Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Δημήτρης Κουτσούκης : "Ο Αθλητής- Θρύλος της Ελληνικής Σφαιροβολίας με τα 17 Πανελλήνια Ρεκόρ"!


Γράφει ο  Σταύρος Λιλόγλου
Ο Δημήτρης Κουτσούκης αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του Ελληνικού Κλασσικού  Αθλητισμού, καθώς είναι ο κορυφαίος ρίπτης όλων των εποχών  και κάτοχος 17 Πανελληνίων Ρεκόρ,  σημαδεύοντας με αυτόν τον τρόπο ανεξίτηλα την μοίρα της σφαιροβολίας στην χώρα μας . 
Ο Δημήτρης Κουτσούκης με καταγωγή από Κεφαλονιά, Κρήτη και Μέτσοβο, γεννήθηκε στον Πειραιά στις 8 Δεκεμβρίου 1962 και μεγάλωσε στα Ταμπούρια του Πειραιά.
Ξεκίνησε τον αθλητισμό όταν τον ανακάλυψε ο γυμναστής του 5ου Γυμνασίου Πειραιά . Ιωάννης Βαρλάς στο Θεμιστοκλείο Στάδιο ( όταν ως μαθητής της 2ας γυμνάσιου έριξε 3.5 μέτρα περισσότερο από τον καλύτερο της 6ης γυμνασίου ), υπήρξε αθλητής του Πειραϊκού Συνδέσμου στα αγωνίσματα της σφαιροβολίας και της δισκοβολίας.
read more “Δημήτρης Κουτσούκης : "Ο Αθλητής- Θρύλος της Ελληνικής Σφαιροβολίας με τα 17 Πανελλήνια Ρεκόρ"!”

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Η Μυρτώ Καμβυσίδη μιλάει για τον ρόλο της στο ντοκιμαντέρ για την ζωή της «Μαρίας Κάλλας»


Ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ πραγματοποιείται   από την  Σουηδική τηλεόραση σε συνεργασία με την Μεσσηνιακή Αμφικτιονία, στην ιδιαίτερη πατρίδα της μεγάλης ντίβας, στο Νεοχώριον Μεσσηνίας.  με σκοπό να φωτίσει άγνωστες πτυχές  -για το ευρύ κοινό- της ζωής της, με την Μυρτώ Καμβυσίδη  στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν της «Μαρίας Κάλλας» και σε σκηνοθεσία του  Μπάμπη Τσόκα.
Η ταλαντούχα ηθοποιός και τραγουδίστρια μίλησε για αυτό το ρόλο - πρόκληση στον Σταύρο Λιλόγλου και στο pireasnews.gr...
read more “Η Μυρτώ Καμβυσίδη μιλάει για τον ρόλο της στο ντοκιμαντέρ για την ζωή της «Μαρίας Κάλλας»”

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Οι δικοί μας ξένοι" – Η εγκατάσταση των προσφύγων μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης- του Θωμά Σίδερη


Στην Βιβλιοθήκη Κερατσινίου, την Δευτέρα 16.12.2013, στις 19.00,  παρουσιάζεται το νέο βιβλίο του Θωμά Σίδερη  που κυκλοφορεί σε δίγλωσση έκδοση (ελληνικά και τουρκικά) για την εγκατάσταση των προσφύγων μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης. 

Λίγα λόγια για το βιβλίο : 
read more “Οι δικοί μας ξένοι" – Η εγκατάσταση των προσφύγων μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης- του Θωμά Σίδερη”

ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΣΤΟΡΑ : «2 Ιστοριούλες για την Παγκόσμια Ειρήνη & την Αληθινή αγάπη, Δώστε μου πίσω τον Αετό μου – Γλυκειά μας σελήνη»



Ο Όμιλος για την UNESCO Τεχνών Λόγου κι Επιστημών Ελλάδας διοργανώνει την Εκδήλωση παρουσίασης του λογοτεχνικού έργου: «2 Ιστοριούλες για την Παγκόσμια Ειρήνη & την Αληθινή αγάπη, Δώστε μου πίσω τον Αετό μου – Γλυκειά μας σελήνη» της συγγραφέως και Διδάκτωρος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννας Μάστορα. H συγγραφέας είναι παιδαγωγός εγνωσμένου κύρους στην Ελλάδα και διεθνώς, είναι Μέλος του Ομίλου και Πολιτιστική Εκπρόσωπος Ολυμπιακής Ιδέας καθώς επίσης Μέλος Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας.
Το βιβλίο έχει ζωγραφίσει η Εικαστική Δημιουργός και Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO TLEE κα Νίνα Διακοβασίλη.
read more “ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΣΤΟΡΑ : «2 Ιστοριούλες για την Παγκόσμια Ειρήνη & την Αληθινή αγάπη, Δώστε μου πίσω τον Αετό μου – Γλυκειά μας σελήνη»”

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Δίκη των Εξ: Κάθαρση σε Τραγωδία


Αφιέρωμα στη Δίκη των Εξ και στην απόπειρα αναψηλάφησής της έκανε το περιοδικό “Επίκαιρα” (εκδίδεται από τις εκδ. “Λιβάνη”) στο 6ο τεύχος, που κυκλοφόρησε στις 27 Νοεμβρίου.  Δημοσιεύτηκαν οι αντιμαχόμενες απόψεις (Ν. Βασιλάτος, “Η αφορμή της αποκατάστασης και το τέλος του διχασμού”, Ν.Ε. Παπαδάκης, “Η επανάληψη της δίκης των πρωταιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής”), το Εισαγωγικό Σημείωμα του αφιερώματος υπό τον τίτλο “Τα επίχειρα της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής” έγραψε  ο Παντ. Ζήλος. Το δικό μου κείμενο υπό τον τίτλο “Πώς φτάσαμε στην πράξη Κάθαρσης σε μια κορυφαία Τραγωδία”, που παρατίθεται στη συνέχεια, κάλυψε το ιστορικό μέρος του  αφιερώματος.
Η εικόνα που παρατίθεται είναι φωτογραφία του πρωτοσέλιδου της τουρκικής εφημερίδας Yeni Giun (Gün), που εκδόθηκε στην Πόλη την εποχή της νίκης των κεμαλικών στρατευμάτων τον Αύγουστο του 1922.  Πάνω από τα πορτραίτα των Γούναρη και Στράτου που δημοσιεύει, αναγράφεται ο τίτλος:  “ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ”
read more “Δίκη των Εξ: Κάθαρση σε Τραγωδία”

Η συμβολή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του Γένους


Στους Μικρασιάτες οφείλεται η επιτυχία της πρώτης προσπάθειας για δημιουργία ακομμάτιστου εθνικού στρατιωτικού σχηματισμού
ΤΟΥ ΤΑΚΗ Α. ΣΑΛΚΙΤΖΟΓΛΟΥ*
Η ιστοριογραφία της Επανάστασης του '21 σχεδόν αγνοεί τη συμμετοχή των Μικρασιατών στον Αγώνα του Γένους. Αλλά η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν τοπικό ιστορικό γεγονός, πελοποννησιακό, ρουμελιώτικο ή νησιώτικο.
Ηταν ξεσηκωμός πανελλήνιος, στον οποίο μετείχαν όλοι οι Ελληνες, προσφέροντας ό,τι μπορούσε ο καθένας, ο κάθε τόπος, ο κάθε Ρωμιός της υπόλοιπης Ελλάδας ή της Διασποράς. Συμμετείχαν οι Επτανήσιοι, οι Θρακομακεδόνες, οι Κρητικοί, οι Δωδεκανήσιοι, οι Κωνσταντινουπολίτες, οι Κύπριοι, ακόμη και Ελληνες της Κορσικής.
read more “Η συμβολή των Μικρασιατών στην Επανάσταση του Γένους”

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Η Τζένη Κοσμίδου απαντά στο ερωτηματόλογιο του Προυστ


Αποκλειστικά για το PIREASNEWS.GR
(Επιμέλεια : Σταύρος Λιλόγλου)

