ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ

Πέντε περιβαλλοντικές οργανώσεις ζητούν διακοπή της εκτροπής Αχελώου!

Προεκλογική περίοδος και τα λόγια των κομμάτων είναι μετρημένα, ειδικά για τα περιβαλλοντικά ζητήματα με πολιτικό κόστος, όπως η εκτροπή του Αχελώου.
Όπως όμως τονίζουν εμφατικά οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Ελλάς, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος & Πολιτισμού, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης και Δίκτυο Μεσόγειος SOS, οι κίνδυνοι και το κόστος που συνεπάγεται η ολοκλήρωση και λειτουργία του φράγματος στη Συκιά, αλλά και συνολικά το εγχείρημα της εκτροπής του Αχελώου είναι τόσο σοβαρά, ώστε η αγνόησή τους ισοδυναμεί με ασυγχώρητο έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις τονίζουν πως...

η εκτροπή του Αχελώου επιφυλάσσει:
· Υπέρογκο οικονομικό κόστος.
Σε καιρό κοινωνικά επώδυνης οικονομικής κρίσης, ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει άγνωστες εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ επιπλέον για την ολοκλήρωση των έργων, χωρίς να έχει καν προηγηθεί σχεδιασμός για τη χρήση του νερού όταν και αν φτάσει στον κάμπο.
· Εξαιρετικά σοβαρούς κινδύνους, που έχουν υπο-εκτιμηθεί.
Με δεδομένο ότι η εκτροπή του νερού θα γίνεται το καλοκαίρι, το φράγμα Συκιάς θα μαζεύει νερό τον χειμώνα. Σε κατάσταση πληρότητας όμως, τα φράγματα Συκιάς και κατάντη (Κρεμαστών και Καστρακίου) θα είναι εξαιρετικά ευάλωτα σε πλημμύρες, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τη γύρω περιοχή, όσο και για την ίδια τη στατική τους επάρκεια, βάσει των παραπάνω κινδύνων.
· Απρόβλεπτες οικολογικές επιπτώσεις, ειδικά για τα ευαίσθητα λιμναία οικοσυστήματα που τροφοδοτούνται από τον Αχελώο, δηλαδή την Τριχωνίδα και τη Λυσιμαχεία.
Με δεδομένο ότι οι ελάχιστες οικολογικές τους ανάγκες σε νερό δεν έχουν επιστημονικά προσδιοριστεί, είναι άγνωστο αν το καλοκαίρι και σε περιόδους ξηρασίας θα είναι δυνατή η τροφοδότησή τους.
· Επικίνδυνο λαϊκισμό.
Η Θεσσαλία δεν χρειάζεται τον Αχελώο για να αρδευτεί. Η Θεσσαλία έχει άμεση και απόλυτη ανάγκη από έργα προστασίας και σωστής διαχείρισης των υδάτινων πόρων που διαθέτει, καθώς και από αναδιάρθρωση των καλλιεργειών, ειδικά υπό τις συνθήκες διαμορφώνονται από την κλιματική αλλαγή και τις νέες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η εκτροπή είναι απλά στάχτη στα μάτια αγροτών που απεγνωσμένα ψάχνουν για λύσεις στα προβλήματα που επί δεκαετίες προκαλεί η σπατάλη και κακοδιαχείριση των νερών του θεσσαλικού κάμπου.

