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Οικογενειών Αγνοουμένων και Πεσόντων Κυπριακής Τραγωδίας 1974


Με Απέραντο Σεβασμό στους Ήρωες…35 χρόνια τώρα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ότι χαράματα της 20ης ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 ο παράνομος και Βάρβαρος Τούρκος Εισβολέας,πάτησε το πόδι του στην Κύπρο καταστρέφοντας, σφάζοντας, βιάζοντας, διαπράττοντας α π ο τ ρ ό π α ι α ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ, με αποκορύφωμα την έως σήμερα κατοχή του 37% της Νήσου και το ανθρωπιστικό δράμα των 1619 Αγνοουμένων και Αδηλώτων Αιχμαλώτων,μεταξύ αυτών και 83 Ελλαδιτών.35 χρόνια τώρα ΤΙΜΩ…Τιμούμε τα ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ που,πιστοί πάντα στον Όρκο τους,παρ’ όλο που ήσαν μόνοι και προδομένοι,προτίμησαν να θέσουν τους εαυτούς τους οδόφραγμα στις ορδές του Αττίλα,με αποτέλεσμα άλλοι να ΠΕΣΟΥΝ ηρωικά στα πεδία των μαχών και άλλοι έως σήμερα να ΑΓΝΟΟΥΝΤΑΙ.35 χρόνια τώρα ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ…Αγωνιζόμαστε για αφύπνιση αποπροσανατολισμένων...συνειδήσεων,για το Δικαίωμά μας να θάψουμε τους Ήρωες μας,για το Δικαίωμά μας να μάθουμε τι έγιναν όσοι οδηγήθηκαν ως Αδήλωτοι Αιχμάλωτοι στην Τουρκία.
Δε Θα πάψω να διεκδικώ Δικαιοσύνη για τα Εγκλήματα της Τουρκίας στην Κύπρο.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ:
Η Πρόεδρος: Μαίρη Κουρούπη Σύζυγος αγνοούμενου Σχη(ΠΖ) Παύλου Κουρούπη
Ο Ειδικός Γραμματέας: Δημήτριος Αλεξόπουλος

read more “35 ΧΡΟΝΙΑ ΑΔΙΚΑΙΩΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ”

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΤΥΧΕ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 1922


Βρισκόμαστε στον Μάιο του 1922. Η κατάσταση του στρατού στη Μ.Ασία κάθε μέρα που περνούσε χειροτέρευε. Δεν ήταν μόνο η αναστάτωση που προκλήθηκε από την αντικατάσταση πολλών εμπειροπόλεμων αξιωματικών διοικητών μεγάλων μονάδων ήταν η παράταση του πολέμου και η αμηχανία της πολιτικής ηγεσίας να πάρει δραστικά μέτρα που θα οδηγούσαν στο οριστικό τέλος του πολέμου. Ήρθε ξαφνικά και η παραίτηση του στρατηγού Παπούλα (12 Μαΐου 1922) να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το δυσάρεστο κλίμα των ημερών. Αντικαταστάτης του ορίστηκε ο στρατηγός Γ. Χατσκανέστης ως διοικητής στρατιάς. Ο νέος διοικητής ανέλαβε τα καθήκοντά του την 23η Μαΐου 1922. Αν και ήταν μορφωμένος και ικανός αξιωματικός, όμως δεν είχε καμία πολεμική πείρα μετά τους βαλκανικούς πολέμους. Τα τελευταία έξι χρόνια ζούσε στην Ελβετία, μακριά από το στράτευμα. Αφού μελέτησε την κατάσταση προβληματίστηκε σοβαρά όταν είχε ένα μέτωπο 750 χιλιομέτρων, που άρχιζε από τις ακτές της Προποντίδας και έφθανε μέχρι τα περίχωρα της Σμύρνης. Στην Αθήνα παραιτήθηκε η κυβέρνηση Δ. Γούναρη. Οι σκέψεις για προσφυγή στις κάλπες για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο συναντούσε εμπόδια. Η Αναθεωρητική βουλή που είχε προκύψει από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, είχε μετατραπεί σε Συντακτική. Συνεπώς, η διάλυσή της με Β.