Η Τζένη Κοσμίδου γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα Κοζάνης και μεγάλωσε στο Ίλιον Αττικής.  Από την μικρή της ηλικία εκδήλωσε έναν έντονο, υπερδραστήριο και ταυτόχρονα εσωστρεφή χαρακτήρα.
Γράφει από τότε που θυμάται τον εαυτό της γιατί όπως έχει δηλώσει το γράψιμο πηγάζει για αυτήν από μία βαθύτερη επιτακτική ανάγκη έκφρασης και βαθύτερης επικοινωνίας.
Έτσι κάπως ξεκινά η ενασχόληση της με το θέατρο που πλέον αποτελεί για εκείνη μία αγάπη εξίσου βαθιά με την συγγραφή.
Ανεβάζει το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο «Σήμερα γίνομαι 30» και το ερμηνεύει ενώ την σκηνοθεσία υπογράφει ο επίσης τότε νέος συνάδελφος της Γιώργος Μαγκίνης. 
Πρόκειται για έναν σκληρό μονόλογο που καταγγέλλει με ωμότητα την σκοτεινή πλευρά του  κόσμου της showbiz και του lifestyle. 
Αμέσως μετά ακολουθούν «Της ζωής τα παραμύθια» στα οποία η νεαρή δημιουργός υπογράφει κείμενα, σκηνοθεσία και ερμηνεία στο πλευρό καταξιωμένων συναδέλφων της όπως ο Στράτος Τζώτζογλου, ο Ορέστης Τρίκας και πολλοί άλλοι. 
Τα εν λόγω σκοτεινά παραμύθια για ενήλικο κοινό γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία και επαναλαμβάνονται την επόμενη χρονιά με τίτλο  «Της ζωής τα παραμύθια δεν τελειώνουνε ποτέ» και στην όμορφη καλλιτεχνική παρέα προστίθεται ο Κώστας Δίγκας, η Κωνσταντίνα Τζώτζη και η Μαρία Πανουτσοπούλου.
read more “Η Τζένη Κοσμίδου απαντά στο ερωτηματόλογιο του Προυστ”

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Ντίνος Κουμπάτης : "Στις Φλόγες της Σμύρνης"


ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΝΕΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

του Ντίνου Κουμπάτη "Στις Φλόγες της Σμύρνης", από τις εκδόσεις "ΨΥΧΟΓΙΟΣ". Πρόκειται για ένα αφήγημα, μέσα από το οποίο αποκαλύπτονται τα πραγματικά αίτια και αιτιατά της καταστροφής της Σμύρνης, η οποία στοίχισε την απώλεια εθνικού πληθυσμού, εθνικού πλούτου και εθνικής κυριαρχίας. Οι ρόλοι των Συμμάχων, του Βασιλέως,του Βενιζέλου, του Πλαστήρα, του Στεργιάδη, του Κεμάλ Ατατούρκ, του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου, και όλων των όσων ενέχονται ευμενώς ή δυσμενώς στην εθνική τραγωδία σε βάρος των Ελλήνων.
read more “Ντίνος Κουμπάτης : "Στις Φλόγες της Σμύρνης"”

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Η Αντιγόνη Κατσούρη αυτοσυστήνεται και απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ...


Αποκλειστικά στο pireasnews.gr
(Επιμέλεια : Σταύρος Λιλόγλου)

Η Αντιγόνη Κατσούρη, Kυπριακής καταγωγής, γεννήθηκε στην Ελλάδα (Ιωάννινα) και έζησε επίσης στις Η.Π.Α. (Washington D.C) και στην Γερμανία (Tubingen).

Από οκτώ (8) ετών άρχισε να γράφει και να τραγουδάει τα πρώτα της τραγούδια και σε ηλικία δέκα (10) ετών παρουσιάστηκε ως «ΠΑΙΔΙ - ΘΑΥΜΑ» στην κρατική τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.

Παράλληλα με τις σπουδές της στο τραγούδι, από μικρή έδειξε την μεγάλη κλίση και αγάπη της για το πιάνο και απέκτησε το πτυχίο πιάνου με τον βαθμό AΡΙΣΤΑ ΠΑΜΨΗΦΕΙ ΜΕ ΔΙΑΚΡΙΣΗ, καθώς και το Δίπλωμα πιάνου «DIPLOMA OF LICENTIATESHIP IN PIANOFORTE» από το Πανεπιστήμιο του Thames Valley (Thames Valley University, London College of Music) με τον βαθμό AΡΙΣΤΑ ΠΑΜΨΗΦΕΙ και Διάκριση και δικαίωμα χρήσης του τίτλου L.L.C.M.
read more “Η Αντιγόνη Κατσούρη αυτοσυστήνεται και απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ...”

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Η Ρία Τσίγα απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ...

...το επιτυχημένο μοντέλο και sex symbol,
αποκλειστικά στο PIREASNEWS.GR,
απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ


(Επιμέλεια: Σταύρος Λιλόγλου)

Η Ρία Τσίγα ασχολείται επαγγελματικά με το modeling εδώ και αρκετά χρόνια.
 Ξεκίνησε σαν μοντέλο στην τηλεόραση στο "Σαν στο σπίτι σας" με τον Φώτη Σεργουλόπουλο και την Μαρία Μπακοδήμου .
 Στην συνέχεια ήταν όλα τα χρόνια με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου στον "όμορφο κόσμο το πρωί", ενώ τον τελευταίο χρόνο της εκπομπής παρουσίαζε την στήλη της μόδας.
Έχει στο βιογραφικό της πολλές συμμετοχές σε επιτυχημένα προγράμματα της τηλεόρασης, όπως το "Πολύ την Κυριακή" και η  "Εκδίκηση της ξανθιάς" οι οποίες την καθιέρωσαν στην συνείδηση του κόσμου(8 χρόνια συμμετοχές σε προγράμματα στο Mega).
 Η Ρία λατρεύει την μουσική και παρουσίαζε για ένα χρόνο την μουσική εκπομπή με τίτλο "On air" αποσπώντας πολλά θετικά σχόλια.
read more “Η Ρία Τσίγα απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ...”

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Βιβλίο του Γιώργου Ανωμερίτη για το Νικηφόρο Βρεττάκο


Ένα σημαντικό βιβλίο για την πειραϊκή βιβλιογραφία και την ελληνική ποίηση κυκλοφόρησε από το “Ιστορικό Αρχείο ΟΛΠ” με συγγραφέα το Γιώργο Ανωμερίτη και θέμα τη ζωή του Νικηφόρου Βρεττάκου στον Πειραιά, του οποίου τα 100 χρόνια από τη γέννησή του γιορτάσαμε πέρυσι (2012: Έτος Βρεττάκου).
Ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος έζησε για 17 συνεχή χρόνια στον Πειραιά (1946 – 1962), μαζί με τη γυναίκα του Καλλιόπη Βρεττάκου – Αποστολίδου, η οποία υπήρξε υπάλληλος του ΟΛΠ. Δεκαεπτά χρόνια με έντονη συμμετοχή στα κοινά και πλούσιο ποιητικό έργο, καθ’ όλη την περίοδο της πειραϊκής του ζωής.
read more “Βιβλίο του Γιώργου Ανωμερίτη για το Νικηφόρο Βρεττάκο”

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Η Ειρήνη Παρίση απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ


...μια από τις πιο εκρηκτικές και ταλαντούχες νέες παρουσίες στο χώρο του λαϊκού τραγουδιού,
απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ,
αποκλειστικά στο pireasnews.gr

(Επιμέλεια: Σταύρος Λιλόγλου)


Η Ειρήνη Παρίση μεγάλωσε στην Πάτρα.
Αυτό το διάστημα εμφανίζεται στο «ROMEO PLUS» της Πάτρας.
read more “Η Ειρήνη Παρίση απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ”

Σμύρνη 1922: Η άγνωστη επιχείρηση διάσωσης Ελλήνων - Οι εγγονοί δυο πρωταγωνιστών μιλούν


Μια άγνωστη στους περισσότερους ιστορία από τη τραγωδία της σφαγής στη Σμύρνη το 1922, φέρνουν στο φως οι εγγονοί δύο πρωταγωνιστών που εκείνες τις ημέρες της καταστροφής και του αίματος ανέλαβαν να σώσουν ότι μπορούσε να σωθεί : ανθρώπινες ζωές. Μια επιχείρηση εκκένωσης από τη κόλαση. Ο ένας πρωταγωνιστής ήταν ο πλοίαρχος τότε Ι.Ε Θεοφανίδης. Και ο δεύτερος ο πάστορας Αsa Jennings... αnό το αμερικανικό ΥMCA. Πως ακριβώς οι δυο τους "έστησαν" την επιχείρηση εκκένωσης - διάσωσης την εξηγεί ο εγγονός του Θεοφανίδη, ο ναύαρχος Ι. Θεοφανίδης που αυτές τις ημέρες φιλοξενεί στην Αθήνα τον εγγονό του πάστορα Jennings Ρόμπερτ,ο οποίος δεν σταμάτησε να ερευνά για πολλά χρόνια εκείνη την απίστευτη άγνωστη ιστορία.
Ο ναύαρχος Θεοφανίδης υποστηρίζει ότι η επικρατούσα άποψη όλα αυτά τα χρόνια ήταν ότι "ο Ελληνικός Στόλος απεχώρησε χωρίς να προσφέρει την παραμικρή βοήθεια στον Ελληνικό, Αρμενικό και Εβραϊκό πληθυσμό στην Σμύρνη και στα περίχωρα της. Και εδώ αρχίζει το ψέμα",λέει αρχίζοντας την αφήγησή του:
read more “Σμύρνη 1922: Η άγνωστη επιχείρηση διάσωσης Ελλήνων - Οι εγγονοί δυο πρωταγωνιστών μιλούν”

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Όταν οι Τούρκοι «σφάζαν τους Έλληνες» στη Σμύρνη [Βίντεο]


Οι αναμνήσεις της Ελένης Καραντώνη από το Μπουνάρμπασι, έντεκα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σμύρνης. Μια από τις πολλές αυθεντικές μαρτυρίες τις οποίες συγκέντρωσε το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών.

«... Άρχισε ο στρατός μας να φεύγει. Χτυπούσαν τις πόρτες μας και ζητούσαν ρούχα για να βγάλουν το χακί από πάνω τους. Πόσους δεν ντύσαμε! Οι μεγάλοι οι δικοί μας ξεκουμπίστηκαν και φύγανε κι άφησαν τον κόσμο στο έλεος του Θεού....
read more “Όταν οι Τούρκοι «σφάζαν τους Έλληνες» στη Σμύρνη [Βίντεο]”

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Η μαρτυρική θυσία του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου 27η Αυγούστου 1922


altΤο απόγευμα της 27ης Αυγούστου του 1922, ενώ ο Τουρκικός Στρατός ήλεγχει πλέον πλήρως την Σμύρνη, ένας Ιταλός καθολικός ιερέας ενημέρωσε τους Γάλλους σχετικά με τον θανάσιμο κίνδυνο που δι έτρεχε ο Χρυσόστομος. Πολύ σύντομα μια γαλλική περίπολος, αποτελούμενη από 20 ναύτες, κατέφθασε στην Μητρόπολη, την Αγία Φωτεινή, με σκοπό να φυγαδεύσει τον Χρυσόστομο. Οι Γάλλοι ζήτησαν από τον Μητροπολίτη να τους ακολουθήσει είτε στο προξενίο τους είτε στην καθολική εκκλησία της Sacre Coeur (Καρδιά του Ιησού). Εκείνος όμως αρνήθηκε τονίζοντάς τους ότι το καθήκον του υπαγόρευε να παραμείνει με το ποίμνιό του, «ως καλός ποιμένας», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε.
read more “Η μαρτυρική θυσία του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου 27η Αυγούστου 1922”

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Σαν σήμερα: Η μάχη στα Δερβενάκια : 26 Ιουλίου 1822


Όπως έχει επισημανθεί και στο παρελθόν , το βιβλίο δόξας της Ελληνικής ιστορίας- αρχαίας και σύγχρονης- διαθέτει αναρίθμητες σελίδες. Και όλες τους τόσο χρυσές και τόσο ξεχωριστές και ιδιαίτερες. Με δεδομένο όμως το γεγονός ότι πανάρχαια  χαρακτηριστικά της ελληνικής φυλής  όπως η απροθυμία της να πειθαρχήσει και συνταχθεί με τα οράματα και τις επιταγές  του Ηγέτη , παρά μόνο στην περίπτωση που επέρχεται απειλή των ατομικών κεκτημένων ,  καθιστούσαν εξαιρετικά επίπονη την απόπειρα διαχείρισης πλήθους υπό τη μορφή όχλου, η κάθε μία από αυτές τις σελίδες αποκτά ιδιαίτερη λαμπρότητα και ανασύρει ξεχασμένες θύμησες του παρελθόντος, ελέγχει νεοελληνικές συνειδήσεις , λειτουργώντας ως παράδειγμα για το επερχόμενο αύριο.

Και πιο ανάγλυφη απεικόνιση όλων των παραπάνω δεδομένων δε θα μπορούσε να υπάρχει στην ολόλαμπρη σελίδα της μάχης των Δερβενακίων , μια μέρα σαν σήμερα, στις 26 Ιουλίου του 1822.
read more “Σαν σήμερα: Η μάχη στα Δερβενάκια : 26 Ιουλίου 1822”

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ


Propaganda in Turkish schoolbooks?

According to history manual of the sixth class of primary school in turkey:

Page 19: "The islands of Aegean are under Greek occupation"

Page 24: "Greece does not have the power to keep the peace at the Aegean"

Page 65: "Peace in Asian Minor and safety in Asia will maintain only with the return of these islands to Turkey"

Page 110: "Turkey defined our territorial waters within 6 miles from the mainland in 1930. Thus Chios, Lesvos and Samos are located within the territorial waters of Turkey. The right of sovereignty of a country in its own territorial waters, allows it to practice the same rights for the islands that are within these waters."

According to the Turkish historian Hasan Cemil all the ancient civilizations of Aegean - Greek included - where of Turkish origin! (Ege medeniyetinin umumi bir bakis, Ankara)
According to Selahattin Salışık Turks came to Aegean in 2480 b.C and Democritus, Herodotus, Hippocrates, Pythagoras and Homer were...Turks!
 
 
ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ:

read more “Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ”

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ΕΝΩ Η ΡΕΠΟΥΣΗ ΤΗΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ!


 
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Γελοιότητα θλίψη αλλά και μεγάλη αγανάκτηση προκαλεί η κυρία Ρεπούση και Σια που εξακολουθούν το ανιστόρητο έργο τους να αμφισβητούν αποδεδειγμένα ιστορικά γεγονότα όπως οι γενοκτονίες των χριστιανών της Ανατολής, την ίδια στιγμή που στην ίδια την Τουρκία συνεχώς πολλαπλασιάζονται οι φωνές που παραδέχονται και αναγνωρίζουν τα ιστορικά εγκλήματα της χώρας τους που παραμένουν ατιμώρητα και χωρίς ιστορική δικαίωση.
Και ερχόμαστε στις 16 Νοεμβρίου του 2008, όταν σημειώνετε πραγματικά μια νέα επανάσταση στο ιστορικό κατεστημένο της Τουρκίας. Για πρώτη φορά Τούρκος καθηγητής της ιστορίας παραδέχεται ότι στην διάρκεια της μικρασιατικής καταστροφής περίπου 200.000 Ρωμιοί έχασαν την ζωή τους από τα τουρκικά στρατεύματα. Συγκεκριμένα ο καθηγητής της ιστορίας, Ονούρ Γιλντιρίμ, σε μια σημαντικότατη συνέντευξη που έδωσε στην τουρκική εφημερίδα, Σαμπάχ, για πρώτη φορά παραδέχεται σε επίσημο πλαίσιο ότι έγινε μια μορφή γενοκτονίας σε βάρος των Ρωμιών της Ανατολίας την περίοδο του 1922.

read more “ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ΕΝΩ Η ΡΕΠΟΥΣΗ ΤΗΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ!”

Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Οι Μινωίτες είναι Ευρωπαίοι



Το παγκόσμιο ενδιαφέρον προσελκύει η μελέτη του σπουδαίου γενετιστή Γιώργου Σταματογιαννόπουλου που ανατρέπει τα δεδομένα σε ότι αφορά την καταγωγή των Μινωιτών.
Σε αντίθεση με τα μέχρι στιγμής δεδομένα που ήθελαν τους Μινωίτες να κατάγονται από Αιγύπτιους, Λίβυους ή άλλους πληθυσμούς της Αφρικής, η νέα αυτή μελέτη αποδεικνύει ότι το DNA των Μινωιτών  ταυτίζεται με αυτό κατοίκων της Νοτίου και της Βορειοδυτικής Ευρώπης.

read more “Οι Μινωίτες είναι Ευρωπαίοι ”

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Ακρόπολη, 27 Απριλίου 1941. Ποιος θυμάται τον Κουκίδη;




Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος 
Ήταν σαν σήμερα πριν από εβδομήντα χρόνια, όταν η Βέρμαχτ έμπαινε στην Αθήνα. Ηταν Κυριακή του Θωμά, η μέρα που ενέπνευσε και τη «Συννεφιασμένη Κυριακή», το μέγα τραγούδι του Τσιτσάνη.
Κυρίως όμως, ήταν η μέρα που ο εύζωνας φρουρός της Ακρόπολης, ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, δεν άντεξε την ντροπή της παράδοσης του Ιερού Βράχου στο Γερμανό αξιωματικό και, αντί να υποστείλει την ελληνική σημαία για να την παραδώσει όπως τον είχε διατάξει ο διοικητής της γερμανικής φρουράς, την υποστέλλει τραγουδώντας μόνος μπροστά τους Γερμανούς τον εθνικό ύμνο, τυλίγει με αυτή το σώμα του και αυτοκτονεί πέφτοντας στο κενό. 
read more “Ακρόπολη, 27 Απριλίου 1941. Ποιος θυμάται τον Κουκίδη;”

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΥΣ



Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Στις 15 Μαρτίου 1921, λίγα χρόνια μετά την μεγάλη σφαγή -γενοκτονία των Αρμενίων, λίγο πριν από την μεσημέρι, ο Αρμένιος πατριώτης Soghomon Tehlirian, ύστερα από συστηματική παρακολούθηση δέκα ημερών, έκρινε πως έφτασε η κατάλληλη στιγμή να εκτελέσει το σχέδιο του. Στην οδό Χίντεμπουργκ, σε ένα προάστιο του Βερολίνου, κάνει ανύποπτος την συνηθισμένη του βόλτα ντυμένος ευρωπαϊκά και ακολουθούμενος σε απόσταση μερικών μέτρων, κατά τα μουσουλμανικά έθιμα, από την σύζυγο του, ο οργανωτής του φρικιαστικότερου εγκλήματος στην ιστορία της εξόντωσης των 1.500.000 Αρμενίων, ο άλλοτε υπουργός εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, Talat Pascha. Ο Τεχλιριάν ξεκίνησε από το απέναντι πεζοδρόμιο, διασταυρώνεται με τον Ταλαάτ, τον προσπερνάει και επιβραδύνει το βήμα του. Ξαφνικά γυρίζει πίσω και τον κοιτάζει κατάματα. Το βλέμμα του ήταν ο πόνος μιας ολόκληρης γενιάς. Ο Τεχλιριάν ήταν ήσυχος και η συνείδηση του ήταν ήρεμη.
read more “ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥΡΚΟΛΑΓΝΟΥΣ”

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ : Η Ιστορία της Αουρόρα Μαρντιγκανιάν


Η απίστευτη ιστορία μιας Αρμένισσας που γλίτωσε από τη Γενοκτονία που οι Τούρκοι αρνούνται



Η Αουρόρα Μαρντιγκανιάν κατά την αρμενική γενοκτονία του 1915 ήταν ένα μικρό κορίτσι στα 14 του χρόνια. Πρώτα υπήρξε μάρτυρας της σφαγής της οικογένειας της μπροστά στα...
μάτια της.

Ακολούθως σε ένα σκλαβοπάζαρο πουλήθηκε σε έναν αγά. Από εκεί διέφυγε και της πήρε περίπου ένα χρόνο για να φτάσει στις θεωρούμενες ως ασφαλείς για τους Αρμένιους ρωσικές γραμμές.
Στις ΗΠΑ όπου κατάφερε να φτάσει, γύρισε αργότερα μια ταινία για την ιστορία διαφυγής της, ενώ σε όλη της την ζωή έλεγε πως παρέμεινε στην ζωή χάρη στους Κούρδους του Ντέρσιμ.
read more “ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΩΝ : Η Ιστορία της Αουρόρα Μαρντιγκανιάν”

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

«Ο καπετάν Αντρέας Ζέπος: ένας γλεντζές, φιλάνθρωπος και θυμόσοφος ψαράς στην παραλία του Φαλήρου» του Ευάγγελου Αθηναίου



"ο Καπετάν Αντρέας Ζέπος"

Παρουσίαση του βιβλίου του Ευάγγελου Αθηναίου, «Ο καπετάν Αντρέας Ζέπος: ένας γλεντζές, φιλάνθρωπος και θυμόσοφος ψαράς στην παραλία του Φαλήρου», εκδόσεις Μουρούσια, Πειραιάς 2012.

«Όλοι καλάρουνε / μα δε πιάνουν ψάρια, / καλάρ’ ο Ζέπος / και πιάνει καλαμάρια…». Ακούγοντας το όμορφο νησιώτικο τραγούδι του μικρασιάτη Γιάννη Παπαϊωάννου (1913-1972), πίστευα ότι ο Ζέπος ήταν ο πιο τυχερός ψαράς! Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ την καταπληκτική ιστορία του, ότι ψάρευε στο Νέο Φάληρο ή ότι σύχναζε «στου Μπελαμί το ουζερί» (κεφ. 23) στην Παναγιά τη
Μυρτιδιώτισσα, εκεί που και εγώ πήγα σχολείο. Όλα αυτά καταγράφει με εξαιρετική ενάργεια και νοσταλγική διάθεση ο Ευάγγελος Αθηναίος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Νέο Φάληρο ενώ είχε την τύχη να γνωρίσει και να συναναστραφεί από κοντά, όχι μόνον τον καπετάν-Αντρέα αλλά και όλη την παρέα του. Ας ακολουθήσουμε, όμως, τη ζωή του καπετάνιου, όπως την αφηγείται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, που συνοδεύεται από όμορφη εικονογράφηση.

Βίος και πολιτεία 

Στο τέλος του 19ου αιώνος, η περιοχή του Νέου Φαλήρου είχε μετατραπεί σε κοσμική λουτρόπολη με εντυπωσιακά ξενοδοχεία. Ακριβώς την ίδια περίοδο, στην άλλη άκρη του Αιγαίου πελάγους, στο Αϊβαλί, οι εύποροι Έλληνες δημιούργησαν και αυτοί μια λουτρόπολη έξω από την πόλη τους που επίσης ονόμασαν Νέο Φάληρο, κατ’ απομίμηση του πειραϊκού· εκεί συναντούμε τον μικρό Αντρέα Ζέπο. Ο πατέρας του Στράτος, ήταν έμπορος, αλλά μια μέρα ήρθαν οι Τούρκοι, του έσπασαν το μαγαζί και τον πήραν μαζί με άλλους Έλληνες· δεν τον ξαναείδαν πια. Η μητέρα του, η

κυρά-Παρασκευή, έγκυος κιόλας, μάζεψε ό,τι μπορούσε, πήρε από το χέρι και τον Αντρέα και κατέφυγαν σε ένα σπίτι με μποστάνι που είχαν έξω απ’ την πόλη για ασφάλεια. Η κυρά-Παρασκευή γέννησε λίγο αργότερα κορίτσι που βαφτίστηκε Στρατούλα, αλλά η ζωή κυλούσε δύσκολα. Ο Αντρέας βρέθηκε, λοιπόν, μούτσος στον «Ταξιάρχη», στο καΐκι του καπετάν-Στέλιου, συγγενή της μητέρας του. Ο «Ταξιάρχης» ήταν από τα μεγαλύτερα ψαράδικα της περιοχής και ο καπετάν-Στέλιος μεγάλος δάσκαλος και καλός άνθρωπος. Έλεγε αργότερα ο καπετάν-Αντρέας: 
«Την πρώτη φορά που πήρα το μερτικό μου απ’ το ψάρεμα, λίγες μπαγκανότες στη χούφτα κι ένα διχτάκι ψάρια, σε λίγα λεπτά έκανα τη σχετικά μεγάλη απόσταση από το λιμάνι στο σπίτι μου. Κυριολεκτικά πετούσα… Τόσο μεγάλη ήταν η χαρά μου που πήγαινα για πρώτη φορά στη μάνα λίγα λεφτά και ένα διχτάκι ψάρια. Νόμιζα ότι είχα γίνει άντρας. Εκείνο που πρέπει να σας πω ξεχωριστά… είναι η χαρά που πήρα μόλις τ’ αφεντικό μου [ο καπετάν-Στέλιος] με πλήρωσε. Η χαρά μου όμως δεν ήταν ότι θα ξόδευα αυτά τα χρήματα για τον εαυτό μου… αλλά γιατί θα τα πήγαινα προσφορά στη μάνα μου» (σελ. 20). 
    Ο καπετάν-Στέλιος, μια μέρα που πήγε να πουλήσει ψάρια στη Σμύρνη, κατάλαβε ότι η κατάσταση δεν ήταν καλή. Επιστρέφοντας στο Αϊβαλί μαζεύει τη γυναίκα του, την κυρά-Ζωή, την οικογένεια Ζέπου και φεύγουν το βράδυ. Βάζουν πλώρη για Πειραιά αλλά όταν φτάσαν στον Σαρωνικό, ο καιρός τους έριξε στην Αίγινα. Στην Αίγινα άφησαν τις γυναίκες σε ένα μοναστήρι που φιλοξενούσε
Καπετάν Ανδρέας Ζέπος
πρόσφυγες, και ο καπετάν-Στρατής με τον Αντρέα ξεκίνησαν στον «Ταξιάρχη» να αναγνωρίσουν τα νερά. Σύντομα κατάφεραν να βγάζουν γερό μεροκάματο και νοίκιασαν ένα παλιό μικρό σπιτάκι με δύο δωμάτια κοντά στην παραλία όπου ζούσαν όλοι μαζί:
«Δεν πέρναγε μέρα χωρίς η κυρά-Παρασκευή να μην γονατίσει στην εικόνα της Παναγιάς που έφερε απ’ την πατρίδα. Προσευχόταν και ευχαριστούσε για το πόσο γρήγορα και καλά τακτοποιήθηκαν» (σελ. 57). 
    Η κυρά-Ζωή όμως, που ήταν πάντα ασθενική, πέθανε λίγο αργότερα, και ο καπετάν-Στέλιος σύντομα την ακολούθησε. Στην κυρά-Παρασκευή παραχωρήθηκε ένα μικρό διαμέρισμα στις προσφυγικές πολυκατοικίες του Τουρκολίμανου και έτσι ο καπετάν-Αντρέας βρέθηκε στον Πειραιά. Πούλησε τον «Ταξιάρχη», που ήταν ακατάλληλος για ψάρεμα στο Φάληρο, και αγόρασε ένα δυνατό τρεχαντήρι, τέτοιο που κανείς άλλος δεν είχε στην περιοχή αφ’ ου μπορούσε να ψαρεύει βαθύτερα και να καλάρει τουλάχιστον δύο φορές περισσότερες από τους άλλους ψαράδες. Δυστυχώς, με τον θάνατο της κυρά-Παρασκευής λίγο αργότερα, χάνει και τον έλεγχο του ποτού. 

    Γρήγορα γίνεται ο πρώτος ψαράς του όρμου του Φαλήρου, τα κονόμησε και απέκτησε μεγάλη φήμη ως ένας από τους διασημότερους γλεντζέδες· όσα έβγαζε, κάθε βράδυ τα ακούμπαγε. Σύχναζε στην ταβέρνα του Καούδη στις Τζιτζιφιές, όπου τραγουδούσε ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Άφηνε μάλιστα αρκετά χρήματα, ώστε ο Παπαϊωάννου, που «χαιρόταν όταν τον έβλεπε», έγραψε γι’ αυτόν στην κατοχή το πασίγνωστο τραγούδι λόγω του οποίου τον θυμόμαστε και εμείς σήμερα. Φαντάζομαι τον καπετάν-Αντρέα να σηκώνεται να χορέψει το τραγούδι του, και από κάτω να χειροκροτούν και να φωνάζουν: «άιντα λεβέντη καπετάνιο, να ζήσεις!»

Ο καπετάνιος υπήρξε μεγάλος γλεντζές και πότης· όταν οι άλλοι έπιναν καφέ, αυτός έπινε ούζο. Γρήγορα κατέληξε αλκοολικός, και ο ίδιος ποτέ δεν προσπάθησε να το κρύψει ή να δικαιολογηθεί. Άσωτος όμως, ο καπετάνιος δεν ήταν· ούτε χαρτόπαιζε, ούτε εκμεταλλεύτηκε κανέναν, ούτε ήταν χασικλής, ούτε γυναικάς – μόνον πότης και γλεντζές. Αγαπούσε τους ανθρώπους και δεν ξέχασε ποτέ ότι και ο ίδιος ήταν πρόσφυγας. Δεν πρέπει, λοιπόν, να τον θυμόμαστε μόνον ως γλεντζέ, αλλά και ως φιλάνθρωπο. Πάντρεψε πολλές ορφανές κοπέλες που δεν είχαν κουμπάρο να τις στεφανώσει, βάφτισε πολλά αβάπτιστα που λόγω της φτώχειας δεν είχαν τα απαραίτητα για το μυστήριο, τάισε τη χήρα και το ορφανό· ακόμη και στις γάτες έδινε τα πατημένα ψάρια για να φάνε (σελ. 277-278). Κυρίως όμως, στη μεγάλη πείνα της κατοχής, βοήθησε κόσμο και ντουνιά. 
    Το 1941 οι Γερμανοί βομβαρδίζουν τον Πειραιά και οι κάτοικοι αναγκάζονται να καταφύγουν στην Αθήνα. Περνώντας απ’ το Φάληρο, πολλοί ηλικιωμένοι έμειναν εκεί διότι δεν μπορούσαν άλλο να περπατήσουν. Ο καπετάν-Αντρέας δίνει αλεύρι στον φούρνο απ’ τ’ απόθεμά του, και μοιράζει ψωμί.
Το καΐκι του έφερε μεγάλα ψάρια, διότι είχαν σκοτωθεί από τις εκρήξεις και επέπλεαν στο νερό και, αντί να τα πουλήσει, τα βράζει και τα μοιράζει συσσίτιο (σελ. 77-79).
    Στην κατοχή έσωσε πολύ κόσμο:
«Την παλάντζα και το καντάρι τα χρησιμοποιούσε μόνο όταν πουλούσε στους ψαρέμπορους της αγοράς και στους μανάβηδες-μεταπράτες. Όταν είχε εκεί στην αμμουδιά τις ατέλειωτες σειρές των πεινασμένων που είχαν στο χέρι τους ένα τσίγκινο πιάτο, μια κατσαρολίτσα ή ένα μαστραπά, ποτέ δεν ζύγιζε. Είχε μπροστά του το τελάρο και δίπλα του ένα καλάθι. Κανονισμένες δύο χούφτες διπλές έβαζε στο κάθε πιάτο, λες και ήταν συσσίτιο. Ο κόσμος έριχνε ό,τι κατοχικά λεφτά είχε, αν είχε, στο καλάθι…» (σελ. 281). 
    Στα Δεκεμβριανά, διεξήχθησαν μεγάλες μάχες μεταξύ Άγγλων και Ελασιτών στο Νέο Φάληρο. Κάθε μεσημέρι, που γινόταν μια άτυπη ανακωχή, ο καπετάν-Αντρέας μαζί με δύο-τρία παλικάρια μάζευαν τους τραυματίες Ελασίτες (οι Άγγλοι μάζευαν τους δικούς τους) και τους πήγαιναν σε ένα αυτοσχέδιο νοσοκομείο. Τους νεκρούς Άγγλους που έβρισκαν, τους πήγαιναν έξω από τον στρατώνα τους, και τους Ελασίτες στην παραλία όπου τους έθαβαν φτωχικά, αλλά αξιοπρεπώς (κεφ. 15). Οι ευεργεσίες του καπετάνιου, δεν μπορούν να εξαντληθούν σε λίγες γραμμές ενώ το βασικότερο, ότι έδινε ελπίδα σε όλους τους δυστυχισμένους και πεινασμένους, δύσκολα περιγράφεται – και ακόμη δυσκολότερα ανταποδίδεται.

Μετά την κατοχή, η έντονη εκβιομηχάνιση και αστικοποίηση της περιοχής είχε ως συνέπεια τη μόλυνση των φαληρικών υδάτων και το ψάρεμα, πλέον, ήταν αδύνατο. Αναγκάστηκε, λοιπόν, να επιστρέψει στο Τουρκολίμανο και να ψαρεύει στα ανοικτά, αλλά το ψάρεμα εκεί ήταν πολύ δύσκολο, πολύ κουραστικό και δεν απέφερε πάντα κέρδος· απ’ το πολυπληθές τσούρμο του, κράτησε μόνον

δύο-τρία παλικάρια. Τα χρόνια όμως είχαν περάσει, ο καπετάνιος είχε βαρύνει (χώρια που ήταν και αλκοολικός) ενώ μεροκάματο δεν έβγαινε· δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο αυτή τη δουλειά. Περί το 1955 αποφασίζει να δουλέψει ως μανάβης, να παίρνει ψάρια από τα καΐκια και να γυρίζει να τα 
πουλήσει. Αντί να γυρνάει τις γειτονιές όμως, αξιοποίησε τις γνωριμίες του και πήγαινε ψάρια σε όλες τις ταβέρνες και τα εστιατόρια. Ούτε πάλι, όμως, έβγαζε μεροκάματο γιατί οι ταβέρνες δενπλήρωναν. Του ’λεγαν «έλα τη Δευτέρα μετά το Σαββατοκύριακο που θα ’χουμε δουλειά» αλλά ούτε τη Δευτέρα πλήρωναν γιατί «δεν ήρθε κόσμος». Όμως, και ο ίδιος ο καπετάνιος δεν είχε πια τη δύναμη να γυρίζει την πόλη με τα πόδια και τα βαριά καλάθια· είχε μεγαλώσει. 
    Παίρνει, λοιπόν, ένα καλάθι ψάρια, και στέκεται έξω από τον ηλεκτρικό στο Φάληρο. Βγάζει μικρό μεροκάματο αλλά η πληρωμή γίνεται τουλάχιστον τοις μετρητοίς και όχι όπως στις ταβέρνες. Όταν τελειώνει νωρίς, ψαρεύει μόνος του χταπόδια και τα πουλά την επομένη. Έβαλε μάλιστα και μια ταμπέλα: «Ψάρια απ’ τον καπετάν-Αντρέα Ζέπο». Τα λεφτά δεν έφταναν όμως, και η γυναίκα του, η κυρά Κατίνα, αναγκάζεται να ξενοδουλέψει. Τυχερή στην ατυχία της, την παίρνει βοηθό στο σπίτι της η Φανή, η γυναίκα του λογοτέχνη Κώστα Σούκα. Η Φανή ευεργετήθηκε από τον καπετάνιο όταν στην κατοχή της έδινε, μαζί με τόσους άλλους, από μια χούφτα ψάρια και επιβίωσαν. Γρήγορα ο καπετάνιος συνδέθηκε με τη φιλολογική συντροφιά του Σούκα, η οποία τον δέχθηκε με σεβασμό και αγάπη· εκεί τον γνώρισε και ο Ευ. Αθηναίος. Απ’ αυτούς τους ανθρώπους βρήκε μια αναγνώριση για όσα έκανε στην κατοχή. Εντυπωσίαζε μάλιστα τη συντροφιά, με την έντονη φιλοσοφική του διάθεση, εκείνη την εποχή των γηρατειών του, όταν σκεπτόταν τα παλιά: 
«Είμαι από κείνους τους ανθρώπους που δεν ξεχνούν να θυμούνται το καλό που τους έκαναν. Δεν είμαι σαν κάποιους άλλους, που θυμούνται πάντα να ξεχνούν» (σελ. 287).
    Αλλά είχε πια μεγαλώσει: «περί το τέλος του 1969 ο καπετάν-Αντρέας άνοιξε τα πανιά του και έφυγε».
Ας ολοκληρώσουμε με δύο πληροφορίες που συλλέξαμε γράφοντας αυτό το κείμενο.
    Το καΐκι του, που είχε το όνομα της γυναίκας του, η «Αικατερίνη», εξακολουθεί να ταξιδεύει. Στη σειρά ντοκυμαντέρ της Ν.Ε.Τ. «Αιγαίο νυν και αεί», στο επεισόδιο «Αέρας στα πανιά μας», βλέπουμε με αρκετές λεπτομέρειες την «Αικατερίνη», που πλέον ονομάζεται «Ζέπος». Ακούμε μάλιστα και τον
Παπαϊωάννου να μιλάει για τον καπετάν-Αντρέα. Ο Παπαϊωάννου δεν ξέχασε τον φίλο του, και αμέσως μετά τον θάνατό του, του αφιέρωσε ένα ακόμη τραγούδι, το «Ο Ζέπος εκουράστηκε», ένα ζεϊμπέκικο σε πένθιμο ρυθμό, που τραγούδησε ο Βαγγέλης Περπινιάδης: «Τα ταβερνάκια γύρισε / για τη στερνή του τσάρκα / και καπετάνιος μπάρκαρε / στου Χάροντα τη βάρκα…».

Το τραγούδι 

Ακόμη και όσο ζούσε ο καπετάν-Αντρέας, το τραγούδι του Παπαϊωάννου ήταν πασίγνωστο· μάλιστα, ο Μάνος Χατζηδάκης διασκεύασε ορχηστρικά τον «Ζέπο» στον δίσκο του «Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη» το 1962.Προσωπικά, χωρίς να έχω ιδιαίτερες μουσικές γνώσεις, πάντα πίστευα ότι ο «Ζέπος» είναι παραδοσιακός νησιώτικος χορός. Επί πλέον, διαβάζοντας το βιβλίο του Ευ. Αθηναίου, συνειδητοποίησα ότι οι στίχοι του είναι αυθεντικά λαϊκοί με την έννοια ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι στίχοι δημοτικού τραγουδιού αφ’ ου διασώζει (και μάλιστα με συνοπτική ακρίβεια) την ιστορία ενός υπαρκτού προσώπου, όπως συνήθως συμβαίνει στα δημοτικά μας τραγούδια.
    Ας μελετήσουμε, λοιπόν, το τραγούδι, σε συνάρτηση με τις πληροφορίες του βιβλίου:

«Μια ψαροπούλα / είναι αραγμένη / μπρος στ’ ακρογιάλι / το Ζέπο περιμένει»
    Τις «ψαροπούλες», τα ψαροκάικα δηλαδή, τις αράζουν βέβαια μπροστά στην ακρογιαλιά. Ο καπετάν-Αντρέας όμως, την άραζε ακόμη και μπροστά στην άμμο του μαγαζιού που έπαιζε ο Παπαϊωάννου (σελ. 196).

«Καπετάν-Αντρέα Ζέπο / χαίρομαι όταν σε βλέπω»
    Ο Ζέπος επισκεπτόταν το μαγαζί του Παπαϊωάννου και άφηνε αρκετά χρήματα, γι’ αυτό και ο Παπαϊωάννου «χαιρόταν όταν τον βλέπει». Μάλιστα, συχνά τραγούδαγε: «καπετάν-Αντρέα Ζέπο / βαλ’ το χέρι στο γελέκο» διότι ο Ζέπος έβγαζε από τη τσέπη του γιλέκου χρυσές λίρες (σελ. 73).

«Όλοι καλάρουνε / μα δε πιάνουν ψάρια, / καλάρ’ ο Ζέπος / και πιάνει καλαμάρια»
    Ο Ζέπος αγόρασε ένα ευέλικτο τρεχαντήρι με μηχανή ντίζελ, την «Αικατερίνη», που έκανε τέσσερις με πέντε καλάδες την ημέρα μέχρι 1.200 μέτρα απ’ τ’ ακρογιάλι, όταν οι υπόλοιπες βάρκες (με τα κουπιά) έκαναν δύο καλάδες την ημέρα μέχρι 400 μέτρα απ’ το γιαλό (σελ. 60-61). Οι άλλες βάρκες, που είχαν μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους, δεν έπιαναν πάντα καλό μεροκάματα. Ο καπετάν-Αντρέας όμως, καθώς ψάρευε μόνος του, πάντα γέμιζε τον σάκο.

«Έγια μόλα έγια λέσα / έχει ο σάκος ψάρια μέσα»
    Το «έγια μόλα έγια λέσα» είναι παράγγελμα όταν τραβάμε κουπί. Ο σάκος πέφτει στη θάλασσα και σ’ αυτόν συγκεντρώνονται τα ψάρια, οπότε πρέπει να κωπηλατήσει το πλήρωμα για να τραβήξει η τράτα τον σάκο και να μαζευτούν τα ψάρια. Ο Ζέπος είχε μηχανοκίνητη βάρκα, αλλά επειδή στην κατοχή η βενζίνη σπάνιζε, ίσως σε κάποια σημεία του ψαρέματος το πλήρωμα κωπηλατούσε. Δεν αποκλείεται, βέβαια, ο Παπαϊωάννου να χρησιμοποιεί το ναυτικό αυτό παράγγελμα απλώς για να προσδώσει εντονότερα το θαλασσινό στοιχείο στο τραγούδι του.

«Μέσα στο τσούρμο του / ειν’ όλοι οι πότες / εξ ειν’ απ’ την Κούλουρη / κι εξ’ Αϊβαλιώτες»
    Η απόδοση «ειν’ όλοι ιππότες» που τραγουδιέται συχνά, φαίνεται λανθασμένη, καθώς η λέξη «ιππότες» είναι άσχετη· αντιθέτως, η λέξη «πότες» ταιριάζει επακριβώς…
    Πριν από τη μικρασιατική καταστροφή, στο Φάληρο ψάρευαν Κουλουριώτες (Σαλαμίνιοι) – η γυναίκα του Ζέπου καταγόταν από μια απ’ αυτές τις οικογένειες. Μετά κατοίκησαν στο Τουρκολίμανο πρόσφυγες από τ’ Αϊβαλί που δούλευαν στις τράτες του Φαλήρου (σελ. 66-68). Το τσούρμο των δώδεκα ατόμων ίσως φαίνεται υπερβολικό· εν τούτοις, χρειάζονταν οκτώ με δώδεκα ναύτες για να βγάλουν την ψαροπούλα στη στεριά (σελ. 65), ξέχωρα το πλήρωμα στην τράτα.

«Αστακούς και καραβίδες / που’ ναι για τους μερακλήδες / έγια μόλα έγια λέσα / έμπα στη βαρκούλα μέσα».
    Ο Ζέπος, ό,τι εκλεκτότερο έπιανε στην καλάδα (μεγάλες γαρίδες, καλαμάρια κτλ.), δεν το πούλαγε αλλά το ’τρωγε μαζί με τους φίλους του (σελ. 88, πρβλ. 268). Πάντως, οι δύο πρώτοι στίχοι της τελευταίας στροφής ίσως είναι μεταγενέστεροι, γιατί δεν υπάρχουν στην πρώτη εκτέλεση του Παπαϊωάννου το 1946. Την άποψη αυτή ενισχύει το γεγονός ότι ο Βαγγέλης Περπινιάδης τραγούδαγε: «καλαμάρια και γαρίδες / που τα τρων’ οι μερακλήδες». Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι δύο αυτοί στίχοι φαίνονται ασύνδετοι με το υπόλοιπο τραγούδι αλλά δεν αποκλείεται να τους προσέθεσε ο ίδιος ο Παπαϊωάννου αργότερα σε κάποια άλλη περίσταση.

    Είναι εντυπωσιακό ότι όλοι οι στίχοι του τραγουδιού ανταποκρίνονται πλήρως στην πραγματικότητα χωρίς υπερβολές, όπως σαφώς συνάγεται από τα χωρία του βιβλίου στα οποία παραπέμπουμε. Όσα αναφέραμε συνοψίζει με τον καλλίτερο τρόπο ο Μίκης Θεοδωράκης: όταν άκουσε για πρώτη φορά τον «Ζέπο», εξόριστος στην Ικαρία, εντυπωσιάστηκε από τον καθαρό λαϊκό στίχο που μπορεί να έχει ένα τραγούδι για μπουζούκι (σελ. 188). Στο σημείο αυτό έγκειται η έμπνευση του Παπαϊωάννου και η διαχρονικότητα του τραγουδιού.

Ο συγγραφέας 

Ο Ευάγγελος Ν. Αθηναίος είναι Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής, υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Ασχολήθηκε με τη ναυτιλία επαγγελματικά και επιστημονικά με σωρεία δημοσιεύσεων,αλλά αφιερώθηκε στην εκπαίδευση καθώς ίδρυσε και λειτουργεί μαζί με τη σύζυγό του Ελένη Γκάτσου τα γνωστά εκπαιδευτήρια «Παιδαγωγική Birds».

γράφει ο Βασίλης Σ. Ε. Τσίχλης, Δικηγόρος Πειραιώς  
(Αναδημοσιεύεται χάρις την άδεια του συγγραφέα τον οποίο και ευχαριστώ προσωπικά.  Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό«Δικηγορική Επικαιρότητα», έκδοση Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιώς, τ. 116, 1ο τρίμηνο 2013)
read more “«Ο καπετάν Αντρέας Ζέπος: ένας γλεντζές, φιλάνθρωπος και θυμόσοφος ψαράς στην παραλία του Φαλήρου» του Ευάγγελου Αθηναίου”

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου - 10 Απριλίου του 1826


10 Απριλίου του 1826
Η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου
Τρία χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης του Μεσολογγίου από τους Κιουταχή και Ομέρ Βρυώνη, ο Σουλτάνος επανήλθε με νέο σχέδιο. Ανέθεσε και πάλι στον νικητή της Μάχης του Πέτα, Κιουταχή, να καταλάβει την πόλη, συνδυάζοντας αυτή τη φορά την επιχείρηση με την εκστρατεία του Ιμπρήμ στην Πελοπόννησο. Με μια πανίσχυρη στρατιά 20.000 ανδρών, ο Κιουταχής ξεκίνησε από τα Τρίκαλα στα τέλη Φεβρουαρίου του 1825 και στις 15 Απριλίου 1825 έφθασε προ του Μεσολογγίου.
Αμέσως άρχισε την πολιορκία της πόλεως, η οποία μπορεί να χωρισθεί σε δύο περιόδους: α) 15 Απριλίου έως 12 Δεκεμβρίου 1825 και β) 25 Δεκεμβρίου 1825 έως τις 11 Απριλίου 1826. Χωρίς σημαντική βοήθεια από τους υπόλοιπους Έλληνες, λόγω του εμφυλίου πολέμου και έχοντας να αντιμετωπίσουν υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις, οι 12.000 ψυχές του Μεσολογγίου αντιστάθηκαν καρτερικά επί ένα χρόνο. Την οργάνωση της άμυνας ανέλαβε τριμελής επιτροπή υπό τους Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, Δημήτριο Θέμελη και Γεώργιο Καναβό.
Το φρούριο της πόλεως μετά την πρώτη πολιορκία είχε βελτιωθεί, κατόπιν των προσπαθειών του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, του Βύρωνα και του μηχανικού Μιχαήλ Κοκκίνη. Η τάφρος έγινε βαθύτερη, ο μικρός περίβολος ενισχύθηκε με πύργους και πολύγωνα προτειχίσματα, πάνω στα οποία τοποθετήθηκαν 48 τηλεβόλα και 4 βομβοβόλα.
Η νησίδα Βασιλάδι, μεταξύ της λιμνοθάλασσας και της θάλασσας, έγινε ένα είδος προκεχωρημένου οχυρού. Εκεί τοποθετήθηκαν 6 πυροβόλα και συγκεντρώθηκαν 2.000 γυναικόπαιδα για να μην επιβαρύνουν τη φρουρά της πόλης. Εντός του Μεσολογγίου υπήρχαν 10.000 άτομα, εκ των οποίων 4.000 άνδρες, άριστοι πολεμιστές από την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία και ακόμη 1.000 άνδρες, δυνάμενοι να φέρουν όπλα.
Κατά την πρώτη φάση της πολιορκίας (15 Απριλίου-12 Δεκεμβρίου 1825) το Μεσολόγγι πολιορκήθηκε μόνο από τις δυνάμεις του Κιουταχή. Οι επιθέσεις τους συντρίβονταν εύκολα ή δύσκολα από τους υπερασπιστές της πόλης. Εξάλλου, ο από θαλάσσης αποκλεισμός δεν ήταν ισχυρός και επανειλημμένως διασπάσθηκε από τον στόλο του Μιαούλη, ο οποίος ενίσχυε με πολεμοφόδια και τρόφιμα τους πολιορκούμενους.
Στις 24 Ιουλίου, 1000 ρουμελιώτες πολεμιστές υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ανάγκασαν τον Κιουταχή να αποσύρει τις δυνάμεις του στις υπώρειες του όρους Ζυγός, χαλαρώνοντας την πολιορκία του Μεσολογγίου. Αλλά και ο τουρκικός στόλος, παρενοχλούμενος από τον ελληνικό, αναγκάσθηκε να ζητήσει καταφύγιο στην αγγλοκρατούμενη Κεφαλληνία.
Στις 5 Αυγούστου ο Κίτσος Τζαβέλλας, επικεφαλής δυνάμεως Σουλιωτών πολεμιστών, εισήλθε στην πόλη, αναπτερώνοντας το ηθικό των πολιορκουμένων. Όμως, στις αρχές Νοεμβρίου, ο κοινός στόλος Τούρκων και Αιγυπτίων αποβίβασε 8.000 αιγύπτιους στρατιώτες κι ένα μήνα αργότερα κατέφθασε στην περιοχή ο Ιμπραήμ που είχε σχεδόν καταστείλει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Τούρκοι, Τουρκαλβανοί και Αιγύπτιοι αριθμούσαν 25.000 άνδρες, με σύγχρονο πυροβολικό, που διοικούσαν γάλλοι αξιωματικοί. Οι Έλληνες είχαν να αντιπαρατάξουν 4.000 μαχητές.
Στις 25 Δεκεμβρίου 1825 άρχισε η δεύτερη φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου. Όπως και στην πρώτη πολιορκία, πάλι υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πασάδων. Ο αιγύπτιος Ιμπραήμ επεχείρησε με τις δικές του δυνάμεις να καταλάβει το Μεσολόγγι στις 16 Ιανουαρίου 1826. Απέτυχε, όμως, και αναγκάσθηκε να συμπράξει μετά του Κιουταχή. Οι δύο στρατοί κατέστησαν ασφυκτική την πολιορκία με ανηλεή κανονιοβολισμό του Μεσολογγίου και με την κατάληψη των στρατηγικής σημασίας νησίδων Βασιλάδι (25 Φεβρουαρίου) και Κλείσοβας (25 Μαρτίου). Μετά την πτώση των δύο νησίδων, η θέση των πολιορκουμένων κατέστη δεινή, μετά και την αποτυχία του Μιαούλη να διασπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό.
Η κατάσταση πλέον μέσα στην πόλη είχε φθάσει σε οριακό σημείο. Τρόφιμα δεν υπήρχαν και οι πολιορκούμενοι (γυναίκες, παιδιά, τραυματίες, γέροντες και μαχητές) σιτίζονταν με φύκια, δέρματα, ποντίκια και γάτες! Υπό τις συνθήκες αυτές, που καθιστούσαν αδύνατη την αποτελεσματική υπεράσπιση της πόλης, αποφασίστηκε σε συμβούλιο οπλαρχηγών και προκρίτων στις 6 Απριλίου η έξοδος και ορίστηκε γι' αυτή, η νύχτα του Σαββάτου του Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων (9 προς 10 Απριλίου).
Τα μεσάνυχτα, σύμφωνα με το σχέδιο, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, υπό τους Δημήτριο Μακρή, Νότη Μπότσαρη και Κίτσο Τζαβέλα, με την ελπίδα να διασπάσουν τις εχθρικές γραμμές, επωφελούμενοι από τον αιφνιδιασμό των πολιορκητών. Νωρίτερα είχαν σκοτώσει τους τούρκους αιχμαλώτους, ενώ στην πόλη παρέμειναν τραυματίες και γέροι.
Όμως, το σχέδιο της εξόδου, είτε προδόθηκε, είτε δεν εφαρμόστηκε σωστά κι έτσι οι δυνάμεις του Ιμπραήμ κατέσφαξαν με τα γιαταγάνια τούς μαχητές της ελευθερίας. Στο μεταξύ, μέσα στο Μεσολόγγι είχαν αρχίσει οι σφαγές από τους Τουρκοαιγύπτιους, που είχαν εισβάλει από άλλο σημείο της πόλης.
Σε πολλά σημεία σημειώθηκαν δραματικές σκηνές: ο δημογέροντας Χρήστος Καψάλης, όταν κυκλώθηκε από τους εισβολείς στο σπίτι του, όπου είχαν συγκεντρωθεί τραυματίες, γέροντες και γυναικόπαιδα, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, ενώ ο μητροπολίτης Ρωγών Ιωσήφ ανατίναξε τον Ανεμόμυλο, στην τελευταία πράξη αντίστασης, όταν κυκλώθηκε από τους εχθρούς. Το πρωί της 10ης Απριλίου, ανήμερα των Βαΐων, η οθωμανική ημισέληνος κυμάτιζε στα χαλάσματα του Μεσολογγίου.
Οι πληροφορίες για τις απώλειες των Ελλήνων κατά την πολιορκία και την έξοδο είναι αντιφατικές. Πιθανότερο φαίνεται ότι από τους 3.000 που πήραν μέρος στην έξοδο, οι 1.700 έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι. Ανάμεσα στους νεκρούς, ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, ο Μιχαήλ Κοκκίνης, ο Αθανάσιος Ραζηκότσικας, ο Νικόλαος Στορνάρης, ο γερμανός εκδότης της εφημερίδας «Ελληνικά Χρονικά» Ιάκωβος Μάγιερ και άλλοι γερμανοί φιλέλληνες. Γύρω στα 6.000 γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν για να πουληθούν στη Μεθώνη και στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας. Οι απώλειες για τους τουρκοαιγύπτιους εισβολής ανήλθαν σε 5.000 άνδρες.
Η Επανάσταση μετά την πτώση του Μεσολογγίου είχε σχεδόν κατασταλεί. Η φλόγα της, όμως, παρέμεινε άσβεστη, καθώς η ήττα μετατράπηκε σε νίκη. Ένα νέο κύμα φιλελληνισμού αναδύθηκε μετά την αμαύρωση του Αγώνα, εξαιτίας του εμφύλιου σπαραγμού. Αυτό με τη σειρά του επηρέασε εμμέσως την ευρωπαϊκή διπλωματία για τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων. Πολλά έργα, ζωγραφικά, λογοτεχνικά και άλλα, απαθανάτισαν τη θυσία των Μεσολογγιτών. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε την ημιτελή ποιητική του σύνθεση «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», με τους γνωστούς στίχους από το Σχεδίασμα Β':
Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε' στα μάτια η μάνα μνέει'
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ΄έχω γω στο χέρι;
Οπού συ μου ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει»
Αμέσως μετά την κατάληψη του Μεσολογγίου, ο Κιουταχής με τον στρατό του κατευθύνθηκε προς την Ανατολική Στερεά Ελλάδα, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της Αττικής. Ο Ιμπραήμ επανήλθε στην Πελοπόννησο για να εξαλείψει και τις τελευταίες εστίες αντίστασης σε Μάνη και Αργολίδα.
Το Μεσολόγγι απελευθερώθηκε στις 11 Μαϊου 1829. Το 1937 αναγνωρίστηκε ως «Ιερά Πόλις» και η Κυριακή των Βαΐων ορίστηκε ως επέτειος της εξόδου.
Πηγή sansimera.gr
read more “Η ηρωική έξοδος του Μεσολογγίου - 10 Απριλίου του 1826”

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Τουρκικές αθλιότητες με την Αγιά Σοφιά!

Οι αθλιότητες από την τουρκική πλευρά συνεχίζονται και αυτή τη φορά στο στόχαστρο μπαίνει το μνημείο του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, η Αγιά Σοφιά. Ο τίτλος της ευρείας κυκλοφορίας τουρκικής εφημερίδας «Sabah» «Ισχυρισμός-σοκ σχετικά με την Αγιά Σοφιά» σόκαρε ακόμη και τους ίδιους τους Τούρκους! Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών της Κωνσταντινούπολης Σούφι Σαάτσιμ στη μηνιαία τουρκική επιθεώρηση Ιστορίας και Πολιτισμού «Yedikta Dergisi», τεύχος Απριλίου 2013, γράφει ότι το σημερινό κτίσμα της Αγιάς Σοφιάς δεν είναι βυζαντινό, αλλά έργο του Mimar Sinan, του γνωστού Τούρκου αρχιτέκτονα που έχτισε το γνωστό τζαμί Σουλεϊμανιέ επί εποχής του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπούς! Οι άθλιοι ισχυρισμοί μπορεί να εκπλήσσουν μερικούς, αλλά στο παρασκήνιο όλα γίνονται βάσει σχεδίου. Ερντογάν και Νταβούτογλου στρέφουν την κοινή γνώμη αυτούς τους δύσκολους για την Τουρκία καιρούς στο Ισλάμ.
Την ίδια στιγμή συνεχίζονται οι ενέργειες του πρώην γερουσιαστή των ΗΠΑ Κρις Σπύρου ώστε να παραδοθεί...
στην παγκόσμια χριστιανική κοινότητα η Αγιά Σοφιά ως κέντρο της Ορθοδοξίας. Επίσης τον Ιούνιο του 2012 το Κογκρέσο με νομοθετικό διάταγμα υποχρέωνε τους Τούρκους να επιστρέψουν την Αγιά Σοφία και άλλες εκκλησίες στο Πατριαρχείο στην Πόλη και να γίνει πάλι ορθόδοξη εκκλησία γιατί, όπως έλεγαν οι Αμερικανοί, όλα τα κτίρια που χτίστηκαν από ορθοδόξους προκειμένου να είναι εκκλησίες τους πρέπει να τους επιστραφούν και να απαγορευτεί να γίνουν τζαμιά ή μουσεία.

espressonews.gr
read more “Τουρκικές αθλιότητες με την Αγιά Σοφιά!”