Η εμμονή του απερχόμενου Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιά με την εκτροπή ζημίωσε τη χώρα με περίπου 400 εκατ. € (σύμφωνα με ανακοινώσεις του Υπουργείου) που προέρχονται από αμιγώς εθνικούς πόρους. Δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εδώ και 15 χρόνια έχει αρνηθεί τη χρηματοδότηση αυτού του έργου, η πραγματική ζημιά είναι πολλαπλάσια καθώς η χώρα στερήθηκε τη δυνατότητα να απορροφήσει αντίστοιχο ποσό κοινοτικών κονδυλίων για συγχρηματοδοτούμενα έργα.
Σε μια προσπάθεια να σταματήσουν αυτό το σκάνδαλο, οι οργανώσεις θα αντισταθούν με κάθε μέσο στην εκτέλεση του έργου τελικής επένδυσης σήραγγας μήκους 12 χλμ., ύψους 65 εκ. € που ανατέθηκε προεκλογικά στη Μηχανική Α.Ε. Την ίδια στιγμή, εκκρεμεί αίτηση ακύρωσης στο ΣτΕ κατά του νόμου Σουφλιά που από το 2006 εγκρίνει το έργο, παρακάμπτοντας 6 διαδοχικές αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν τον Πρωθυπουργό της 5ης Οκτωβρίου να λάβει την πολιτικά γενναία απόφαση για ακύρωση των έργων εκτροπής και να ανακοινώσει σαφές σχέδιο δράσης για την προστασία και οικολογική διαχείριση των υδάτινων πόρων του θεσσαλικού κάμπου, προς όφελος των Θεσσαλών αγροτών και του φυσικού περιβάλλοντος.
Πληροφορίες: Θεοδότα Νάντσου - WWF Ελλάς (6982471722), Δάφνη Μαυρογεώργου - Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος & Πολιτισμού (6977205351), Μαλαμώ Κορμπέτη – Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία (6948803393), Μαρτίνος Γκαίτλιχ - Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (6938016839), Άννυ Μητροπούλου – Δίκτυο Μεσόγειος SOS (6977695999)

read more “ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ”

ΜΕΙΚΤΑ ΔΑΣΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ

γράφει ο καθηγητής φυσικής αγωγής Σταύρος Λιλόγλου

Οι πευκώνες αποτελούσαν πάντοτε βασικό συστατικό του αττικού τοπίου, λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με την ανθρώπινη παρέμβαση κατά εποχές.

Αν είχε γίνει διαχείριση των πευκοδασών και οι αναγκαίες αραιώσεις, θα αποφεύγαμε ένα μεγάλο αριθμό πυρκαγιών ή όσες εκδηλώνονταν δεν θα είχαν τόσο καταστροφικές συνέπειες. Το 16,8% του συνόλου των... ελληνικών δασών είναι κυρίως χαλέπιος και τραχεία πεύκη. Ωστόσο, όπως τονίζουν οι επιστήμονες θα μπορούσαμε σε ορισμένα σημεία να δημιουργήσουμε ένα μεικτό δάσος πιο ανθεκτικό στη φωτιά.

Ετσι και αλλιώς σε μεγάλα τμήματα των καμένων εκτάσεων (περίπου 50.000 στρέμματα εκτιμούν οι δασολόγοι) θα χρειαστεί να επέμβουμε με αναδασώσεις εάν θέλουμε να ξαναγίνει δάσος, καθώς πρόκειται για εκτάσεις που έχουν καεί τουλάχιστον δύο φορές σε λιγότερο από 10 χρόνια.

Δει δη χρημάτων βέβαια, καθώς τα στρέμματα που αναδασώνονται βαίνουν μειούμενα κάθε χρόνο, λόγω έλλειψης κονδυλίων, πολλώ δε μάλλον που ένα μεικτό δάσος για να φυτευτεί κοστίζει περισσότερο.

Το πεύκο αμέσως μετά τη φωτιά εφόσον είναι αρκετά ώριμο έχει τη δυνατότητα να αναγεννηθεί.

Ωρες μόνο μετά την πυρκαγιά τα κουκουνάρια που έχουν σκάσει αφήνουν σπόρους που θα δημιουργήσουν τα νέα πεύκα.

Ομως κανονικά θα έπρεπε το νέο δάσος να αραιωθεί, καθώς τα νεαρά δέντρα φυτρώνουν πολύ κοντά το ένα στο άλλο δημιουργώντας πολύ εύφλεκτες συνθήκες.