Δ. ήταν αδύνατη. Έτσι, η εντολή σχηματισμού της νέας Κυβέρνησης δόθηκε στον Ν. Στρατό. Επειδή, όμως, δεν κατόρθωσε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, ύστερα από διαβουλεύσεις που ακολούθησαν, κατέληξαν στη δημιουργία κυβερνήσεως συνασπισμού των αντιβενιζελικών με πρωθυπουργό τον Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη. Η νέα κυβέρνηση, στο σημείο που είχαν φτάσει τα πράγματα αποφάσισε να αναλάβει δύο πρωτοβουλίες. Η πρώτη ήταν η προσπάθεια δημιουργίας αυτόνομου «Μικρασιατικού Κράτους», με κέντρο τη Σμύρνη κάτω από την ψιλή επικυριαρχία του σουλτάνου. Η ενέργεια αυ τη αποτελούσε «σχέδιο Στεργιάδη» και αποτελούσε προέκταση των σκέψεων που είχε διαβιβάσει ο Βενιζέλος στους αξιωματικούς της Αμύνης της Κωνσταντινούπολης στα μέσα Μαρτίου 1922. «Το Μικρασιατικό κράτος» θα ήταν ουσιαστικά δημιούργημα των συμμαχικών Δυνάμεων και όχι μέσο για τη διατήρηση του ελληνικού χαρακτήρα της Ιωνίας μέχρι που να προκύψουν στο μέλλον κατάλληλες συνθήκες που θα επέτρεπαν την ένταξή του στη «Μεγάλη Ελλάδα». Ο χαρακτήρας του κράτους αυτού δεν θα ήταν μικρασιατικός-χριστιανικός αλλά αποκλειστικά μικρασιατικός. Στις 18/31 Ιουλίου ο Ύπατος Αρμοστής Στεργιάδης κάλεσε το λαό της Σμύρνης σε «Πάνδημο συλλαλητήριο» και τον ενημέρωσε. Διαβάστηκαν και οι προκηρύξεις της ελληνικής κυβερνήσεως. Η δυσπιστία του μουσουλμανικού στοιχείου και η αντίθετη άποψη της Μικρασιατικής Άμυνας στο συγκεκριμένο σχέδιο αυτονόμησης έδειχναν ότι η λαϊκή συγκατάθεση ήταν περιορισμένη. Η τελική εγκατάλειψη του σχεδίου ήρθε από την Αντάντ. Μετά από δεκαπέντε μέρες οι σύμμαχοι γνωστοποίησαν στην ελληνική κυβέρνηση την άρνησή τους. Το σχέδιο, έτσι, απορρίφθηκε. Αφού η πρώτη πρωτοβουλία, δημιουργίας «Μικρασιατικού κράτους» απέτυχε ακολούθησα η δεύτερη που προέβλεπε την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Το σχέδιο αυτό δεν προέκυψε με την υποχώρηση του ελληνικού στρατού από το Σαγγάριο ποταμό. Τον Ιούλιο του 1921, μετά τις νίκες στην Κιουτάχεια και στο Εσκί Σεχίρ το Γεν. Επιτελείον στρατού προετοίμαζε μια τέτοια επιχείρηση. Γρήγορα, όμως, την εγκατέλειψε ύστερα από την αποφασιστική άρνηση των Συμμάχων να επιτρέψουν την πραγματοποίησή της. Ήταν το μόνο μέσο που έμεινε στην ελληνική κυβέρνηση να βγει από το αδιέξοδο και να αποτρέψει τα χειρότερα. Η κατάληψη της Κων/λης θα μπορούσε να μετριάσει ακόμη και την εγκατάλειψη, ίσως, της Ιωνίας, αφού σ’ αυτήν θα μπορούσαν πολλοί Έλληνες πρόσφυγες να βρουν καταφύγιο. Άλλωστε, από το Μάιο του 1453, η πόλη παρέμενε ζωντανή στα όνειρα και τις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων. Θα εκπληρωνόταν ένα μεγάλο μέρος από τους οραματισμούς της Μεγάλης Ιδέας. Ήδη, από το Μάιο του 1922 οι ελληνικές εφημερίδες στην Κων/λη άρχισαν να θέτουν το θέμα και να προετοιμάζουν τους Έλληνες. Την ίδια στιγμή ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος Γ. Μπαλτατζής ενημέρωνε τον Άγγλο Πρεσβευτή στην Αθήνα τις ελληνικές προθέσεις «να βρει κάποια διέξοδο» η Ελλάδα από τον πόλεμο της Μ.Α. Η Αγγλία γνώριζε τις ελληνικές προθέσεις αλλά υπενθύμισε τους όρους ανακωχής που υπέγραψε, περί μη μετακινήσεως στρατευμάτων στην πολεμική ζώνη. Επρόκειτο για ανακωχή που ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Τον Ιούλιο, ενώ η κατάσταση στο μέτωπο γίνεται κάθε μέρα χειρότερη, πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα ανακτορικά συμβούλια με την συμμετοχή των υπάτων Αρμοστών της Κων/λης Δ. Τριανταφυλλάκο και της Σμύρνης Α. Στεργιάδη. Κυριάρχησε η απόφαση των Ελλήνων να ζητήσει η Ελλάδα να επανέλθει στην κατάσταση που βρισκόταν πριν θέσει ο Γούναρης τα ελληνικά συμφέροντα στα χέρια της Αντάντ. Όπως τονιζόταν η Ελλάδα δεν είχε καμία πρόθεση να αγνοήσει τις συμβουλές των συμμάχων, ιδιαίτερα της Αγγλίας. Μετά τη λήξη των ανακτορικών συμβουλίων στις 1η Ιουλίου 1922, δόθηκε διαταγή να μεταφερθούν στρατιωτικές μονάδες για την πραγματοποίηση του σχεδίου κατάληψης της Κων/λης. Μεταφέρθηκαν από την περιοχή της Σμύρνης στο θρακικό μέτωπο 3 συντάγματα και 2 τάγματα πεζικού. Μαζί με τις 2 μεραρχίες που βρίσκονταν στην Αν. Θράκη, θα συγκροτούσαν το Δ’ Σώμα Στρατού. Πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν να μη συγκρουστεί με τις Μεγάλες Δυνάμεις, αλλά δικαιολογούσε την ενέργειά της αυτή ως προσπάθεια διεξόδου από τον πόλεμο. (1) Πάντως κυβέρνηση και Χατζηανέστης εργάζονται το διάστημα εκείνο εντατικά για την επιτυχία του επιχειρήματος. Λέγεται ότι η οριστική απόφαση για την κατάληψη της πόλης πάρθηκε στο Κερατσίνι επί του καταδρομικού «Αβέρωφ» την 10η Ιουλίου 1922, μεταξύ πρωθυπουργού, υπουργού των Στρατιωτικών και του Αρχιστρατήγου. Όταν έγινε γνωστή η απόφαση, προκάλεσε συγκίνηση στο λαό της Αθήνας και για κάποιο διάστημα δημιουργήθηκε κάποιο ευχάριστο κλίμα συμφιλιωτικό, «ιερή ένωση» όπως το χαρακτήρισαν. Ο Χατζηανέστης μαζί με το επιτελείο του στις 14 Ιουλίου 1922 βρισκόταν στη Ραιδεστό της Θράκης, έτοιμος να διατάξει την προέλαση του ελληνικού στρατού. Τότε οι Άγγλοι δέχθηκαν με σιωπηλή επιδοκιμασία την είδηση και τη συγκέντρωση του ελληνικού στρατευμάτων. Όταν μάλιστα το διάστημα εκείνο κάποιος Άγγλος Βουλευτής (Γκλην) πήρε τηλεγράφημα από τον Άγγλο στρατηγό Ταουνσεντ από την Άγκυρα «Κεμάλ είναι διατεθειμένος διαπραγματευτεί ειρήνην» αν οι Έλληνες κατελάμβαναν την Κων/λη, τα πράγματα έγιναν πιο ευνοϊκά. Ήρθε και ένα άρθρο σε αγγλική εφημερίδα από δημοσιογράφο που μεταξύ άλλων έλεγε: «Κατ’ ουσίαν η αίτησις της Ελληνικής κβυερνήσεως, όπως επιτραπεί εις τις στρατιωτικές τις δυνάμεις να καταλάβουν την Κων/λη δεν είναι παράλογη». Η κατάληψη από τους Έλληνες της Κων/λης θα δυσκόλευε τη θέση του Κεμάλ, αφού εκεί κατέφθαναν με πλοία οι ενισχύσεις σε πολεμικό υλικό, υπό την ανοχή των ανθρώπων της Αντάντ. Θα ενίσχυε το φρόνημα του στρατού αλλά και ολόκληρου του ελληνισμού. Τι έφταιξε, όμως, να χαθεί αυτή η μεγάλη ευκαιρία να ζήσει η Ελλάδα το μεγάλο όνειρο. Οι σύμμαχοι γενικά όλοι δεν έβλεπαν με κακό μάτι την ελληνική ενέργεια. Άλλωστε είχαν δοκιμάσει την αγριότητα του Κεμάλ στον Α’ παγκόσμιο πόλεμο. Οι Γάλλοι, όμως, τελευταία στιγμή, φοβούμενοι μήπως χάσουν αυτά που είχαν συμφωνήσει με τον Κεμάλ άλλαξαν γνώμη. Ήταν αυτοί που πίεσαν την Αγγλία, να κάνει αυστηρή σύσταση εκ μέρους της συμμαχίας στη στρατιά της Θράκης να σταματήσει. Ενώ για τη 16η Ιουλίου θα δινόταν το παράγγελμα της προέλασης, δόθηκε ατυχώς, η διακοπή της. Έφτασε και δεύτερη προειδοποίηση στις 18 Ιουλίου 1922. Ενημερώθηκαν οι Έλληνες ότι: «διατάχθησαν τα συμμαχικά στρατεύματα όπως αποκρούσουν βίαια πάσαν στρατιωτικήν κίνησιν εντός της υπ’ αυτών κατεχομένης ζώνης». Οι Έλληνες απλά… διαμαρτυρήθηκαν αντί να επιτεθούν. Με απλά λόγια οι μεγάλες δυνάμεις δεν άφησαν την Ελλάδα να νικήσει, να διεκδικήσει το δίκαιο. Η Ελλάδα δεν αξιοποίησε την φιλελληνική αγόρευση της 23ης Ιουλίου 1922 στη Βουλή του Λώυδ Τζώρτζ, που χαρακτήριζε ως δίκαιη των προέλαση του ελληνικού στρατού. Διερωτάται ο καθένας από μας, έστω μετά από 86 χρόνια. Τι την ήθελαν την άδεια για την προέλαση. Τα πραξικοπήματα τότε χρειάζονται. Πού ήταν αυτοί οι μπαρουτοκαπνισμένοι αξιωματικοί, Πάγκαλος, Κονδύλης, να κτυπήσουν την κατά πολύ κατώτερη συμμαχική δύναμη; Να καταλάβουν την πόλη και να ξεσηκωθούν και οι νεκροί μας. Που είναι οι Αμυνίτες και οι 200 χιλ. οργανωμένοι Κωνσταντινοπολίτες; Λάθος, λοιπόν, ασυγχώρητο η μη κατάληψη. Διδακτικό το παράδειγμα που πατριάρχη Μελετίου που πήγε στο στρατό κόντά στην Τσατάλτζα και έδινε θάρρος, ξεσήκωνε τους θρακιώτες και φώναζε να τρέξουν όλοι μαζί για τη σωτηρία της πόλης και του ελληνισμού. Κρίμα που χάσαμε. (2) Ο Σπ. Μαρκεζίνης σχολιάζει: «Ήτο δυνατόν να το επιχειρήσουν αιφνιδιάζοντας και τους ξένους; Η απάντηση είναι απλή. Βεβαίως, τούτο θα ήτο και επικίνδυνο και δυσχερές. Αλλά δεν ήτο δυνατόν να γίνει αλλιώς. Αποτελεί απίθανον αφέλεια εάν επίστευσε κανείς ότι ήτο ποτέ δυνατόν οιαδήποτε σύμμαχος δύναμις να έδινε τοιαύτην συγκατάθεσιν». (3) Και ο Τσώρτσιλ συμπλήρωνε: «Σίγουρα οι Έλληνες μπορούσαν να την καταλάβουν (την Κων/λη) και μόνον η απειλή έφερε ταραχή στους Κεμαλικούς της Άγκυρας». (4) Συνεχίζεται Βιβλιογραφία 1.Ιστορία του ελληνικού έθνους τ.ΙΕ’ εκδ. Αθηνών σελ. 196-199 2.Πως χάσαμε Μ.Α. και Κων/λη του Λ. Νοταρά εκδ. Δίφρος σελ. 154-155 3.Πολιτική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας του Σ. Μαρκεζίνη, εκδ. Πάπυρος σελ. 327-8 4.Μικρά Ασία. Ο απελευθερωτικός αγώνας (1919-1922) του Κ. Χ”Αντωνίου εκδ. Ιωλκός σελ. 349
read more “ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΤΥΧΕ Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ-ΙΟΥΛΙΟΣ 1922”