Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;


Προχθές διαβάσαμε, πως ένας μαθητής της Γ' Λυκείου, έδωσε τέλος στη ζωή του πέφτοντας από τον τρίτο όροφο του σχολείου του. Ξαφνιάστηκα, και σοκαρίστηκα, γιατί σκέφτηκα πρωτίστως το άμοιρο παιδί, αλλά και τους τραγικούς γονείς. Να μεγαλώνεις έναν άγγελο, και ξαφνικά αυτός να αυτοκαταστρέφεται, είναι σκληρό να το πιστέψεις. Ακόμα τραγικότερο να τον θάψεις. Τα ΜΜΕ δεν... έδωσαν ιδιαίτερη δημοσιότητα. Τα μπλόκα των αγροτών, η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, για την οποία εμείς οι απλοί πολίτες δεν φταίξαμε, η SIEMENS του Χριστοφοράκου, οι προκλητικοί μισθοί της ΕΡΤ, έχουν βαρύτερη προτεραιότητα παρά ή ζωή ενός νέου.
Το ρεπορτάζ μιας εφημερίδας ,ανέφερε ότι ο μαθητής τελευταία ,ήταν μοναχικός, μελαγχολικός, με ιδιαιτερότητες. Δηλαδή πάλι τα γνωστά. Για το σύστημα, τίποτα το διαφορετικό, τίποτα το ανησυχητικό. Πιθανόν το παλληκαράκι, απογοητευμένο από αποτυχημένο έρωτα, παραμονές του Γολγοθά των εισαγωγικών εξετάσεων, με κάποιο πιθανό πρόβλημα στο σπίτι. Όλα αυτά έδρασαν πάνω του σαν βόμβα μεγατόνων, και το επηρέασαν να πάρει την τελική αυτή απόφαση?
Επίσης αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το γεγονός ότι, το μοιραίο εκείνο πρωινό, το παιδί μπήκε ¾ νωρίτερα από την ώρα έναρξης στο σχολείο, χωρίς τα καθημερινά του βιβλία και κατευθύνθηκε στο σημείο, που για τελευταία φορά αντίκρισε την εικόνα της ζωής. Τίποτα και σε κανένα δεν έκανε εντύπωση η εικόνα αυτή. Η σημειολογία του Ουμπέρτο Εκο στους καθηγητές, δεν έχει ακόμα γίνει βίωμα για τέτοια θέματα, και σε τέτοιες εποχές.
Ακόμα όμως αυτή η κομβική, βιολογικά και ψυχολογικά, ηλικία των 17 ετών, που όλοι την περάσαμε, με τους πρώτους έρωτες, μα και την ανάγκη να διαβάσουμε μέχρι πτώσης, για επιτυχία να φύγουμε από την παιδική ψυχολογία, και απότομα να ωριμάσουμε, έχουν κατακερματίσει τις ανθισμένες ψυχές πολλών παιδιών οδηγώντας τα σε απόγνωση. Δεν είναι – δικαιολογημένα άλλωστε – όλα ικανά να περάσουν τον Ρουβίκωνα. Καίσαρες όλοι δεν είναι.
Θυμήθηκα το πρώτο χρονογράφημα, στον χώρο αυτό, για τα παιδιά που έπαιζαν χαρτιά σε ένα καφενείο σε χωριό, που είχαμε παρατηρήσει με φίλο δημοσιογράφο, ακριβώς πριν ένα χρόνο. Και πάλι κούνησα μελαγχολικά το κεφάλι μου.
Απο συζητήσεις που κάνω με γονείς συναδέλφους, και από εικόνες που βλέπω, διαπιστώνω ότι η μαυρίλα του μέλλοντος της ζωής, της βίας, της επαγγελματικής ανυπαρξίας, της ανασφάλειας , και της ανικανότητας για επικοινωνία με τους γονείς, λόγω των εξαντλητικών ωραρίων εργασίας του σήμερα, η κενότητα έργων πράξεων που αφορούν τα παιδιά έχουν προκαλέσει αναστροφή στην συμπεριφορά τους. Γιατί αυτό αφορά τα δικά μας τα παιδιά μας. Τα παιδιά όλης της κοινωνίας.
Πολλά από τα τρυφερά αυτά νιάτα χάνονται στα ναρκωτικά ή στο έιτζ.
Έχει κανείς τελευταία ακούσει την έκφραση των νέων μέσα πχ από την μουσική που ακούν? Θα διαπιστώσει ότι είναι μια μουσική, πιο αγχωτική, εφήμερη, μελαγχολική, με στίχους απαισιόδοξους και ανατρεπτικούς έχοντας σαν αντικείμενο τα προβλήματα, και όχι την ομορφιά μιας άλλης ομορφότερης ζωής που θα έπρεπε να βιώνουν. Μια αισιοδοξία συνάνθρωπε.
Ο χώρος του FACEBOOK, αντικατέστησε την άμεση μεταξύ των ανθρώπων, παρέα, την κοινωνικότητα.
Οι σχέσεις γονιών και παιδιών δεν λειτουργούν σωστά κάτω από άγονες συνθήκες. Τα κομπιούτερ και τα ηλεκτρονικά παιγνίδια, τα κινητά τηλέφωνα αντικατέστησαν τις αλάνες, την συζήτηση, την κουβέντα, και την επαφή, τόσο αναγκαία σ΄ αυτή την ηλικία.
Η δική μου η γενιά με στέρηση, κυκλοφόρησε, έζησε, έπαιξε, κτύπησε, ερωτεύτηκε, δάκρυσε, φώναξε κυνηγήθηκε, δαγκώθηκε. Με μια μόνο διαφορά. Είχε φως, με στόχους και οράματα. Γιατί υπήρχαν προοπτικές για όλους. Όχι μόνο για τους καλύτερους.
Τελειώνω. Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν ακόμα.
Πονάω και μάλιστα πολύ.
Νοιώθω πως όταν ένας νέος αυτοκτονεί, είναι σαν να αυτοκτονεί η ίδια η κοινωνία. Σ αυτά τα παιδιά αύριο, η τελευταία θα στηριχτεί.
Στα τρυφερά αυτά βλαστάρια που έχουν περισσότερη ανάγκη για αγάπη και ζεστασιά. Ανθρωπιά και κατανόηση.
ΠΗΓΗ:nisansis@hotmail.com
read more “Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ;”

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΚΡΙΣΗ




Ο Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ. Θαρσείτε, λοιπόν, αδελφοί. Μη πτοείσθε. Εμείς εδώ, όσο ο Θεός θα επιτρέπει να ζούμε και με την δική Του ευλογία, θα εξακολουθούμε να φυλάμε εθνικές Θερμοπύλες

Προσφώνηση Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.Ανδρέου για τον εορτασμό της «Μάχης της Κονίτσης».(Κόνιτσα, Κυριακή, 10.1.2010)

«Ο φετινός εορτασμός της επετείου της «Μάχης της Κονίτσης» βρίσκει σε δεινή κρίση την αγαπημένη Ελληνική μας Πατρίδα.
Όταν ομιλώ για την κρίση που μαστίζει την Ελλάδα, δεν εννοώ τα ζητήματα της οικονομίας. Εννοώ την ηθική και πνευματική κρίση, που ταλανίζει την κοινωνία και το Έθνος…. Και πρώτα – πρώτα, πάρτε το θέμα των λαθρομεταναστών, πολλούς από τους οποίους υπάρχει σχέδιο να τους «Ελληνοποιήσουν». Τί θα γίνει;

Πέρα από ένα σημαντικό αριθμό ψήφων που προσδοκά η Πολιτεία στις εκάστοτε εκλογές, υπάρχει βάσιμος φόβος να βρεθούμε οι Έλληνες ξένοι στην ίδια μας την Πατρίδα, αφού οι μετανάστες αυτοί, κατά κανόνα μουσουλμάνοι, θα επιβάλλουν τα ήθη και τα έθιμά τους, οπότε βαθμιαία θα αλλοιωθεί η σύνθεση του πληθυσμού ή η ορθόδοξη πίστη του. Μπορεί, ίσως, να φαίνεται υπερβολικός, ο λόγος αυτός. Αν σκεφθούμε, όμως, τι εξελίξεις δρομολογήθηκαν στο Κοσσυφοπέδιο, που από εθνική κοιτίδα των Σέρβων έφθασε να γίνει κράτος αλβανικό τότε θα πρέπει πολύ να μας προβληματίσει ο σχεδιασμός της Πολιτείας για την «Ελληνοποίηση» των λαθρομεταναστών.

Γιατί τα υπουργεία Παιδείας και Αμύνης δεν φέρουν πια τον προσδιορισμό του Εθνικού; Γιατί καταργήθηκε το υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης ή Αιγαίου; Ποιοι είναι αυτοί που ενοχλούνται απ’ ό,τι θυμίζει το Έθνος; Μήπως οι Σκοπιανοί άλλαξαν την ονομασία του κρατιδίου τους; Μήπως οι Τούρκοι δεν βυσσοδομούν στην Θράκη και δεν εποφθαλμιούν το Αιγαίο μας; Γιατί καταργήθηκε το υπουργείο Αιγαίου;

Όμως, και στην Βόρειο Ήπειρο τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά. Η ηγεσία της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» έχει προ πολλού διασπασθεί. Η αλβανική κυβέρνηση με πονηρές και αυταρχικές μεθοδεύσεις αρπάζει την πατρογονική γη των Βορειοηπειρωτών, ενώ δεν αποδίδει στην Εκκλησία την περιουσία της, που την είχε δημεύσει το τυραννικό και απάνθρωπο καθεστώς του Ενβέρ Χότζα.

Τέλος, και οι εγκληματίες «Τσάμηδες» έχουν αποθρασυνθεί και απειλούν την Ελλάδα με προσφυγές σε διεθνή δικαστήρια.
Για όλα αυτά, ούτε κατά την προεκλογική περίοδο ούτε κατόπιν, ακούστηκε κάποιος λόγος παρακλήσεως, παρηγοριάς και ενισχύσεως προς τους δοκιμαζομένους αδελφούς, τόσο από την κυβερνώσα παράταξη, όσο και από την αντιπολίτευση.

Κατ’ αναλογίαν, τα ίδια συμβαίνουν και στην Ελληνική Μεγαλόνησο Κύπρο. Το περιβόητο «σχέδιο Ανάν», που το 2004 πανηγυρικώς το απέρριψε ο Κυπριακός Ελληνισμός, το ξαναφέρνουν πάλι τώρα, με άλλη, υποτίθεται μορφή. Και ευτυχώς, που ο Αρχ/πος της Κύπρου τα «έψαλλε» στον πρόεδρο Χριστόφια, ο οποίος εχολώθη. Αλλά ο Αρχ/πος δεν του χαρίστηκε. Του είπε ότι πρέπει να ακούει όχι μόνο όσα είναι αρεστά, αλλά και όσα δεν του αρέσουν.

Μήπως, λοιπόν, εάλω η Ελλάς;

Προσωπικώς, πιστεύω πως όχι. Αισιοδοξώ. Και βασίζω αυτή την αισιοδοξία μου σε δύο σημεία:

Ρίχνω το βλέμμα μου στο γαλάζιο Αιγαίο και βλέπω: Βλέπω τα Ελληνικά φάντομ που τα οδηγούν οι ατρόμητοι αεροπόροι μας να αναχαιτίζουν τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, παίζοντας κορώνα – γράμματα την ζωή τους, σχεδόν επί καθημερινής βάσεως.

2) Η καρδιά μου και η σκέψη μου γυρίζουν στην Θεσσαλονίκη, στην μεγάλη στρατιωτική παρέλαση, επ’ ευκαιρία της περυσινής επετείου του «ΟΧΙ». Και βλέπω: Βλέπω τους Ευέλπιδες, τους αυριανούς ηγήτορες του Στρατού μας, παρελαύνοντας λεβέντικα ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας, να ψάλουν, εκτός προγράμματος, αλλά από συμφώνου όλοι μαζί, ένα πατριωτικό τραγούδι, υπό τα θυελλώδη χειροκροτήματα και τις επευφημίες του παρισταμένου λαού.

Βέβαια, κάποιοι αριστεροί κονδυλοφόροι εζήτησαν την κεφαλή τους «επί πίνακι». Ας είναι. Κι ας κοάζουν οι βάτραχοι. Εγώ, βλέπω και ακούω αυτά και λέω: Με τέτοιους λεβέντες η Ελλάδα δεν πεθαίνει. Με τέτοια Ελληνόπουλα, που τις καρδιές τους δονεί η αγάπη για τον Χριστό και την Ελλάδα, ο κομμουνισμός και ο γραικυλισμός δεν θα περάσουν.

Θαρσείτε, λοιπόν, αδελφοί. Μη πτοείσθε. Εμείς εδώ, όσο ο Θεός θα επιτρέπει να ζούμε και με την δική Του ευλογία, θα εξακολουθούμε να φυλάμε εθνικές Θερμοπύλες, κάτω από την σκέπη της Παναγίας, του Αγίου Νικολάου και του ανυποχώρητου αγωνιστού και προκατόχου μου κυρού ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, συνεχίζοντας την παράδοση όλων των κατά καιρούς λαμπρών αγωνιστών. Κι από τα βάθη της καρδιάς μας αναφωνούμε:

Αιωνία η μνήμη των ηρωϊκών μαχητών της Κονίτσης.
Η Ελλάδα μας να ζει και να μεγαλουργεί.
Ζήτω ο Στρατός, το Ναυτικό και η Αεροπορία μας.

ΑΜΗΝ.
Ο Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
.
read more “Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΔΕΙΝΗ ΚΡΙΣΗ”

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

"Στο κατώφλι του «κάτω κόσμου»"


Μία από τις σημαντικότερες ερευνητικές αποκαλύψεις της τελευταίας δεκαετίας συνιστά το αποτέλεσμα της έρευνας των Διδακτόρων του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ Παναγιώτη Καραμπατζάκη και Βασίλη Ζαφρανά, που αναφέρεται στην ακουστική του Νεκρομαντείου του Αχέροντα.Τα μυστικά του νεκρομαντείου, εκεί όπου οι επισκέπτες πήγαιναν για να έρθουν σε επαφή με τους νεκρούς, περνώντας...


νωρίτερα από διάφορες σωματικές και ψυχικές δοκιμασίες, ήρθαν στην επιφάνεια με την συγκεκριμένη έρευνα που καταλήγει στο συμπέρασμα πως η υπόγεια αίθουσα είναι κατασκευασμένη με τέτοιον τρόπο που οι ακουστικές τιμές πλησιάζουν την ακουστικότητα που υπάρχει στους ανηχοϊκούς θαλάμους. Αυτοί είναι τα σύγχρονα εργαστήρια ακουστικής, που έχουν δημιουργηθεί ειδικά για επιστημονικές μετρήσεις. Η επίδραση ενός τέτοιου θαλάμου στον ψυχισμό του ανθρώπου είναι σημαντική αν σκεφθεί κανείς ότι το ρεκόρ Γκίνες για την παραμονή ανθρώπου σε ανηχοϊκό θάλαμο στη Μινεσότα των ΗΠΑ είναι 36 λεπτά.Μέσα από την έρευνα επιβεβαιώνεται ότι στόχος των κατασκευαστών του Νεκρομαντείου ήταν να αποπροσανατολίσουν τον επισκέπτη δίνοντας την ψευδαίσθηση της επαφής του με τον κάτω κόσμο. Βέβαια, τα ψυχοακουστικά φαινόμενα των επισκεπτών γινόταν ακόμη πιο έντονα, αφού προηγουμένως είχαν περάσει από διάφορες σωματικές και ψυχικές δοκιμασίες, όπως ειδική δίαιτα, απομόνωση, προσευχή, αλλά και χρήση οπιούχων. Μιλώντας για την έρευνα και τα αποτελέσματά της στο ITV ο Β. Ζαφρανάς τόνισε, πως μόνο τυχαίο δεν είναι που το Νεκρομαντείο θεωρούνταν ως το κατώφλι του κάτω κόσμου.«Είναι προφανές ότι ο χώρος είναι συνειδητά κατασκευασμένος, για να δημιουργεί στον επισκέπτη έντονα ψυχοακουστικά φαινόμενα. Τα όργανα μέτρησης που χρησιμοποιήσαμε δεν ήμασταν βέβαιοι αν θα μπορούσαν να μετρήσουν σωστά τόσο ακραίες συνθήκες. Γι’ αυτό χρειάστηκαν αλλεπάλληλες μετρήσεις και διάφορα τεχνολογικά μέσα».Σημαντικό ερέθισμα των ερευνητών για την διενέργεια της έρευνας αποτέλεσε και η παρατήρηση των 15 τόξων στην κρύπτη, τα οποία όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα αυξάνουν την εσωτερική επιφάνεια και δημιουργούν σχεδόν τέλεια απόσβεση του ήχου.Αξίζει να σημειωθεί τέλος, πως η έρευνα ακουστικής των δύο Ελλήνων επιστημονικών συνεργατών του Εργαστηρίου Ακουστικής Τεχνολογίας του ΑΠΘ ξεκίνησε το 1997 και διήρκεσε περίπου έντεκα χρόνια. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν πριν από μερικούς μήνες στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Αρχαιολόγων που έγινε στην Ιταλία.
Σταύρος Λιλόγλου

read more “"Στο κατώφλι του «κάτω κόσμου»"”