«Αν το πευκοδάσος καθαριστεί και δεν υπάρχει υπόροφος βλάστηση, η πυρκαγιά όταν ξεσπάσει θα μείνει στο έδαφος και δεν θα καταστρέψει τα δέντρα».

Το θέμα της διαχείρισης των δασών είναι βασικά οικονομικό.

Εφόσον δεν προκύπτει κέρδος από τις εργασίες εντός του δάσους -όπως παλαιότερα συνέβαινε με τους ρητινοσυλλέκτες- το κράτος πρέπει να καταβάλλει κονδύλια χωρίς άμεσο και εμφανές κέρδος.

Το πεύκο είναι η εύκολη λύση, καθώς αναγεννάται εύκολα μόνο του και επιβιώνει σε ξηροθερμικά και υποβαθμισμένα εδάφη.

Οτιδήποτε άλλο απαιτεί σημαντικές παρεμβάσεις τουλάχιστον το πρώτο χρονικό διάστημα.

Χρειάζεται μελέτη«Ενα μεικτό δάσος, είναι ασφαλώς ανθεκτικότερο στην πυρκαγιά και επίσης δίνει περισσότερη τροφή στην πτερωτή πανίδα.

Μπορούμε στις αναδασώσεις να μην χρησιμοποιήσουμε χαλέπιο πεύκη σε κάποια σημεία», τονίζει στην «ΚΘΗΜΕΡΙΝΗ» ο κ. Γεώργιος Λυριντζής, διευθυντής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Αθηνών.

«Αν και δεν πρόκειται για φυτά πολύ απαιτητικά, χρειάζεται ωστόσο να προηγηθεί μελέτη για τις δυνατότητες του εδάφους σε συγκεκριμένα σημεία να υποστηρίξει αυτά τα φυτά», συμπληρώνει.

Ο κ. Λυριντζής προτείνει να φυτευτούν δέντρα που αποτελούν συστατικά στοιχεία του μεσογειακού τοπίου, όπως η κουκουναριά, η βελανιδιά, η χοώδης δρυς, η αργιά, η ιτιά, η κουτσουπιά, η δάφνη του Απόλλωνα, η χαρουπιά αλλά και το κυπαρίσσι, το οποίο «εδώ στην Ελλάδα το έχουμε συνδέσει με συγκεκριμένους χώρους, αλλά θα ταίριαζε», προσθέτει.

Οσον αφορά τη θαμνώδη βλάστηση, μπορούν επίσης να φυτευτούν πουρνάρι, χρυσόξυλο, σχίνο, κουμαριά, γλιστροκουμαριά, πιξάρι, ρείκια, πυράκανθος, λιγούστρο και στις υγρότερες θέσεις, πικροδάφνη, λυγαριά, μυρτιά και σπάρτα για σταθεροποίηση του εδάφους.

Οπως τονίζει ο κ. Λυριντζής οι παρεμβάσεις αυτές μπορούν να γίνουν περίπου στο 25% της έκτασης όπου πρόκειται να πραγματοποιηθούν αναδασώσεις, εφόσον βέβαια δοθούν τα αναγκαία κονδύλια.Θα πρέπει ωστόσο να αποφύγουμε το πλατάνι επειδή προσβάλλεται από μια ασθένεια και μπορεί να καταστραφεί εύκολα, αφού αυτή η ασθένεια έχει τη δυνατότητα να μεταφέρεται εύκολα.

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών Αθηνών, λέει «όχι» στα ξενικά φυτά, όπως ευκάλυπτους, ακακίες, αείλανθους «γιατί είναι ξένα ως προς τη δική μας χλωρίδα».Τονίζει εξάλλου ότι εφόσον πρόκειται για δάσος πρέπει να αποφευχθούν είδη, τα οποία μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από κάποιους για να αποδείξουν δικαιώματα κυριότητας, όπως οι ελιές, οι αγριελιές, οι αμυγδαλιές, οι συκιές ή οι μουριές.

read more “ΜΕΙΚΤΑ ΔΑΣΗ ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ”