Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Οι μεγαλοφυείς προδιαγραφές της Τριήρους



1. Bασικό αίτιo της δηµιoυργίας της τριήρους ως συνέχειας της διήρους υπήρξε η καταπoλέµηση της πειρατείας, η οποία είχε καταστεί µάστιγα για τo θαλάσσιo εµπόριo της επoχής τoυ Περίανδρoυ (η΄ αι. π.Χ.). H τριήρης, ως πoλεµικό πλoίo, ταχύτερo των πειρατικών της εποχής, θα µπoρoύσε να τα φτανει, να τα συλλαμβάνει ή να τα βυθίζει με ευχέρεια, περιορίζοντας έτσι τo φαινόµενo της πειρατείας, όσo γινόταν.

2. H ναυπηγική στον ελληνικό χώρο αναπτύχθηκε κατά πρώτα στην Κόρινθο. Δείγμα της ανάπτυξης αυτής υπήρξε η 
τριήρης.


Τριήρης διισθμιζόμενη δια της Διόλκου του Ισθμού της Κορίνθου σε τροχοφόρους οχούς (σχέδιο Ε. Δ. Νελλόπουλου.) Η τελειότητα των αναλογιών της προϋποθέτει υψηλές γνώσεις Μαθηματικών, Φυσικής, Ναυπηγικής κ.λπ.. Όλες οι προσπάθειες των νεωτέρων να την ανακατασκευάσουν απέτυχαν παταγωδώς. Η σχετικά πρόσφατη αναβίωση - ναυπήγηση της τριήρους "Ολυμπιάδος" ήταν απλά μιά φανφάρα, που συνόδευσε τον φάκελλο διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων από τον τότε Υπουργό Πολιτισμού.

3. Η τριήρης εφευρέθηκε το 700 π.Χ. στην Κόρινθο από τον Κορίνθιο ευπατρίδη αρχιτέκτονα - ναυπηγό Βακχιάδη Αμεινοκλή (το σχέδιο κατασκευής της κρατήθηκε επί πολύ χρόνο αυστηρότατα μυστικό) επί τυράννου της Κορίνθου Περιάνδρου, Βακχιάδη επίσης, ενός εκ των επτά σοφών της Ελλάδας και δημιουργού πολλών και μεγάλων έργων, μεταξύ αυτών η τριήρης και η δίολκος (συνολικού μήκους 8.832 μέτρων με μέγιστο ύψος 80 μ.). Η δίολκος, ως μειώνουσα σημαντικά τις αποστάσεις αλλά και τους κινδύνους παράκαμψης του ακρωτηρίου Μαλέα (εξ ου και το ρητό: «παρακάμπτου τον Μαλέαν επιλάθου των οίκαδε»), ανάγκασε έμμεσα τις πλείστες πόλεις του ελληνικού κόσμου, να ναυπηγούν τα πλοία τους στα ναυπηγεία της Κορίνθου, για να μπορούν αυτά να υπερνεωλκούνται.

4. Ολόκληρος ο χώρος του «κύτους» της τριήρους, εκτός της πρώρας και της πρύμνης, καταλαμβανόνταν από 150-174 ερέτες και η ταχύτητα της οφειλόταν σ' αυτούς, που ήταν χωρισμένοι, σε τρεις τάξεις: τους θρανίτες, τους ζυγίτες και τους θαλαμίτες.

5. Το πλοίο ήταν μακρόστενο και αβαθές και ως εκ τούτου ασταθές. Είχε μήκος 35 ή 40 μ. και πλάτος 4,5 μ. Ένα μαδέρι 0,30 μ. στη μέση κατά μήκος του «κύτους» αποτελούσε το διάδρομο για την κίνηση των ερετών κατά τις εισόδους - εξόδους τους στο σκάφος. Κατόπιν, ύστερα από 225 χρόνια, όταν προστέθηκε το κατάστρωμα (βλ. παρακάτω), αυξήθηκε το πλάτος αυτής σε 5,10 μ. και ο διάδρομος έγινε 0,90 μ. Για την αύξηση της ευστάθειάς του με τα κουπιά στην κατάλληλη θέση λειτουργούσε σαν «καταμαράν».

6. Η ελάχιστη επιτρεπόμενη απόσταση του ύψους του τροπωτήρα (τρύπα εξόδου της κώπης), του θαλαμίτη (εσωτερικού ερέτη) από την επιφάνεια της θάλασσας ήταν «...ουκ ελάσσων των δύο ποδών» (0,64 μ.).

7. Η τριήρης ήταν άφρακτος, δηλαδή χωρίς κατάστρωμα, επί 225 χρόνια μέχρι το 480 π.Χ.. Στη Σαλαμίνα οι ερέτες έδειξαν αυταπάρνηση και εθελοθυσία μυθικών ηρώων, δοκιμασθέντες απερίγραπτα από τη «χάλαζα» των περσικών βελών. Έτσι, κατόπιν των δεινών που υπέστησαν, προστέθηκε το κατάστρωμα και η τριήρης έγινε κατάφρακτος.


Πλάγια δεξιά όψη "κατάφρακτου" τριήρους με τους ερέτες "εν πλώ".


8. Όταν η Αθήνα έγινε η μεγάλη ναυτική δύναμη της εποχής, ανέπτυξε τη ναυπηγική και τη ναυτική τέχνη και προχώρησε στη δημιουργία δύο ακόμη τύπων τριήρους· άρα έχουμε:

α. Το βασικό τύπο τριήρους με μήκος 35 μ. και 150 κωπηλάτες.

β. Νέο τύπο τριήρους Α' με μήκος 40 μ. και 174 κωπηλάτες.

γ. Νέο τύπο τριήρους Β' με μήκος 44 μ. και 198 κωπηλάτες,
πλήν όμως άγνωστο κατά πόσον οι νέοι τύποι τριήρους ευδοκίμησαν.

9. Η τριήρης είχε δύο ιστούς: το «μέγα» και τον «ακάτιον» (μικρό) με τα αντίστοιχα ιστία (πανιά), τα οποία, για να χρησιμοποιηθούν, θα έπρεπε να έχουν τον καιρό κατάπρυμνα, διότι υπό οιανδήποτε άλλη γωνία ανέμου κινδύνευαν να ανατραπούν (αυτά από αρχαίες πηγές).

10. Ως βασικές απαιτήσεις-προδιαγραφές, που τέθηκαν για τη δημιουργία της τριήρους, εκτιμώνται επί τη βάσει ιστορικών στοιχείων τα έξης:

α. Πλοίο κωπήρες, πολεμικό - καταδιωκτικό των πειρατικών πλοίων και ως εκ τούτου ταχύτερο αυτών, με ικανότητα ταχείας προσέγγισης και προσβολής (εμβολισμού), δηλαδή ιδιαίτερα ευέλικτο. Η χρήση του για τακτικές ναυμαχίες (στα πλαίσια πολεμικού στόλου) προέκυψε μετά 225 χρόνια (το 480 π.Χ.) και έκτοτε παρέμεινε σε πολεμική δράση για τρεις αιώνες.

β. Πλοίο ελαφρύ, για να νεωλκείται ευχερώς (δύο φορές τη μέρα) από το πλήρωμά του και μόνο σε αμμώδεις και επίπεδους αιγιαλούς και να διισθμείται επίσης εύκολα και γρήγορα από το πλήρωμα και μόνο. Για την ικανότητά του αυτή ονομάστηκε «πλοίο αμφίβιο», χαρακτηρισμός που δεν δόθηκε έκτοτε σ' άλλο πολεμικό πλοίο.

γ. Πλοίο που να μπορεί να περιπλέει εγγύτατα αβαθείς ακτές και να ανέρχεται στους αβαθείς ποταμούς της Ελλάδας (ποταμόπλοιο) για τον έλεγχο φρουρών, εργοταξίων υλοτομίας κ.λπ..

δ. Όπως όλα τα πλοία της εποχής έπλεε πλησίον των ακτών μόνο κατά τους πέντε θερινούς μήνες (Μάιο - Σεπτέμβριο) και ποτέ τη νύχτα.

ε. Το πλοίο αυτό πρέπει να είχε λειτουργική απλότητα στην εσωτερική του διαρρύθμιση και ιδιαίτερα σ' ό,τι αφορά στη διάταξη των «σελμάτων» (πάγκων) σε σχέση με τις θέσεις των κωπών για την αποφυγή τραυματισμού των ερετών στις περιπτώσεις εισόδου - εξόδου τους, Ιδιαίτερα σε καταστάσεις συναγερμού, αλλά και κατά το χρόνο ειρεσίας (κωπηλασίας). Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί, ότι οι ερέτες της εποχής, ως απλοί, φτωχοί άνθρωποι, εργατικοί πλην στοιχειώδους έως καθόλου μόρφωσης, με τα ανάλογα της δουλειάς αυτής... ελαττώματα, δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν σε πολύπλοκες εσωτερικές διαρρυθμίσεις και μηχανισμούς του πλοίου. Ας φανταστούμε για λίγο τις θορυβώδεις εισόδους και εξόδους τους για το «άριστον» και το δείπνο και κυρίως σε καταστάσεις συναγερμού 150 ερετών και θ' αντιληφθούμε την ανάγκη λειτουργικής απλότητας του πλοίου.

στ. Οι Αθήναίοι, για να αυξήσουν τις ικανότητες του «ερετικού», το συγκροτούσαν όχι από αγοραίους ερέτες (στις γνωστές της εποχής «πιάτσες» ερετών) αλλά από Αθήναίους πολίτες, τους θήτες (πτωχούς μεν αλλά με συνείδηση και παιδεία πολίτη), οι οποίοι πράγματι ανέπτυξαν ικανότητες σ' απίθανα επίπεδα, μέχρι του αδυνάτου να εννοηθεί και σήμερα ακόμη το «πρύμναν ανακρούσατε», δηλαδή ο απεμβολισμός μετά επιτυχή εμβολισμό με ανάκρουση των κωπών, χωρίς τα προς τούτο βοηθητικά προβλεπόμενα μηχανήματα! Το ημερομίσθιό τους ήταν μία αττική δραχμή.

ζ. Οι ταχύτητες της τριήρους τους, αναλόγως του προγράμματος και του σκοπού, ήσαν οι εξής:

(1) Βραδεία: 4 μίλια ανά ώρα ήτοι 7,5 χλμ./ώρα.

(2) Μέση: 8 μίλια ανά ώρα ήτοι 15 χλμ./ώρα.

(3) Ταχεία μάχης: 10 μίλια ανά ώρα ήτοι 18 χλμ./ώρα.

(4) Τάχιστη προς εμβολισμό: 12 μίλια ανά ώρα ήτοι 22 χλμ./ώρα.

η. Η κατασκευή της τριήρους έπρεπε να είναι απλή και όχι δαπανηρή (δεν θα 'φτιαχναν... κότερα), διότι έπρεπε να κατασκευάζονται εντός βραχέως έως βραχύτατου χρονικού διαστήματος σε περιπτώσεις αιφνίδιων καταστάσεων απειλής, από προσωπικό μέτριας τεχνικής κατάρτισης εκτός των ναυπηγών - καραβομαραγκών, με ξυλεία ελάτης, με στοιχειώδη εργαλεία και τεχνικά υλικά (ξύλινα καρφιά - πύρους και όπου έπρεπε χάλκινα και όχι μπρούτζινα). Το πλοίο βαφόταν μαύρο καθ' ολοκληρία με «κεδρία» (κατράμι) ή πίσσα.

Τα διατιθέμενα για την κατασκευή τριήρεων κονδύλια ήταν περιορισμένα και υπό τον αυστηρό έλεγχο του Δήμου. Η βασική τιμή κόστους κατασκευής μιας τριήρους ήταν ένα τάλαντο ήτοι 6.000 αττικές δραχμές (= 40 ημερομίσθια πληρώματος 150 ερετών). Η συνήθως μέγιστη επίδοση κατασκευής των ναυπηγείων της εποχής σε χρόνο ήταν μία τριήρης την ημερα! Στον Πειραιά και στις Συρακούσες έφτασε τις τρεις τριήρεις την ημερα. Από τα πιο πάνω τεκμαίρεται η απλότητα και η ακρίβεια κατασκευής του πλοίου αυτού. Να προσθέσουμε, ότι οι βυθίσεις και καταστροφές τριήρεων στις ναυμαχίες ήταν αθρόες και οι απώλειές τους έπρεπε να αναπληρώνονται τάχιστα και με τη λιγότερα αισθητή οικονομική επιβάρυνση, διότι ο Δήμος δεν αστειευόταν.

θ. Το «μέτρο» της τριήρους, δηλαδή ο αριθμός στη βάση του οποίου διαμορφώνονταν οι σχέσεις μήκους - πλάτους - ύψους και βυθίσματος του σκάφους, υπολογίστηκε σύμφωνα με τα στοιχεία των αρχαίων πηγών ως τον επτά.

Μήκος (Μ) = 112 πόδια.

Πλάτος (Π) = 16 πόδια.

Ύψος (Υ) = 7 πόδια.

Βύθισμα (Β) = 1 πόδι.

Άρα: Π/Μ = 1/7, Υ/Π = 3/7, Β/Υ = 1/7

Ο αριθμός όμως αυτός (7) υποδηλώνει το όριο της σχέσης μήκους και πλάτους οιουδήποτε πλεύσιμου πράγματος στη βάση των Νόμων της Φυσικής και συνακόλουθα των κανόνων της ναυπηγικής· δηλαδή το μήκος οιουδήποτε πλεύσιμου σκάφους δεν μπορεί να υπερβαίνει το 7/πλάσιο του πλάτους του. Επομένως ο «μίτος» του Αμεινοκλή σχετίζεται με τον αριθμό 7, πού υποδηλώνει το ελάχιστο όριο για την ευστάθεια του σκάφους, εις τρόπο ώστε να «κερδηθεί» το μέγιστο στην ταχύτητα και την ευκαμψία του (βασικοί σκοποί της κατασκευής).


Kάτοψη "αφράκτου" τριήρους με τους ερέτες.

Ως γενικό συμπέρασμα μπορούμε να πούμε, ότι η τριήρης υπήρξε έργο ανθρώπων απλών και πραγματιστών (ρεαλιστών) αλλά και υψηλών ψυχονοητικών προδιαγραφών! Η απλότητα, ως απόρροια ποιητικής θα λέγαμε σύνθεσης των αναγκαίων κατά περίπτωση στοιχείων, αναδείκνυει τη σπουδαιότητα και το μεγαλειώδες του έργου. Το σπουδαίο και μεγάλο προϋπέθετε το απλό!

Η τριήρης λοιπόν υπήρξε μεγαλειώδης ως σύλληψη σύνθεσης των στοιχείων, που υπηρέτησαν τους σκοπούς της και συνακόλουθα απλή στην κατασκευή και στη λει-
τουργία της.

[ Αποκλειστική πηγή του παρόντος αποτέλεσε η έρευνα του Εμμ. Νελλόπουλου: "Η Ελληνική Τριήρης". ]

Στάθης Νελλόπουλος

Read more: http://ofis66.blogspot.com/2012/09/blog-post_4129.html#ixzz27JmUnNQo 
Από το eleysis-ellinwn
read more “Οι μεγαλοφυείς προδιαγραφές της Τριήρους”

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Η Μυρτώ Καμβυσίδη αυτοσυστήνεται και απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ...




Για το pireasnews.gr
(Επιμέλεια : Σταύρος Λιλόγλου)
Η Μυρτώ Καμβυσίδη, απόφοιτη του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας, έχει σπουδάσει Επικοινωνία Μέσα και Πολιτισμό στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος για τρία χρόνια. Έχει πραγματοποιήσει πολυετείς σπουδές στο πιάνο, το κόρνο αλλά και το κλασσικό τραγούδι αλλά και το θέατρο. Έχει συμμετάσχει σε εκατοντάδες παραστάσεις και συναυλίες. Τα τελευταία 7 χρόνια τραγουδά επαγγελματικά σε piano bar και μουσικές σκηνές.
Από το 2011 είναι μέλος στο σχήμα του Γιώργου Λυκούρα “ο Πάπυρος του κ. Fackelmann” με πρωτογενές υλικό το οποίο βασίζεται σε επιστημονική έρευνα πάνω στους αρχαιοελληνικούς μουσικούς δρόμους. Εδώ και δύο χρόνια συνεργάζεται με τον συνθέτη Δαμιανό Πάντα και πολλούς αξιόλογους στιχουργούς σε έναν κύκλο πρωτότυπων τραγουδιών που τα διακρίνει η επαναστατική μουσική σύνθεση κι ο σκληρός κοινωνικός στίχος.
Τα τελευταία δύο χρόνια είναι φοιτήτρια στο Διαπανεπιστημιακό και Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών “Ηθικής Φιλοσοφίας” του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.


Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι; 
- Ένα σπουδαίο βιβλίο, μία ενδιαφέρουσα συζήτηση, ένα διαχρονικό τραγούδι, ένα καλό κρασί...
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
- Υποχρεώσεις;... Δεν μου είναι ευχάριστο να σηκώνομαι πρωί κι αν είναι δυνατόν δε θέλω να μου μιλάει κανείς.
 Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
-Γελάω πολύ εύκολα! Πριν από λίγο.
 Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
-Αφήνω τους ανθρώπους ελεύθερους και το ίδιο ζητώ από αυτούς· σεβασμό στο θεμελιώδες δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού των ατόμων.

 Το βασικό ελάττωμά σου; 
- Είμαι ένα κράμα αντιθέσεων. Αυτό με καθιστά απρόβλεπτη στο βαθμό που ορισμένες φορές εκπλήσσω κι εμένα την ίδια... Επί παραδείγματι: Έχω επιδείξει δειλία σε θέματα που με αφορούσαν άμεσα, ενώ έχω υπάρξει παράτολμη σε καταστάσεις άγριες που θα μπορούσα να μην πάρω καν θέση... Αυτό βέβαια ελέγχεται. Κάθε μέρα ξυπνάω διαφορετική, εξελίσσομαι, διορθώνω κάποια πράγματα, προκύπτουν άλλα βαθύτερα... Εργάζομαι πολύ σκληρά για να συνδέσω αρμονικά τις αντιθέσεις στο χαρακτήρα μου. Απώτερος σκοπός: Πλήρης αταραξία (Φιλόδοξος στόχος, ο οποίος μάλλον θα επιτευχθεί σε κάποιο παράλληλο σύμπαν· το δικό μας δεν ενδείκνυται).
 Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
- Η επιείκεια είναι αριστοτελική έννοια και την ασπάζομαι πλήρως. Είμαι επιεικής σε όλα τα λάθη, ακόμα και στα χειρότερα... Ποια είμαι εγώ άλλωστε που θα μπορέσω να κρίνω τον οποιονδήποτε.
Η τελευταία φορά που έκλαψες; 
-Ήταν πριν λίγες μέρες όταν είδα μια γυναίκα σωριασμένη επί της Πανεπιστημίου... Ο κόσμος που ζούμε βρίθει από αρσενικές νόρμες, μας εκπαιδεύουν να γινόμαστε όλο και πιο σκληροί κι ανάλγητοι. Το πρότυπο του να είμαστε ανταγωνιστικοί, ανηλεείς κι αδίστακτοι με θλίβει βαθιά, κι εξοργίζομαι όταν βλέπω να παίρνει σάρκα κι οστά σε ανθρώπους που συναναστρέφομαι. Αγωνίζομαι για να είμαι κοινωνικά ευαίσθητη... για να μην χάσω τον εαυτό μου. Όταν υποφέρω από τέτοιες εικόνες τουλάχιστον λαμβάνω την ικανοποίηση ότι παραμένω άνθρωπος παρά το πνεύμα της εποχής.

 Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο; 
- Με όποιον δεν έγραψε η ιστορία...
 Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
- Αυτή η ερώτηση μου θύμισε αυτό που κάποτε είχε πει ο Einstein:" Εμένα, που πάντα μισούσα την αυθεντία, η μοίρα μ’ έκανε αυθεντία." Η πίστη σε κάποιον ήρωα, ο ολοκληρωτικός θαυμασμός προς ένα άτομο θα ήταν τρομακτικός κατ΄ εμέ... Μπορώ να πω με μεγάλη ανακούφιση πως δεν υπάρχουν ήρωες, τους αποδομήσαμε...
Ποιά είναι η ταινία που σε σημάδεψε; 
- Δεν είναι μία. Παραθέτω σκηνοθέτες: Ingmar Bergman, Rainer Werner Fassbinder, Jean Luc Godard, Francois Truffaut, Jean Renoir, Sergei Eisenstein, Tarkovsky, Elia Kazan (Καζαντζόγλου), Aγγελόπουλος, Λάνθιμος, John Ford, Charles Chaplin, Orson Welles, Hitchcok, Fritz Lang, David Lynch, Akira Kurosawa, Luis Bunuel, Pasolini, Fellini, Antonioni, Visconti, Stanley Kubrick, Francis Ford Coppola,, Kieslowski, Roman Polanski, Emir Kusturica, Almodovar, Tarantino, Lars Von Trier, Michael Haneke, Σεμίχ Καπλάνογλου...
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
- Ένας μήνας και δύο εβδομάδες εθελοντική εργασία στην Κωνσταντινούπολη, συνεργάστηκα με ανθρώπους από όλον τον κόσμο και μόνο εκεί αντιλήφθηκα ότι η Ελλάδα δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Δεν γυρνούν όλα γύρω από μας...

 Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς; 
-ο Κατάλογος είναι ατελείωτος θα αναφέρω ενδεικτικά όσους μελετήσει κι αγαπήσει περισσότερο για το ύφος τους.. Εμμανουήλ Ροϊδης, Παπαδιαμάντης, Βιζυηνός, Καζαντζάκης... James Joyce, Thomas Pynchon, Samuel Beckett, Marcel Proust, Federico Garcia Lorca,Anton Chekhov, George Orwell, Virginia Woolf, Fyodor Dostoyevsky, Leo Tolstoy, Franz Kafka, Jean Paul Sartre, Μαρκήσιος ντε Σαντ, Honore de Balzac, Thomas Mann,...
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
-Σωφροσύνη…
Και σε μια γυναίκα;
- Σωφροσύνη...
 Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
-Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Σοστακόβιτς, Γκουστάβ Μάλερ.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
-Σήμερα έτυχε να σφυρίζω την “Μυρτιά” του Θεοδωράκη
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
- Γενεαλογία της Ηθικής, F. Nietzsche
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
- Τουλούζ -Λωτρέκ
Το αγαπημένο σου χρώμα;
- Το κόκκινο...
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου; 
- Όλα μοιάζουν ασήμαντα μπροστά στον άπειρο χρόνο...

Το αγαπημένο σου ποτό; 
- Αλλάζω κατά καιρούς, κάποτε εξέφραζα μία προτίμηση στο αψέντι. Toν τελευταίο καιρό έχω καταλήξει στο “In vino veritas”, εν οίνω η αλήθεια. Γενικώς ως Ελληνίδα υποστηρίζω ένθερμα την διονυσιακή μέθη και θα μπορούσα να πω ότι οι ρίζες των αμπελιών είναι τόσο βαθιές ακριβώς για να συνδέουν τούτη τη γη με εκείνη των αρχαίων χρόνων. Μέτρον άριστον βέβαια...

 Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο; 
- Μέχρι στιγμής για τίποτα. Θα μετανιώσω όμως για το αν θα μετανιώσω. Αυτό δε σημαίνει ότι στη μικρή μου ζωή υπήρξα άριστη... ίσα ίσα εδώ που είμαι έφτασα κάνοντας το ένα λάθος μετά το άλλο.

Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
-Θα μπορούσα να πω ότι τρία είναι τα πράγματα που με κάνουν να δυσανασχετώ.. Η κοινωνική αναισθησία, η επιμονή κι η αγένεια.

 Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία; 
-Η μουσική σε συνδυασμό με τον λόγο, δηλαδή το τραγούδι, είναι η υπέρτατη έκφραση ψυχής, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που αγαπώ περισσότερο. Όποτε δεν με απασχολεί η μουσική, προτιμώ απλώς να σκέφτομαι. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αυτονόητο, αλλά οι άνθρωποι πιέζονται τόσο πολύ με την δουλειά- δουλεία, ή με τις διαφόρων ειδών υποχρεώσεις, που έχουν σταματήσει να σκέφτονται... περνούν τη ζωή τους βασισμένοι σε κλισέ κι αυτοματισμούς.

 Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
- Ότι μπορεί κάποιος να βλάψει την οικογένειά μου... Αυτό δεν νομίζω ότι είμαι σε θέση να το διαχειριστώ.

 Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
-Αντιλαμβάνομαι πόσο απλή είναι η ερώτηση αλλά δε θα χάσω την ευκαιρία να πω ότι οι άνθρωποι ζουν μονίμως στο φαντασιακό. Η αλήθεια είναι κάτι που δεν προσεγγίζεται. Μάλιστα, η επαφή μας με αυτήν θα μπορούσε να είναι μόνο τραυματική. Υπό αυτήν την έννοια, τα όρια μεταξύ ψεύδους και αυτής που νομίζουμε εμείς ως αλήθεια, είναι πολύ ρευστά. Πάρα ταύτα, δε θα είχα ηθικό δίλημμα να πω ψέματα αν κινδύνευε κάποιος συνάνθρωπος μου, κατα τ'άλλα λέω πάντοτε αυτό που πιστεύω ως αλήθεια, χωρίς φόβο και πάθος.
Ποιο είναι το μότο σου; 
- Πρέπει να δείχνουμε κατανόηση στους εχθρούς μας· δεν είναι κακοί, απλώς μπερδεμένοι θαυμαστές μας...
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις; 
- Θα ήθελα να πεθάνω αγωνιζόμενη για ιδέες. Ο θάνατος που έχω θαυμάσει είναι αυτός του Σωκράτη, ο οποίος ενώ γνώριζε για την καταδίκη, δεν έφυγε όταν του δόθηκε η ευκαιρία, αλλά περίμενε να τον θανατώσουν παραμένοντας έτσι συνεπής στις ιδέες του...
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει; 
- Την αλήθεια που διασώζει την ελπίδα για το ανθρώπινο γένος... την αλήθεια που πιστεύω πως δεν υπάρχει..
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό; 
-Σε εγρήγορση αλλά και σε αταραξία, το κράμα αντιθέσεων που προανέφερα.


read more “Η Μυρτώ Καμβυσίδη αυτοσυστήνεται και απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ...”

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Τα "Καταραμένα" παιδιά


Δημοσιευμένη  εικόνα
Από τον Σταύρο Λιλόγλου

«Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα χελιδόνια και έναν ναζί στρατιώτη; 
- Τα χελιδόνια κάνουν τα παιδιά τους στη Γαλλία και τα παίρνουν μαζί τους φεύγοντας, αντίθετα οι ναζί άφησαν τα μπάσταρδά τους εδώ»!!!



Είναι ένα φριχτό σχόλιο που έκανε κάποιος δήμαρχος επιδεικνύοντας ένα παιδάκι μετά την κυριακάτικη λειτουργία… Ήταν μόνον ένα παιδάκι, μια απομονωμένη περίπτωση σε κάποια υπανάπτυκτη επαρχιακή πόλη;

Δυστυχώς πρόκειται για το δράμα, μόνο στη Γαλλία, 200.000 παιδιών! Μια φριχτή κληρονομιά που άφησαν οι ναζί όχι μόνον στη Γαλλία αλλά και σε διάφορες χώρες της Ευρώπης. Κι αυτή η ιστορία είναι γροθιά στο στομάχι…

Αυτά τα παιδιά αντιμετώπισαν την κοινωνική κατακραυγή χωρίς να ανήκουν σε καμία πατρίδα. Ούτε Γάλλοι ούτε Γερμανοί. Για το δράμα τους, γράφηκε μόλις το 2004 ένα βιβλίο κάνοντας μια πλήρη καταγραφή και καλώντας τη Γαλλία να αντιμετωπίσει ακόμα ένα φάντασμα που στοιχειώνει την ιστορία της. Μέσα από το βιβλίο "Καταραμένα Παιδιά" (Enfants maudits) παρελαύνουν σημερινοί εξηντάρηδες που περιγράφουν ο καθένας τα προσωπικά του δράματα, ως απόκληροι μιας κοινωνίας. Χρειάστηκαν 60 χρόνια να γραφτεί ένα βιβλίο γι’ αυτά τα παιδιά και 66 χρόνια για να βρει το κουράγιο η Γαλλία να το αντιμετωπίσει...



Το δράμα, η απομόνωση και τα τραύματα παιδιών, καρπών του έρωτα ή του συμφέροντος Γερμανών του στρατού κατοχής της Γαλλίας με Γαλλίδες. 200.000 περιπτώσεις την περίοδο 1941-1945, χωρίς μάλιστα να αποτελούν θύματα βιασμού. Η ιδιαιτερότητα των Γαλλίδων; Δεν θεωρούνταν «άριες», οπότε οι δεσμοί ήταν παράνομοι και όταν αποκαλύπτονταν έπρεπε να διαλυθούν με βάση τον γερμανικό νόμο, κάτι που δεν αφορούσε τις Ολλανδές ή τις Νορβηγίδες τις οποίες θεωρούσαν οι ναζί ότι ανήκουν στην αρία φυλή...

Η Γαλλία υπήρξε πολύ αυστηρή με όσους συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, χιλιάδες γυναίκες διαπομπεύτηκαν ημίγυμνες και με ξυρισμένο κεφάλι, αν δεν λιντσαρίστηκαν ή φυλακίστηκαν για αρκετά χρόνια, επειδή σπίλωσαν την εθνική αξιοπρέπεια. Ειδικός νόμος ψηφίστηκε για την τιμωρία όσων «κοιμήθηκαν» με τον εχθρό, με την αστεία ονομασία colaborization horizontiale (οριζόντια συνεργασία).

Δημοσιευμένη  εικόνα

Δεν ήταν πάντα οι περιπτώσεις θλιβερές, έπαιξε και ο έρωτας ρόλο. Σε μια περίπτωση ο Γερμανός στρατιώτης εκτελείται επειδή δεν θέλει να αφήσει τη σύντροφο και το παιδί του και σε μια άλλη ο αιχμάλωτος πολέμου Γερμανός ερωτεύεται Γαλλίδα στη φάρμα όπου εργάζεται καταναγκαστικά και η κοινότητα με βία χωρίζει το ζευγάρι και εμποδίζει την επικοινωνία, για να ενωθούν από το παιδί τους 60 χρόνια αργότερα!

Τα παιδιά των δολοφόνων είχαν την αντιμετώπιση από τη γαλλική κοινωνία ωσάν να ήταν τα ίδια δολοφόνοι! Σε άπειρες περιπτώσεις δεν επιτράπηκε στις μητέρες τους να τα μεγαλώσουν και υποχρεωτικά μεταφέρθηκαν σε ορφανοτροφεία. Γιαγιάδες έβαφαν τα μαλλιά των παιδιών καστανά, για να κρύψουν το ξανθό που παραπέμπει σε Γερμανούς. Το δράμα βέβαια ήταν όταν υπήρχαν και γαλάζια μάτια...

Δυστυχώς, παρ’ ότι η Γαλλία συνεργάστηκε με τους ναζί μέχρι τον Απρίλιο του 1944, έζησε και αυτή το δράμα οι πρώην συνεργάτες αμέσως μετά να γίνουν διαπρύσιοι αντιστασιακοί, με εύκολο θύμα γυναίκες και παιδιά...

Τα πράγματα αποκτούν φρικτές διαστάσεις στις χώρες που οι ναζί θεωρούσαν άριες. Στη Νορβηγία μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο-πείραμα του Χίτλερ για το χιλιόχρονο Ράιχ, προτρέποντας τους Γερμανούς στρατιώτες να κάνουν παιδιά με τις ντόπιες γυναίκες, τα οποία ήλπιζε ότι θα είναι ξανθά με γαλανά μάτια, τα λεγόμενα παιδιά Lebensborn (πηγή της ζωής), κάτι που θα αποτελούσε όμως το στίγμα για σκηνές εκδίκησης μετά τον πόλεμο και την ήττα των ναζί... 10.000 Νορβηγόπουλα ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.

Εδώ είχαμε αρκετούς βιασμούς, αλλά και ακόμα πιο βίαιη συμπεριφορά σε βάρος των παιδιών. Μετά τον πόλεμο πολλά κλείστηκαν σε άσυλα τρελών, αρκετά τα άφησαν για μήνες μέσα σε χοιροστάσια, αφού ήταν παιδιά γουρουνιών, σε κάποια αφαιρέθηκε το δέρμα με οξύ προκειμένου να «καθαριστούν» από τη βρομιά!!!

Εκατόν πενήντα από αυτές τις βασανισμένες ψυχές προσέφυγαν το 2007 στο Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μηνύοντας τη νορβηγική κυβέρνηση για διακρίσεις. Από το 1946 έως το 1958 σειρά διατάξεων και νόμων έκανε τη ζωή αυτών των παιδιών κόλαση, κάτι το οποίο αρνείται να παραδεχθεί η νορβηγική κυβέρνηση ως άδικο... Παιδιά που κακοποιήθηκαν και λεκτικά ως «πουτάνες» και μπάσταρδα», ζητούν από το πλούσιο κράτος της Νορβηγίας να τους αποζημιώσει για τα βάσανά τους, μιας και τα λόγια φαντάζουν τόσο φτωχά για τόσο πόνο... Σκεφτείτε ότι η νορβηγική κυβέρνηση σκεφτόταν να τα εξορίσει μαζί με τις μητέρες τους στην Αυστραλία!

Τα ίδια παντού: 8.000 στη Δανία, 50.000 στην Ολλανδία. Αλλά οι απελευθερωτές θέλησαν μάλλον να ανταποδώσουν. Έτσι έχουμε κατά τη διάρκεια της διασυμμαχικής κατοχής της Γερμανίας (1945-1955) 36.000 πατεράδες Αμερικανούς, 10.000 Γάλλους, 8.000 Άγγλους, 3.000 Σοβιετικούς και 2.000 Βέλγους! Και την πρόνοια για τα παιδιά τη χρεώθηκε η Συμμαχική Διοίκηση. Δεν τολμά κανείς να σκεφτεί και για τις περισσότερες από 2.000.000 περιπτώσεις βιασμών, που σε πολλές περιπτώσεις αποτελούσε επιλογή τιμωρίας αντί του θανάτου...

Μόλις το 2009 η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε να δίνει ελεύθερα υπηκοότητα στα 200.000 Γαλλο-Γερμανάκια, εξηντάχρονους πλέον, χωρίς να απαιτείται να απολέσουν την τυχόν δεύτερη υπηκοότητά τους. Ήδη από τη δεκαετία του ’60 Γάλλοι και Γαλλίδες έψαχναν να καλύψουν το κενό στη ζωή τους, το άλλο μισό που έλειπε. 18.000.000 φάκελοι αφορούν την προσωπική πορεία των Γερμανών στρατιωτών στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Το χιτλερικό καθεστώς με θρησκευτική ευλάβεια κατέγραφε και κατασκόπευε τη ζωή των στρατιωτών του, δίνοντας έτσι σήμερα τη δυνατότητα σε πληγωμένα παιδιά να αναζητήσουν τους πατεράδες τους... Μόλις 355 όμως από τα 200.000 παιδιά βρήκαν το κουράγιο να συστήσουν τη Γαλλική Εθνική Ένωση για τα Παιδιά του Πολέμου το 2005 και ακόμα λιγότερα, -μόλις 130- από αυτά κατάφεραν να βρουν τους γονείς τους... Αίτημα, η διπλή υπηκοότητα, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και τα καλλίτερα γερμανικά επιδόματα, μιας και οι δικαιούχοι διανύουν πλέον την έβδομη δεκαετία της ζωής τους...

Υπολογίζεται ότι περίπου 800.000 παιδιά σε όλη την Ευρώπη ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες.

Πολύς πόνος συνόδευσε αυτά τα παιδιά σε ολόκληρη τη ζωή τους, γεννήθηκαν ένοχα και τώρα αναζητούν τη θέση τους στον ήλιο, μακριά από το σκοτάδι του νόμου της σιωπής...

ΠΗΓΗ: nemecismag.gr 
read more “Τα "Καταραμένα" παιδιά”

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

Χαΐνηδες : Οι εκδικητές της Κρήτης!



Από τους πρώτους κιόλας χρόνους της τουρκικής εισβολής στην Κρήτη πολλοί νέοι κατέφυγαν στα βουνά, από όπου κινούσαν και προσέβαλλαν τους Τούρκους με νυκτερινές καταδρομές. Οι Τούρκοι τους ονόμαζαν χαΐνηδες (από την αραβική λέξη χαΐν, πού σημαίνει τον επίβουλο, τον προδότη, τον αχάριστο, κ.τ.ό.). Ό αριθμός των χαΐνηδων πληθύνθηκε μετά την άλωση του Χάνδακα και την οριστική υποταγή της Κρήτης. Εμφανίζονταν πάντα το εσπέρας...από το πουθενά και ήταν ο φόβος και τρόμος των τούρκων κατακτητών της Κρήτης. Τους λέγαν και Καλησπέρηδες, γιατί η τρομερή εμφάνισή τους στο σπίτι του τούρκου θύματός τους συνοδευόταν από μια καλησπέρα. 
Ήταν κάτι ανάλογο με τους κλέφτες της άλλης Ελλάδας, μολονότι το φαινόμενο δεν πήρε ποτέ αυτή την έκταση στην Κρήτη. Οι περισσότεροι χαΐνηδες στην Κρήτη είχαν λόγους προσωπικούς. Ήταν οι εκδικητές φοβερών οικογενειακών αδικημάτων, πού οι Τούρκοι είχαν διαπράξει εις βάρος μελών της οικογένειας τους. Μετά την άλωση του Χάνδακα οι χαΐνηδες κατέφυγαν στα τρία απόρθητα φρούρια, της Γραμπούσας, της Σούδας και της Σπιναλόγκας και μετά την άλωση και των φρουρίων αυτών (1715) βρήκαν καταφύγιο στα βουνά και στα μοναστήρια. 
 Ή ζωή τους ήταν μια συνεχής και άγρια διαμαρτυρία. Ακόμη και ιερείς αναφέρονται μεταξύ τους. Σε έγγραφο της 1 Σεπτεμβρίου 1672 αναφέρεται ότι ό παπά - Τζανής, τέως κετχουντάς του Καστελλίου Μεραμπέλλου, έγινε χαΐνης και κατέφυγε στη Σπιναλόγκα. Η λαϊκή μούσα της Κρήτης διέσωσε μερικά τραγούδια πού αναφέρονται στη ζωή των χαΐνηδων. 
 Οι τουρκικές αρχές προσπάθησαν με πολλούς τρόπους να περιστείλουν τη δράση αυτών των επικίνδυνων ακούργων», όπως τους ονόμαζαν. Είναι πολύ χαρακτηριστικό και ενδιαφέρον ότι επιχείρησαν να εφαρμόσουν και στην Κρήτη το θεσμό των αρματολών. Ήδη το 1686 οι κάτοικοι πολλών επαρχιών, με ταυτόσημες αιτήσεις τους, ζητούσαν από τον πασά του Χάνδακα να διοριστούν ένοπλοι χριστιανοί φρουροί στα χωριά. Πράγματι, φαίνεται να ίσχυσε για μερικά χρόνια ό θεσμός αυτός των αρματολών, γιατί σε αχρονολόγητο τουρκικό έγγραφο (πιθανώς του 1689) υπάρχει ολόκληρος κατάλογος με τα ονόματα των αρματολών της Σητείας. Οι Τούρκοι ωστόσο δεν είχαν εμπιστοσύνη στους χριστιανούς ενόπλους και προτίμησαν να οργανώσουν καταδιωκτικά αποσπάσματα ( cete ) από φανατικούς μουσουλμάνους. Παραλλήλως έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο γενικού εκφοβισμού και καθιστούσαν τους κατοίκους των επαρχιών αλληλλεγγύως υπεύθυνους με τους ομόθρησκους χαΐνηδες. Το 1689 οι τουρκικές αρχές εξανάγκασαν τους χριστιανούς κατοίκους των ανατολι­κών επαρχιών (Πεδιάδας, Λασιθίου, Μεραμπέλλου, Ιεράπετρας και Σητείας) να υπογράψουν ταυτόσημες δηλώσεις, με τις όποιες αναλάμβα­ναν όλες τις ευθύνες για τη δράση ή την απόκρυψη των χαΐνηδων. Ιδού το χαρακτηριστικό απόσπασμα της δήλωσης: «... ομοφώνως κατέθεσαν (οι Χριστιανοί), ότι συμφώνως προς τα εν τω φερμανίω εντελλόμενα, καθίστανται αλληλεγγύως υπεύθυνοι, δηλώσαντες τα έξης: Εάν από σήμερον και εις το έξης οι άθρησκοι χαΐνηδες αιχμαλωτίσωσι μουσουλμάνον τινά εν τη επαρχία μας ή προξενήσωσι ζημίαν τινά εις την περιονσίαν του, ας εισπραχθή ή ζημία αυτή από ημάς. Μετά δε την εξαγοράν δι' ιδίων μας χρημάτων των αιχμαλωτιζομένων μουσουλμάνων ας τιμωρώμεθα και ημείς οι ίδιοι». 
 Οι συλλαμβανόμενοι χαΐνηδες υφίσταντο τρομερά βασανιστήρια και θανατώνονταν με τρόπο αληθινά φρικιαστικό στο τσιγκέλι, πού είδε και σχεδίασε με φρίκη ό Γάλλος Tournefort. Κάτω από τις συνθήκες αυτές ή δράση των χαΐνηδων ήταν καταδικασμένη. Ιδιαίτερα μετά την άλωση των θαλάσσιων φρουρίων της Σούδας και της Σπιναλόγκας (1715) δεν υπήρχε πια ελπίδα για τους πρώτους αυτούς εκφραστές της Κρητικής αντίστασης. Για πολλές δεκαετίες ή τουρκική δεσποτεία στο νησί ήταν αδιατάρακτη. Αναβίωση της Κρητικής αντίστασης παρουσιάζεται μετά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη, κατά την εποχή του φοβερού γενιτσαρισμού. Τότε έδρασαν οι Κρητικοί εκδικητές, ως «αντίπαλον δέος» στις αυθαιρεσίες και στις ωμότητες των αγάδων. Τολμηροί και φιλελεύθεροι νέοι, πού είχαν προσωπικούς λόγους εκδίκησης, πήραν τα όπλα και ανέβηκαν στα βουνά. 

 «Περιφερόμενοι οι αρματολοί ασύλληπτοι», γράφει ό Στ. Ξανθουδίδης, «ετιμώρουν τους θρασυτέρους και ωμότερους των τυράννων αυτών, και ούτω τα όργανα αυτά της Νεμέσεως συνεκράτουν δια του φόβου της τιμωρίας και εμετρίαζαν την σκληρότητα των βασανιστών». 
 Ηρωικές μορφές εκδικητών αναδείχθηκαν κατά τη σκληρή εκείνη εποχή (1790-1820) σε ολόκληρη την Κρήτη: οι Χάληδες και οι Γιανναρήδες στα Χανιά, οι Δεληγιαννάκηδες και οι Κουτσούρηδες στα Σφακιά, ό Σήφακας στον Αποκόρωνα, οι Τσουδεροί στο Ρέθυμνο, ό Γιάννης Παλμέτης στο Μυλοπόταμο, οι Άνωγειανοι Σταύρος Ξετρύπης, Σταυρούλης Νιώτης, Βασίλης Σμπώκος και αμέτρητοι άλλοι. Στήν Ανατολική Κρήτη διακρίθηκε ό Δημήτρης Λόγιος ή Βαρούχας, από τον "Αγιο Θωμά Μονοφατσίου, «ό κυρίως υψώσας τον κλεφτισμόν εν Κρήτη». Επιχειρώντας να σκοτώσει το φοβερό γενίτσαρο Αγριολίδη στή Μεσαρά τραυματίστηκε θανάσιμα το 1811. 
Στην πεδιάδα της Μεσαράς έδρασαν επίσης ό Ίωάσαφ Ξωπατέρας Μαρκάκης, οι αδελφοί Λεράτοι, ό Μιχ. Μαλικούτης, ό Γεώργ. Ρωμανός, ό Πετρογιάννης, ό Νικ. Τσακίρης, ό Μιχαήλ Κόρακας και πολλοί άλλοι. Τους αρματολούς της Μεσαράς εξόπλιζαν κυρίως οι Σφακιανοί, πού αντάλλασσαν όπλα και πυρομαχικά με σιτηρά. Στο Μαλεβίζι διακρίθηκε ό Μιχάλης Βλάχος, στην ανατολική Πεδιάδα ό Γιώργης Βέργας, και στό οροπέδιο του Λασιθίου ό Μανόλης Καζάνης. Ή λαϊκή μούσα της Κρήτης διέσωσε πολλά τραγούδια και τοπικές αφηγήσεις για την ηρωική δράση και τα κατορθώματα των εκδικητών αυτών.
read more “Χαΐνηδες : Οι εκδικητές της Κρήτης!”

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Η Στέλλα Καραμπακάκη απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ



Για το pireasnews.gr
(Επιμέλεια*: Σταύρος Λιλόγλου)
Η Στέλλα Καραμπακάκη Γεννήθηκε στις 22 του Απρίλη, στα όρια του χειμώνα και της άνοιξης, και είναι Ταύρος, συνήθως σε υαλοπωλείο...
 Τελείωσε το Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Παλλήνης και παρακολούθησε για πολλά χρόνια μαθήματα μουσικής στο «Ωδείο Φίλιππος Νάκας». Γνωρίζει αγγλικά, ρωσικά και βουλγαρικά.
 Είναι απόφοιτη του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ασχολείται με την συγγραφή, την ζωγραφική, και την στιχουργική, ενώ παράλληλα καταπιάνεται με όποια άλλη καλλιτεχνική δραστηριότητα της τραβά την προσοχή .
Το πρώτο βιβλίο της που διακωμωδεί τις ανθρώπινες σχέσεις, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύτροπον με τίτλο «Οι Άντρες είναι σαν τα παπούτσια». Το δεύτερο βιβλίο της «Ένα Ξωτικό στον Κήπο της Ουτοπίας» αποτελεί ένα διάλογο μεταξύ δύο γενεών με στόχο την αναζήτηση της ουτοπίας, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Περίπλους.


Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να μοιράζομαι την καθημερινότητα με ανθρώπους που αγαπώ.


Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Μια κούπα ζεστός καφές και μια αγκαλιά.

Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Μιλώντας για σχέσεις με τους φίλους μου. Τις δικές τους, τις δικές μου, των γνωστών μας.

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Είμαι αρκετά ψυχαναγκαστική. Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις με βοηθά να επιτύχω τους στόχους μου, ενώ σε άλλες με τραβά πίσω και με στενοχωρεί. 

Είναι πάντως ένα σημαντικό κομμάτι μου που  κατά βάθος δε θα ήθελα να το αποχωριστώ.

Το βασικό ελάττωμά σου;
Αγχώνομαι εύκολα. Με μικρά αλλά και με μεγάλα γεγονότα.

Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη που γίνονται από αγάπη. Πιστεύω πως πίσω από κάθε λάθος είναι σημαντικό να κοιτάμε την πρόθεση του άλλου. Αν ήταν καλή ή κακή. Όλοι κάνουμε λάθη, είναι λοιπόν σπουδαίο να μπορούμε να συγχωρούμε τους άλλους και να αφήνουμε τις σχέσεις να εξελίσσονται.

Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Πολύ πρόσφατα, από το άγχος και την κούραση. Καμιά φορά η καθημερινότητα μας στριμώχνει στη γωνία, όσο κι αν θέλουμε να το αποφύγουμε, οργανώνοντας τα πάντα στην εντέλεια.
Καλώς ή κακώς η καθημερινότητα δεν παύει να είναι ένας απρόβλεπτος παράγοντας.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Νομίζω με καμία. Ταυτίζομαι περισσότερο με καταστάσεις παρά με ανθρώπους.

Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Παλαιότερα είχα πει πως είναι οι καλλιτέχνες που παλεύουν να εκφραστούν. Πιστεύω ακόμη πως είναι ήρωες. Οι πραγματικοί ήρωες του σήμερα όμως είναι οι απλοί άνθρωποι που παλεύουν να επιβιώσουν, να ζήσουν τις οικογένειες τους, να δουλέψουν. Είναι οι νέοι άνθρωποιπου έχουν βρεθεί σε μια εποχή και μια χώρα αφιλόξενη και άδικη. Είναι οι παλαιότεροι που πρέπει να προσαρμοστούν σε νέα χειρότερα δεδομένα. Είμαστε όλοι εμείς, που ζούμε στην Ελλάδα του σήμερα.

Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Συνήθως βλέπω ταινίες «χαλαρές» χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, με σκοπό να ξεφύγω λίγο καινα διασκεδάσω με την παρέα μου. Αυτού του τύπου οι ταινίες δεν μπορούν να με σημαδέψουν.Μάλλον καμία λοιπόν, τουλάχιστον όχι κάποια από αυτές που είδα τελευταία. 

Είναι μεγάλη κουβέντα εξάλλου να πει κανείς ότι κάτι τον σημάδεψε. Πόσο μάλλον μια ταινία.

Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Με φίλους. Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ο προορισμός, ούτε η εποχή (αν και αγαπώ πολύ το καλοκαίρι  και τη θάλασσα).
Το πιο σημαντικό είναι η καλή παρέα και η ανάλογη διάθεση!

Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Μου αρέσει ο Κοέλιο. Τα βιβλία του με ταξιδεύουν και πλάθουν στο νου μου εικόνες.
 Το ύφος και το είδος των βιβλίων που προτιμώ αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου,
 δεν μπορώ να πω λοιπόν πως έχω αγαπημένο συγγραφέα. 
Κάθε χρόνο είναι και άλλος!

Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Την ειλικρίνεια. Και την αίσθηση του χιούμορ βέβαια. Αλλά νομίζω πως το ένα χωρίς το άλλο είναι δώρο άδωρο.

Και σε μια γυναίκα;
Τα ίδια. Βέβαια στις γυναίκες τείνω να συγχωρώ πιο εύκολα την έλλειψη αυτών των δυο χαρακτηριστικών.

Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Δεν έχω. Ακούω διαφορετικά είδη μουσικής, προτιμώ σε κάθε περίπτωση όμως αυτά που μου φτιάχνουν τη διάθεση και έχουν πιο γρήγορο ρυθμό. 

Τα αργά κομμάτια συνήθως με μελαγχολούν. 
Παρόλα αυτά νομίζω πως έχω κατά καιρούς ακούσει και αγαπήσει σχεδόν όλα τα είδη μουσικής.

Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Είναι πολλές φορές κάτι αυτοσχέδιο, που θα ξεχάσω λίγα λεπτά μετά.

Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
Σε κάθε δέκα βιβλία που διαβάζω συναντώ και ένα που νιώθω πως με σημάδεψε η ανάγνωση του. Και λόγω της δουλειάς μου διαβάζω αρκετά βιβλία.

 Θα έλεγα όμως πως ένα από τα βιβλία που με σημάδεψε –ή τέλος πάντων μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση- ήταν το «Γιατί σκότωσα την καλύτερη μου φίλη», της Αμάντας Μιχαλοπούλου. Με βοήθησε να καταλάβω πολλά για τις φιλικές σχέσεις των κοριτσιών και για το πώς αλλάζουν, με το πέρασμα του χρόνου, καθώς γίνονται γυναίκες.

Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Μου αρέσουν όλοι οι ζωγράφοι της Αναγέννησης. Αγαπώ το ύφος αυτής της περιόδου πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.

Το αγαπημένο σου χρώμα;
Το μαύρο και το ροζ. 

Για αυτό άλλωστε τα χρησιμοποιήσαμε και στο εξώφυλλο του νέου μου βιβλίου «Σαν τον Αλήτη με τη Λαίδη». 
Είναι τα δυο άκρα αυτά τα δυο χρώματα. Το απαισιόδοξο και το αισιόδοξο.

Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Κατάφερα να βρω τρόπους και μέσα για να εκφραστώ, μετέτρεψα τις ανησυχίες μου σε κείμενα.Επίσης, κατάφερα να γνωρίσω ανθρώπους που μου ταιριάζουν και με καταλαβαίνουν, όρισα τις δικές μου συντεταγμένες με βάση τις ανάγκες και τα θέλω μου, χωρίς να ανησυχώ για τη γνώμη των άλλων.

Το αγαπημένο σου ποτό;
Εξαρτάται από την εποχή και τη διάθεση. 

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό πάντως είναι το daiquiri φράουλα.
 Καλοκαιρινό, γλυκό και αισιόδοξο!

Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για το χρόνο που χάνεται. Με φοβίζει ο χρόνος που περνάει και οι ευκαιρίες που παίρνει μαζίτου.

Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Την υποκρισία, τη ζήλεια, τη μικρότητα.

 Συναισθήματα και συμπεριφορές δηλαδή που γίνονται όλο
 και πιο έντονες με τις αλλαγές που βιώνει η κοινωνία μας.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία
Μου αρέσει να κάθομαι στο σπίτι με αγαπημένους φίλους. 

Δε νομίζω ότι υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό!

*Σημείωση Στέλλας Καραμπακάκη : Παλαιότεραείχε τύχει να ξαναπαντήσω στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ
Παρατηρώ πως κάποιες απαντήσεις μου έμειναν ίδιεςενώ άλλες άλλαξαν
Καθώς μεγαλώνουμε αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματαοι εμπειρίες και οι απόψεις μαςΕπίσης αλλάζουν οι προτεραιότητες μας
Χαίρομαι που ωριμάζω και αποκτώ εμπειρίες που με κάνουν πιο ανοιχτή σε νέα πράγματα και διαφορετικές απόψεις και ιδέεςΗ ενασχόληση μου με τη συγγραφή σίγουρα με κάνει να αλλάζω μορφές και να εμβαθύνω περισσότερο σε γεγονότα και καταστάσεις.




read more “Η Στέλλα Καραμπακάκη απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ”

Η Καθηγήτρια-Συγγραφέας Ιωάννα Μάστορα αυτοσυστήνεται…και απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ





Από το PIREASNEWS.GR
(Επιμέλεια : Σταύρος Λιλόγλου)


H Ιωάννα Η. Μάστορα γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών Master στην Εκπαίδευση (M.Ed) από το Πανεπιστήμιο Manchester Victorian University και πτυχίο από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με ειδίκευση στις Αθλητικές επιστήμες.

Σήμερα διανύει δώδεκα συνεχή έτη  διδασκαλίας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Έχει θητεύσει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Κολλέγιο University of Indianapolis, Athens, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, στη Σχολή Αξιωματικών Δοκίμων της Ελληνικής Αστυνομίας στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Αθηνών.
Διετέλεσε Γενική Γραμματέας και Διευθύνουσα  Σύμβουλος του Διεθνούς Ιδρύματος  Ολυμπιακής και Αθλητικής Παιδείας (1999-2008), Επιστημονική σύμβουλος και  συγγραφέας για την ανάπτυξη του  εκπαιδευτικού πακέτου της Οργανωτικής  Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» για τα σχολεία (2001). Επίσης, διετέλεσε τακτικό μέλος της  Ειδικής Διαχειριστικής Επιτροπής  Εθνικού Συστήματος Υποστήριξης  Αναπτυξιακού Αθλητισμού του Υφυπουργείου Αθλητισμού (2005-2009).
Ήταν υπεύθυνη θεματολογίας για  τη διοργάνωση πολλών διεθνών επιστημονικών  συνεδρίων, forum καθώς κι εκδηλώσεων, ενώ έχει στο ενεργητικό της πλέον  των 50 ανακοινώσεων σε διεθνή συνέδρια. Ήταν Επιστημονική σύμβουλος της  παραγωγής του εκπαιδευτικού  τηλεοπτικού προγράμματος «Αθλητισμός - Ολυμπιακοί Αγώνες», που προβλήθηκε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της  Ελληνικής ραδιοτηλεόρασης, συμμετείχε σε θέματα Ολυμπιακής Αγωγής στη διεθνή τηλεοπτική παραγωγή «6ος Ολυμπιακός Κύκλος». 
Έχει συμμετάσχει στη συγγραφή 19 συνολικά εκδόσεων αθλητικού κι εκπαιδευτικού  περιεχομένου. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν: ο “Οδηγός Ολυμπιακής και Αθλητικής Παιδείας για Εκπαιδευτικούς”, ο οποίος διδάχθηκε πειραματικά σε Ελληνικά σχολεία με την έγκριση του ΥΠΕΠΘ, το Διεθνές εγχειρίδιο «Be a Champion in Life!!» (Γίνε Πρωταθλητής στη Ζωή!!), το οποίο διδάχθηκε πειραματικά σε σχολεία και των 5 ηπείρων με την έγκριση της ΔΟΕ και της UNESCO και στην Ελλάδα με την έγκριση του ΥΠΕΠΘ, «Ο Σύλλογος-το ζωντανό κύτταρο του Αθλητισμού», Υπουργείο Πολιτισμού, Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, «Ολυμπιακή Παιδεία», “Raise a Champion!” (Ανάθρεψε έναν πρωταθλητή) και η ειδική έκδοση «Σκιάς Όναρ», της Γενικής Γραμματείας Ολυμπιακών Αγώνων του Υπουργείου Πολιτισμού. Συμμετείχε ως Διεθνής Κριτής στην ανάπτυξη του Εκπαιδευτικού πακέτου “Teaching values” (Διδάσκοντας Αξίες) της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής για το Πεκίνο, στη συγγραφή του «Active Healthy Living- A guide for parents, έκδοση και χορηγία της Coca Cola Europe κι επιμελήτρια του εντύπου Guide Active Healthy Living μία έκδοση και χορηγία της Coca Cola Hellas.

Στο συγγραφικό της έργο περιλαμβάνονται  τέσσερις επιπλέον λογοτεχνικές εκδόσεις: ΟΝΕΙΡΑ ΑΠΟ ΧΑΛΥΒΑ (Σύγχρονη Σκέψη) ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΚΟΚΚΙΝΗ (Ελληνικά Γράμματα), ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ (Εμπειρία Εκδοτική), ΒΙΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΑ (Εκδόσεις Αρναούτη-Όμιλος Κύκλος).
ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ –Βραβεύσεις
-Λαμπαδηδρόμος Αθήνα 2004
-Όμιλος UNESCO Αμαρουσίου για το επιστημονικό  έργο στην προαγωγή του Ολυμπισμού
-Διεθνές Κέντρο Παιδικής Ζωγραφικής (Γενική Γραμματεία Ολυμπιακής Αξιοποίησης) για την προαγωγή του Ολυμπισμού
-Δήμος Λοκρών για το συγγραφικό και λογοτεχνικό έργο
-Ένωση Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής Νομού Ηρακλείου για την προσφορά στη διάδοση του Ολυμπισμού
-Ελληνική Αντικαρκινική Εταιρεία Παράρτημα Φθιώτιδας
-Εταιρεία Ελλήνων Ευεργετών για την εξακτίνωση των Ελληνικών ιδεωδών
-AHEPA Βόλου με το ασημένιο μετάλλιο «Ρήγας Φεραίος» για την εξακτίνωση του Ελληνισμού διεθνώς και για το παιδαγωγικό έργο.

Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να λιάζομαι αμέριμνη στην ακροθαλασσιά ακούγοντας τον παφλασμό των κυμάτων.

Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
Η όρεξη να ζήσω άλλη μια απίστευτα δημιουργική ημέρα.

Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Σήμερα, το απόγευμα.

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Η ακλόνητη επιμονή στο στόχο.

Το βασικό ελάττωμά σου;Είμαι απόλυτη και αμείλικτη σε θέματα ήθους.

Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα λάθη που γίνονται από άγνοια.

Η τελευταία φορά που έκλαψες;Πριν μια εβδομάδα όταν συνειδητοποίησα ότι άθελά μου πλήγωσα κάποιον.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Στο αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας θα ήθελα να είμαι μια αθλήτρια των Ηραίων, ή η ιέρεια της Δήμητρας Χαμύνης.

Ποιοι είναι οι ήρωές σου σήμερα;
Οι ανώνυμοι εθέλοντες και δωρητές που μάχονται για τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του, όχι στο πεδίο της μάχης αλλά στον ειρηνικό στίβο της ζωής.

Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;Το Brave heart σε πρώτη προβολή σε έναν Λονδέζικο κινηματογράφο.
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Κάθε αστρική προβολή μου.

Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;Οι πρώτοι Έλληνες λογοτέχνες που διάβασα, Νίκος Καζαντζάκης, Μενέλαος Λουντέμης, Ηλίας Βενέζης. Και οι ξένοι Χαλίλ Γκιμπράν, Τζορτζ Όργουελ, και Έρμαν Έσσε. Απίστευτα διαχρονικοί.

Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;Την αξιοπρέπεια πάνω από όλα.

…Και σε μια γυναίκα;
Τη στοργή.



Ο αγαπημένος σου συνθέτης;Ο Έλληνας Γιάννης Μαρκόπουλος.

Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;«I need a friend …It’s a wonderful life!»
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;Το λογοτεχνικό βιβλίο «Σιντάρτα» του Έρμαν Έσσε. Το λάτρεψα.
Επίσης, το θεατρικό έργο «ο Καλός άνθρωπος του ΣαιΤσουάν» του Μπέρτολτ Μπρεχτ.

                                                 
 Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Ο Salvador Dali, κι ένα από τα πιο αισθαντικά του The meditative rose.

Το αγαπημένο σου χρώμα;
Όλες οι αποχρώσεις του κόκκινου του πάθους, από την τριανταφυλλί απόχρωση του γλυκού κι εφηβικού έρωτα στην αυτοκρατορική πορφύρα.


Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Το ότι αξιώθηκα να συγγράψω, να συμμετέχω στη συγγραφή ή και να επιμεληθώ είκοσι εκπαιδευτικά και πέντε λογοτεχνικά βιβλία χωρίς να φορέσω γιαλιά.

Το αγαπημένο σου ποτό;Το Ελληνικό κρασί, κόκκινο ή λευκό και μετά η Ισπανική σαγκαρί (sangaree) ή σαγκρία.

Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για τίποτε, όσο κι αν προσπαθώ να θυμηθώ. Πάντοτε έπραττα αυτό που θεωρούσα σωστό, με τα κριτήρια της παρούσας στιγμής. Σήμερα είμαι ευγνώμων για όσα έμαθα μέσα από τα λάθη μου.


Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;Τη δειλία. Να είναι κάποιος λίγος, αυτό που λέμε κατώτερος των περιστάσεων.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Να προσπαθώ να λύνω γρίφους, να ψάχνω νοήματα κρυμμένα σε λέξεις, εικόνες στη μουσική, αρώματα στα χρώματα.
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Να χάσω την ελευθερία μου. Να μην μπορώ να εκφέρω άποψη και να εξαρτηθώ.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;Για να μην πληγώσω κάποιον.


Ποιο είναι το μότο σου;«Ευδαίμον το ελεύθερον και ελεύθερον το εύψυχον.»

Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Όρθια. Σύμφωνα με το «τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας και τα δέντρα όρθια».
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;Να με λούσει με φως και να μου ψιθυρίσει «Καλώς την!»
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό;
Μόλις ολοκλήρωσα την έκδοση τεσσάρων αγαπημένων έργων μου. Οπότε είμαι στο τέλος μιας μακρόχρονης προσπάθειας που σημαίνει νέο ξεκίνημα. Νιώθω ότι βρίσκομαι πάλι στην αρχή και είναι πράγματι γοητευτικό!




read more “Η Καθηγήτρια-Συγγραφέας Ιωάννα Μάστορα αυτοσυστήνεται…και απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ”