Ο μυημένος αρχιστράτηγος και ο πιο επικίνδυνος επαναστάτης του 1821,αφού πρώτος διέβλεψε τον «κίνδυνο εκ Δυσμών».
• Η μυστική του βάπτιση στην Ιθάκη.
• Η μύηση του στο τάγμα των κρυπτοχριστιανών Αλεβίδων-Μπεκτασήδων του Αλή Πασά.
• Ιδρυτής της μυστικής εταιρίας Γεροπυριόβολος του Ολύμπου.
• Η υπογραφή της Συνθήκης Υποτέλειας ένα μήνα μετά τη δολοφονία του που καθιστά την Ελλάδα αγγλικό προτεκτοράτο με την απαρχή των δανείων.
• Ο χαμένος θησαυρός του και η απάτητη σπηλιά του, στη Βελίτσα του Παρνασσού.
Η ηρωική του καταγωγή και η μυστική του ανατροφή.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν ο γιος του αρματωλού Αντρούτσου Βερούση, από τις Λιβανάτες της Φθιώτιδος. Ο Αντρούτσος Βερούσης ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους προεπαναστατικούς ήρωες και συνεργάτης του Λάμπρου Κατσώνη που αλώνιζε στο Αι γαίο του 18ου αιώνα.Ηταν τόσο ανδρείος πο λεμιστής, που είχε επιβάλει στο αρματολίκι του τη μάχη εκ του συστάδην. Είχε απαγορέψει δηλαδή τη χρήση πυροβόλων όπλων και πολεμούσε μόνο με σπάθες, ξίφη και μαχαίρια! Ο Βερούσης ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων στη προεπαναστατική Ελλάδα. Αυτό το αποδεικνύει και ο μαρτυρικός του θάνατος στην Πόλη, μετά τη σύλληψη του από τους Βενετσιάνους και την παράδοση του στην Πύλη. Βασανίστηκε και θανατώθηκε κατ' εντολή του Σουλτάνου και το σώμα του βυθίστηκε παραδειγματικά στα ανοιχτά του Βοσπόρου.
«...να επιθυμώ συνελεύσεις
εθνικός, να αγαπάω δίκαιους
διοικητάς, να είμαι λάτρης των
ενάρετων και φίλος των σοφών,
να διψάω την αυτονομίαν και
ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, επιθυμώντας μόνον και μόνον
Έλληνες να διοικούν και να βασιλεύουν εις Έλληνας»..,
Ο γιος τού ατρόμητου Βερουση γεννιέται από την Πρεβεζιάνα Ακρίβω Ταρλαμπά, στην Ιθάκη, στο νησί του «πολυμήχανου βασιλιά» και γι' αυτό παίρνει συμβολικά το όνομα του -Οδυσσεύς- σε μυστική, ελληνορθόδοξη βάπτιση αρματωλών. Πνευμα τική του μητέρα ήταν η Μαρουδιά Κατσώνη, γυναίκα του Λάμπρου Κατσώνη.
Το βαρύγδουπο αυτό όνομα, σαν αγιασμός τον δένει σφιχτά με την ηρωική του μοίρα, που όντως φαντάζει με σύγχρονη Οδύσσεια! Το 1798, ο άλλοτε αδελφοποιτός του πατέρα του, Αλή Πασάς ο Τεπενενλής, αφού κατέλαβε την Πρέβεζα από τον Σουλτάνο, παίρνει μαζί του κατά παράκληση της μάνας του, τον μικρό Οδυσσέα στα Γιάννενα, που εκείνη την εποχή υπήρξαν τόπος πολυεθνικός και ανεξίθρησκος. Ο ίδιος τον μυεί σεβόμενος όμως την Ορθόδοξη πίστη του- και στο μοναχικό τάγμα των Μπεκτασίδων-Αλεβίδων δερβίσιδων προστατεύοντας τον από την αναγκαστική κατάταξη στους Γενίτσαρους και τον πραγματικό εξισλαμισμό του από τους Τούρκους. Μαθαίνει έτσι το αρματολίκι στη σπουδαία «σχολή» του Πασά και γίνεται από μικρή ηλικία ο κορυφαίος της σωματο φυλακής του.
Ο Οδυσσέας, αψύς, περήφανος και μοναδικός γεννιέται και μεγαλώνει για να παίξει κυρίαρχο ρόλο τα επόμενα χρόνια στον κρίσιμο, γεωπολιτικό χώρο των νοτίων Βαλκα νίων του 19ου αιώνα. Σε μια συνηθισμένη διένεξη του με τους αξιωματούχους του Αλή, πυροβολεί τον αρχιαστυνόμο Ταχήρ Αμπάζη και αφού τελικό δικαιώνεται από τον Πασά, διορίζεται οπλαρχηγός στην πατρίδα του, την Ανατολική Στερεά, με αποστολή να επιβάλει την τάξη εξολοθρεύοντας τους κλέφτες.
Ο Ανδρούτσος όμως αποφεύγει διπλωμα τικά τη σύγκρουση του με την κλεφτουριά που τη θεωρεί προστάτιδα του λαού και συ νεργάζεται μαζί της καταδιώκοντας τους κοτσαμπάσηδες και όσους καταπίεζαν τους φτωχούς αγρότες της περιφέρειας. Η επιτυ χημένη διπλωματία του Οδυσσέα ικανοποιεί τον Πασά που τον παντρεύει με την κόρη του επιφανή Ηπειρώτη Χρήστου Καρέλη, Ελένη, δίνοντας του για προίκα την οπλαρχηγία της Λιβαδειάς και μέρος από τον μεγάλο θησαυρό του , καθώς επίσης επιβάλλει και στους εύπορους κατοίκους της περιοχής να προσφέρουν και αυτοί πλούσια δώρα στο ζευγάρι για τη στρατιωτική προστασία τους.
Η μύηση του στη Φιλική Εταιρία
Ο Οδυσσέας αποκτά έτσι από νωρίς στρα τιωτική και οικονομική δύναμη και γίνεται ο πρώτος της Ανατολικής Στερεάς, υπηρετώντας πιστά τα αντιοθωμανικά συμφέροντα του Αλή, μέχρι το 1818. Εκείνη τη χρονιά "φτάνει η ώρα" και μυείται στη Φιλική Εταιρία από τους αδερφούς Πετμεζά αποκτώντας πρόσβαση σε αρχαία και μεσαιωνικά ελληνικά κείμενα, που ίσως ο μέσος Έλληνας ούτε σήμερα δεν έχει! Πράγμα που μπορεί να αντιληφτεί κανείς αν μελετήσει τις σωζόμενες επιστολές του. Χαρακτηριστικότερη αυτών είναι η επιστολή στον πολιτικό Α. Λό-ντο , στην οποία αναπτύσσει μια ρητορικότατη επιχειρηματολογία, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα «Περί Σωκράτους δαψονίου» του Πλάτωνα και τα «Περί ενανθρωπίσεως του Λόγου» του Μεγάλου Αθανασίου! Άρα εκτός από το στρατιωτικό και οικονομικό "οπλοστάσιο", ο Οδυσσέας αρματώνεται και με ένα πλούσιο γνωστικό, μυστικιστικό και ηθικό υπόβαθρο γύρω από την τέχνη του πο λέμου, την στρατηγική και την Ιστορία του τόπου του.
Ο Ανδρούτσος αναλαμβάνει αμέσως τον νέο του ρόλο στις προπαρασκευαστικές ενέργειες του Αγώνα, ορκιζόμενος πίστη στο Γένος μέχρι θανάτου! Προτείνει κατ επανά ληψη στον ίδιο τον Αλή Πασά τον εκχριστιανισμό του και την συμμετοχή του στον Αγώνα εναντίον του Σουλτάνου, σύμφωνα με το παμβαλκανικό, απελευθερωτικό "όνειρο του Ρήγα" που προέβλεπε τον ξεσηκωμό όλων των βαλκανικών λαών, με επίκεντρο τον ελληνικό πολιτισμό. Βοηθά τον Αλή για τελευταία φορά στην πολιορκία των Ιωαννίνων από τα Οθωμανικά στρατεύματα, στοχεύοντας σε μια Ορθόδοξη ελληνοαλβανική συμμαχία, που αποτυγχάνει λόγω του Ομέρ Βρυώνη, που πείθει τον Αλή να αρνηθεί να γίνει χριστιανός. Αυτή η άρνηση είναι ιστορικά και η αρχή του τέλους του Πασά των Ιωαννίνων. Ετσι ο Ανδρούτσος αναχωρεί για τον νότο με άλλους 1500 μάχιμους Ελληνες...
Τα επόμενα χρόνια βρίσκουν τον Οδυσσέα αρχηγό των όπλων της Ανατολικής Στερεάς με απόφαση της Α' Εθνοσυνέλευσης, με μια σειρά έμπρακτων, στρατηγικών λαμπρών αποδείξεων από γνωστά και άγνωστα, στρα τιωτικά κατορθώματα. Κορυφαίο όλων η θρυλική μάχη στο Χάνι της Γραβιάς. H παγκόσμια ιστορία τον μεγαλώνει γι' αυτές τις νικηφόρες, σύγχρονες Θερμοπύλες, τεράστιας σημασίας, πρακτικής και συμβολικής. 117 παλικάρια και ο Οδυσσέας πολιορκημένοι νικητές στο Χάνι, αντιμέτωποι με 8.000 Τουρκαλβανούς υπό την διοίκηση του παλιού του συνεργάτη Ομερ Βρυώνη! 1 προς 70! Χωρίς λέιζερ, χημικά και πυρηνικά...
Αμέσως μετά την ανακατάληψη της Ακρόπολης των Αθηνών ανακηρύσσεται «Αρχιστράτηγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος» και στην επίσημη τελετή οι επίσκοποι Αθηνών και Θηβών τον περιέζωσαν με χρυσοστόλιστο σπαθί, που κατά την παράδοση άνηκε στον Ομέρ Βρυώνη.
Ο ρόλος του Τεκτονισμού στον Αγώνα
Πίσω από τη στρατηγική, τις ηρωικές μάχες του Αγώνα, το λαϊκό αίμα και τις θυσίες για την απελευθέρωση του Γένους, εξ αρχής υπήρξε ένα καθοριστικό παρασκήνιο σε επίπεδο κατευθυνόμενης πολιτικής, διπλωματίας, ευρωπαϊκου ελέγχου, τεκτονικών ομάδων και μυστικών εταιριών. Η ίδια η Φιλική Εταιρία βασίζει την εσωτερική οργάνωση της σε τεκτονικά πρότυπα προσαρμοσμένα στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Αν και παρ' όλη την τεκτονική ιδιότητα ορισμένων ιδρυτών όπως ο Εμανουήλ Ξάνθος που μετανιώνει αργότερα γι αυτή, η Εταιρία δεν υπήρξε ποτέ παράρτημα του Τεκτονισμού. Σύμφωνα με τον Ε. Λιακόπουλο στο βιβλίο του "Ο Τεκτονισμός στην Ελλάδα", η Φιλική Εταιρία «δεν αποτέλεσε ποτέ κέντρο ουσιαστικών αποφάσεων, ούτε είχε σχεδιαστεί για να λειτουργήσει σαν μηχανισμός πολιτικών ζυμώσεων». Γι αυτό, «και μόνο η τύχη της Φιλικής Εταιρίας αρκεί να επιβεβαιώσει ότι αυτή δεν ήταν παράρτημα τεκτονικό». Χαρα κτηριστικό αντιμασωνικό είναι το γεγονός, πως για να μυηθεί κάποιος στην Εταιρία θα έπρεπε να είναι απαραίτητα Ορθόδοξος με ελληνική καταγωγή.
Η «Μαύρη Τρούπα» του Παρνασσού
Από το 1922 ως το 1925 όλα χα υπάρχοντα του Οδυσσέα φυλάσσονται στο απάτητο Άντρο του, τη Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας. Ο Ανδρούτσος εκμεταλλευόμενος τη φυσική θέση της σπηλιάς, την μετατρέπει σε ένα κυριολεκτικά απόρθητο τόπο, ικανό να φιλοξενήσει τον ίδιο και τους ανθρώπους του, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν χρειαστεί. Προμηθεύεται και αποθηκεύει στο σπήλαιο όσα αγαθά θα χρειάζονταν οι άνθρωποι του, ακόμα και αν πολιορκηθούν, πράγμα που αποδεικνύεται από τον κατάλογο λαφύρων που κατάσχει η κυβέρνηση από τη Μαύρη Τρούπα. Προαισθανόμενος το τέλος του, η παράδοση λέει πως ο Οδυσσέας προνοεί και κρύβει το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού του σε τόπο που μόνο εκείνος θα μπορούσε να είχε πρόσβαση και σπάνιοι άντρες, αντίστοιχοι της δικιάς του σωματικής κατατομής και ευφυΐας.
Την κρυψώνα του Θησαυρου δεν την γνωρίζει κανείς! Ούτε η μάνα του, ούτε η γυναίκα του, ούτε ο γαμπρός του, ο γνωστός Άγγλος τυχοδιώκτης, Εδουάρδος Τρελόνι. Ο Ανδρού τσος ποντάρει στην πιθανότητα πως θα πραγματοποιηθεί η δίκη και πως θα επιστρέψει ξανά στη σπηλιά του. Πράγμα όμως, που δεν συμβαίνει ποτέ...
Τοπικοί θρύλοι λένε πως χρησιμοποίησε ως βοηθό του στο κρύψιμο του θησαυρού, τον πιστό του νέγρο υποτακτικό που τον ακολουθούσε παντού, μοναδικό μάρτυρα της κρυψώ νας, τον οποίο σκοτώνει και θάβει ο ίδιος με τιμές ήρωα.
Μια άλλη εκδοχή θέλει τον θησαυρό να τον καταχράζεται ο Άγγλος γαμπρός του. Εδουάρδος Τρελόνι, ο οποίος μετά την δολοφονία του
Αντρούτσου χωρίζει την αδερφή του, την οποία έχει παντρευτεί από συμφέρον μόνο και μόνο για να βρίσκεται κοντά στον Οδυσσέα και στα χρήματα. Φεύγει για την Αγγλία νύχτα, με καράβι που μεταφέρει ελληνικές αρχαιότητες και ξαναπαντρεύεται ζώντας βασιλικά μέχρι το τέλος της ζωής του... Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως δεν βρέθηκαν ποτέ ούτε γρόσια ούτε λίρες κατά την παράδοση του σπηλαίου στη κυβέρνηση, πράγμα που κατά καιρούς πυροδότησε και πυροδοτεί έρευνες από διάφορους φιλόδοξους θησαυρόθήρες για την ανεύρεση επιτέλους του θρυλικού «θησαυρού του Ανδρούτσου».,..
Παρ' όλα αυτά, στη πλάτη του ελληνικού ονείρου στήνονται τρεις πολιτικές παρατάξεις, βάσει της κρομγουελικής δομής του διαίρει και βασίλευε, για να διαπραγματευθούν την πορεία της ελληνικής ανεξαρτησίας.Έχοντας τον τεκτονικό μηχανισμό των Μεγάλων Δυνάμεων ως τη βασική τους σκακιέρα, παίζουν πάνω της την τύχη των Ελλήνων, πράγμα που ο ίδιος ο Οδυσσέας αντιλαμβά νεται από νωρίς και αντιδρά πρώτος πριν κι από τους Νικηταρά, Μακρυγιάννη, Παπαφλέσσα και Κολοκοτρώνη, θυσιάζοντας όπως θα δούμε τελικά τη ζωή του για την πραγματική ελευθερία.
• Η Γαλλική μερίδα θα προσαρτήσει το «αστικο-δημοκρατικό ρεύμα», το σοσιαλιστικότερο της εποχής. Τους προοδευτικούς λόγιους και οπλαρχηγούς που ιδεολογικά εμπνέονται από τον γαλλικό φιλελευθερισμό, αλλά πολιτικά στηρίζονταν στη ρωσική κρατική μηχανή. Με πρωτοπόρους τους Ζακυνθινούς αδερφούς Βιτάλη και τον αντιπρόσωπο της Φιλελληνικής Εταιρίας των Παρισίων, στρατηγό Ρος, πιέζουν προς την συνταγματική μοναρχία με βασιλιά τον δευτερότοκο γιο του Δούκα της Ορλεάνης, Νέμουρους ή τον δεκάχρονο Λουδοβίκο Κάρολο, δημιουργώντας το γαλλικό κόμμα, με κύριο πολιτικό εκφραστή του τον Ιωάννη Κωλέττη.
• Από την άλλη, ο πρώτος Τέκτων της Ελλάδος, Διονύσιος Ρώμας, ιδρύει μεταξύ άλλων στη Ζάκυνθο τη τεκτονική στοά αγγλικών συμφερόντων «Αναγεννηθείς Φοίνιξ» που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο στήσιμο της ελληνικής πολιτικής σκακιέρας. Μαζί με τους Τέκτονες Στεφάνου και Δραγώνα, και σε συνεργασία με τον Άγγλο διοικητή της Επτανήσου Άνταμ δημιουργούν την αγγλική μερίδα, με κύριο πολιτικό εκφραστή της τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο.
Το αγγλικό κόμμα χειραγωγεί από την μια το «συντηριτικό-συμβιβαστικό ρεύμα» των εφοπλιστών των νήσων και των πλούσιων Φαναριωτών και από την άλλη, «το αντιδραστικό ρεύμα» των κοτζαμπάσιδων και των τσιφλικάδων που έχαναν σταδιακά την παλαιά τους εξουσία.
• Η ρωσική μερίδα στηρίζεται από τους φιλοκαποδιστριακούς Ζαίμη, Θεοτόκη, Τουρτούρη, αδερφούς Παπαγιαννόπουλους και τον Ιγνάτιο επίσκοπο Ουγγροβλαχίας. Αυτό το κόμμα που προέβλεπε εν αγνοία του Καποδίστρια, να κυβερνήσει εκείνος την Ελλάδα με βοήθεια από τον Τσάρο και την Ορθόδοξη σύμπραξη των ομόδοξων ρωσικών Εκκλησιών, υπήρξε ο πιο αδύναμος τελικά πόλος επιρροής γιατί δε στηριζόταν στον τεκτονικό μηχανισμό, σε αντίθεση με τα ισχυρά κόμματα Αγγλικό και Γαλλικό. Μια άλλη πληγή της απομάκρυνσης των Ελλήνων από την ρωσική βοήθεια ήταν η προδοσία της Μεγάλης Αικατερίνης στον Ρώσο τουρκικό πόλεμο, οταν άφησε στο έλεος της Οθωμανικής Αυτοκρα τορίας τους Έλληνες συμμάχους της. Αίσθημα όχι και τόσο δίκαιο μακροπρόθεσμα, μιας και στη συνθήκη Κιουτσούκ - Καϊναρτζή οφείλεται η απίστευτη οικονομική ανάπτυξη των προεπαναστατημένων Ελλήνων...
Παρ' όλα αυτά ο Καποδίστριας διορίζεται παραδόξως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος.
Ο λόγος αυτός της καθαρότητας του ρωσικού κόμματος από τεκτονικές μηχανορραφίες ήταν η βασική αιτία αυτό το κόμμα να αφομοιώσει σιγά-σιγά πολλούς απογοητευμένους οπλαρχηγούς και αγωνιστές όπως τον Νικηταρά, τον Ανδρούτσο και τον Καραϊσκάκη. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Κολοκοτρώνης, που ενώ ξεκίνησε αρχικά να στηρίζει την αγγλική παράταξη ως μυημένος τέκτων στον «Αναγεννώμενο Φοίνικα», μεταπήδησε στο ρωσικό κόμμα και κατέληξε να φωνάζει, σαν τον Εμανουήλ Ξάνθο, «πως ότι είναι να κάνωμε, Θα το κάνωμε μόνοι μας».
Η μυστική εταιρία του Οδυσσέα Ανδρούτσου
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος από την άλλη δεν υπήρξε ποτέ Τέκτων. Στηρίζει παρ' όλ αυτά για ένα μικρό χρονικό διάστημα τους προοδευτικότερους Γάλλους που είχαν μεγαλύτερη επιρροή στη Ρούμελη και ιδρύει, όπως συνέβαινε την εποχή εκείνη, την δικιά του πατριωτική, μυστική εταιρία, με τις συστάσεις του Νέγρη.
Μετά την αποδυνάμωση της Φιλικής Εταιρίας πολλοί αγωνιστές με δύναμη και κύρος δημιουργούν τις δικές τους πατριωτικές μυστικές εταιρίες, με σκοπό την αληθινή αντικαταστάτρια της Φιλικής και εγγυούνταν πως δεν θα εμπλακούν σε πάθη και συμφέροντα που χώριζαν την πολιτική από την στρατιωτική ηγεσία. Όλες αυτές οι "ιδιωτικές" εταιρίες χωρίς τεκτονικές πλάτες απο τυγχάνουν του εγχειρήματος τους η μια μετά την άλλη και μετατρέπονται πολύ γρήγορα σε εταιρίες πρακτόρων και δολοφόνων, όπως π.χ. η εταιρία Αδελφότης, των Γαλανόπουλου, Βαρβόγλη και Μποταϊτη, που στρέφεται συνωμοτικά κατά του Κολοκοτρώνη. Έτσι ο ξενοκίνητος Τεκτονισμός στην Ελλάδα κερδίζει όλο και περισσότερο την πολιτική ηγεσία, οδηγώντας τη χώρα προς τον εμφύλιο και το διαίρει και βασίλευε.
H αντίστοιχη πατριωτική, μυστική εταιρία του Οδυσσέα ονομάζεται Γεροπυριόβολος του Ολύμπου και σε αυτήν ανήκε και ο Καραϊσκάκης. Ο Γεροπυριόβολος του Ολύμπου διέπεται από τις ιδεολογικές αρχές του Οδυσσέα Ανδρούτσου που συνέκλιναν στη «Χάρτα του Ρήγα», προσπαθώντας να δημιουργήσει συνθήκες παμβαλκανικού ξεσηκωμού, στα πλαίσια επανάστασης της Βυζαντινής - Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας.
Ο πραγματικός ξεσηκωμός στη Μολδοβλαχία, με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τους Ιερολοχίτες, έχει αποτύχει και η μεταφορά του στη παλαιά Ελλάδα ώστε να δημιουργηθεί ένα εθνοκράτος - προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων είναι πια γεγονός. Ο Οδυσσέας αντιλαμβάνεται την Αγγλογαλλική, τεκτονική, συνομωσία εναντίον της Ελλάδος και την επερχόμενη χρηματοπιστωτική χρεοκρατία των δανείων και ψάχνει, επί ματαίω, τρόπους εμπλοκής αρχικά του Αλή Πασά, και μετέπειτα των Αλβανών -Ορθοδόξων και Αλεβίτων- αλλά και των Σέρβων στην Επανάσταση.
Από τους τελευταίους, συνομιλεί με Μλάντιτς, Προντάνοβιτς και Χρήστο Ντάνκοβιτς που αγωνίζονται στο πλευρό τον Ελλήνων όπως ακριβώς είχε κάνει ο Γεωργάκης Ολυμπιος και άλλοι αγωνιστές στη Σερβία, το 1804 και μετά. Οι Σέρβοι αξιωματικοί μυούνται στην Φιλική και σε άλλες εταιρίες και ενώ θεωρείται δεδομένη η συνεπανάσταση του ηγέτη τους, Μίλος Ομπρένοβιτς, η έκβαση του ελληνικού Αγώνα και τα μεγάλα συμφέροντα αλλάζουν τα δεδομένα, με τους Βενετσιάνους να παίζουν για άλλη μια φορά καθοριστικό ρόλο.
Ο Νέγρης, ο Κωλέτης και ο γαλλοκρατουμενος Άρειος Πάγος που είναι η βασική, πολιτική αρχή της Ρούμελης πληροφορούνται τις αντιευρωπαϊκές κινήσεις του Ανδρούτσου και συνεργάζονται με τους κοτζαμπάσιδες εχθρούς του οπλαρχηγού για να τον βγάλουν από την μέση και να τον αντικαταστήσουν το γρηγορότερο.
Το αυτό πράττουν και οι Αγγλόφιλοι του Μαυροκορδάτου από την Πελοπόννησο που φοβούνται τη απίστευτη λαϊκή επιρροή του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως γι αυτόν τον ήρωα και τα κατορθώματα του γράφτηκαν τα περισσότερα δημοτικά τραγούδια της εποχής. Φοβούνται ακόμα πιο πολύ την πολυμήχανη αντίληψη του δημοφιλή οπλαρχηγού και βλέπουν στο πρόσωπο του τον πιθανό εκφραστή του ρωσικού κόμματος και την ενδυνάμωση του.
Βέβαια το πατριωτικό ιδεολόγημα του Οδυσσέα ξεπερνά ακόμα και την ρωσική εμπλοκή, θέλοντας να σκαρώσει τους Βαλκανικούς πολέμους έναν αιώνα πριν και κατασκευάζοντας ένα πανβαλκανικό, βυζαντινό κράτος στην Ενδιάμεση Περιοχή, λύνοντας έτσι το Ανατολικό Ζήτημα πριν την οριστική διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας...
Η δολοφονία του "Λιονταριού της Ρούμελης"
Οι δολοφόνοι του, επιχειρούν πρώτα δια της πλαγίας οδού. Ο "Λέοντας της Ρούμελης" είναι άπιαστος. Στήνουν μια σειρά από δολοφονικές απόπειρες εναντίον του που όλες αποτυγχάνουν. Οι κυριότερες είναι τρεις. Η πρώτη από κάποιο Μπούσγο, που του ζητούν οι πρόκριτοι της Λιβαδειάς να τον δολοφονήσει. Η δεύτερη στο καράβι του καπετάν-Αντώνη Βισβίζη με ενέδρα που παραγγέλλει ο Κωλέτης και η τρίτη από τους Αγγλους δολοφόνους του Μαυροκορδάτου.
Σε επιστολή του Οδυσσέα, που διασώθηκε, παραπονιέται πως τρεις φορές η Κυβέρνηση αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει και ότι, ενώ και τις τρεις φορές έπιασε τους δράστες και τους παρέδωσε στις Αρχές, αυτοί αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο ίδιος γράφει πως «οι κυβερνήτες μας από τότε που πήραν το δάνειο, δεν σκέπτονται άλλο τίποτα, απ’ το να δολοφονούν εκείνους που υπερασπίζονται τα δίκαια του λαού... χρησιμοποιούν τα χρή ματα του δανείου όχι για τις ανάγκες του πολέμου... είκοσι ως τριάντα άνθρωποι έχουν πληρωθεί από τους ελεεινούς κυβερνήτες και τριγυρίζουν γιο να βρουν ευκαιρία να με δολοφονήσουν... θα αναγκαστώ να προτιμήσω τον τουρκικό ζυγό...»!
Ο Ανδρούτσος είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται πως οι οθωμανικές συνθήκες για τον ελληνισμό είναι πιο γόνιμες από την εθνικοποίηση ενός αγγλικού, οικονομικού προτεκτοράτου. Βλέπει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων της νέας Αγγλοσαξωνικής Αυτοκρατορίας σε σύγκριση με την γερασμένη Οθωμανική, που οδεύει στο τέλος της. Βλέπει τον κίνδυνο εκ Δυσμών και δύο αιώνες μπροστά! Βλέπει το σήμερα!
Η σκληρή ιδιοσυγκρασία του και η απείθαρχη ορμή του για την απελευθέρωση της Ελλάδος από πάσης φύσεως αρχή τον καθιστούν πραγματικό γεωπολιτικό γνώστη, που προτείνει στον ίδιο τον Γέρο του Μοριά την ριψοκίνδυνη στροφή προς την καθ' ημάς Ανατολή, μέχρι να πέσει ο γερασμένος και αδύναμος μουσουλμάνος γίγαντας με τα πήλινα πόδια. Ηταν θέμα χρόνου, όποιο κι αν ήταν το τίμημα. Πριν το Γένος χαθεί στην σκληρή αγκαλιά της Δύσης από τον χειρότερο αυριανό αγγλικό ζυγό... Λέει χαρακτηρι στικά στον Κολοκοτρώνη, πως ορκιστήκαμε στο «Ελευθερία ή Θάνατος» και όχι στο «Ανεξαρτησία ή Θάνατος» (ή στο «Ασφάλεια ή Θάνατος»... ΠΒ).
Οι εχθροί του αλλάζουν σχέδιο και ψάχνουν κατηγορητήριο ωστε να δικασουν τον Οδυσσέα. Τον απομονώνουν πολιτικά και τον εξοντώνουν στρατιωτικά με μοναδική κατηγορία πως "εφόσον δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας". Του αφαιρούν τον βαθμό του και θέτουν σε κυκλοφορία φήμες ότι έρχεται από τον Μοριά ο Υψηλάντης με το Νικηταρά για να τον συλλάβουν, ενώ αντι θέτως έρχονταν για να εμποδίσουν την κά θοδο του Δράμαλη.Ήθελαν να τον αναγκά σουν να φτάσει στα άκρα από την απελπισία του και να καταφύγει σαν άλλος Αλκιβιάδης-στους Τούρκους, για να του κολλήσουν αμε τάκλητα τη ρετσινιά του προδότη. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ βέβαια! Επικηρύσσεται το κεφάλι του με 5000 γρόσια από τον Κωλέττη και αφορίζεται για λαϊκίστικους λό γους από τον επίσκοπο Ιωσήφ, υπουργό Εκκλησιαστικών. Ο Μακρυγιάννης πληροφορείται τις φήμες και τον ενημερώνει... «Ενώ θηκαν σε ένα σώμα να σε βαρέσουνε, να μείνουν αυτοί στο ποδάρι σου.»
Οι εχθροί του Οδυσσέα βασίζονται προσχηματικά στα λεγόμενα "καπάκια" Στις προφορικές, ψεύτικες συνθήκες και πληροφορίες με τα οποία ο Ανδρούτσος συχνά εξα πατούσε τους Τούρκους, εξυπηρετώντας τον Αγώνα, όπως έπρατταν εκείνη την εποχή όλοι οι οπλαρχηγοί.
Οι εχθροί του, ωστόσο, είναι τόσο άνανδροι και άτιμοι που ανακαλούν την επικήρυξη και τον αφορισμό του παρακαλώντας τον οπλαρχηγό, λίγους μήνες μετά, να ανακόψει την κάθοδο του Δράμαλη. Από την άλλη ο ίδιος παραμένει τόσο ανδρείος και τίμιος που κτυπά τον Δράμαλη και τον εφοδιασμό του, ενώ είχε χίλιους δύο λόγους ζωής και θανάτου να αρνηθεί Τον Ιανουάριο του 1823, που αρχίζει ο πρώτος ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, αποφεύγει να πάρει μέρος, διαλύοντας τα υπολείμματα της στρατιάς του Δράμαλη στην Ακρατα.
Το τέλος του σπουδαίου αυτού ήρωα ήταν άδικο και φριχτό! 'Οντας περήφανος και έχοντας εμπιστοσύνη στην ελληνική δίκαιοσύνη, παραδίδεται αμαχητί στο πρώην πρωτοπαλίκαρο του, τον Γκούρα, για να δικαστεί ως «ύποπτος για μυστικές συμφωνίες με τους Τούρκους», κατ' εντολή του Κωλέτη. Οδηγείται έτσι ως κρατούμενος από την σπηλιά του, τη Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας, σε κελί της Ακροπόλεως Αθηνών! Δίκη φυσικά δε γίνεται ποτέ! Κάποιοι θέλουν να βγάλουν απλά από τη μέση τον "Σταυραετό της Ρούμελης"! Ο Κωλέτης, υποχείριο των ξένων δανειστών, παραγγέλλει στο πρώην πρωτοπαλίκαρο του, τον Γκουρα την δολοφονία του Οδυσσέα, τάζοντας του τη θέση του και εκείνος συνθηματικά γράφει εντολή θανάτου στον επίσης πρώην σύντροφο του Οδυσσέα, Μαμούρη: «Πούλα γρήγορο το λάδι για να μη πέσει η τιμή του και χαθεί»...
Οι δολοφόνοι του, τέσσερεις τον αριθμό, οι Μαμούρης, Τριαναταφυλλίνας, Τζαμάλας και ο στρατιώτης Θεοχάρης από το Λιδορίκι, μπαίνουν τη νύχτα προς ξημέρωμα, 4 προς 5 Ιουνίου 1825, στο κελί του Οδυσσέα. Πρέπει να τον σκοτώσουν με τα χέρια και με πέτρες και όχι με όπλα και μαχαίρια, για να φανεί αυτοκτονία. Όμως δεν μπορούν να τον κάνουν καλά κι ας είναι αλυσοδεμένος και πληγωμένος!
Η στιχομυθία που ακολουθεί είναι χαρακτηριστική: «Ξέρω πολύ καλά ποιοι είστε και γιατί ήρθατε εδώ μέσα. Ξέρω πολύ καλά ποιος σας έστειλε. Αν μου λύνατε το ένα χέρι θα βλέπατε ποιος είμαι κι εγώ.
Αυτές εδώ τις σαπιοκοιλιές δε τις συνερίζομαι, αλλά εσύ μωρέ Γιάννη γιατί;».
Του κάνουν το φριχτό «στρίψιμο» των γεννητικών οργάνων, του χτυπάνε με πέτρα τα γεννητικά όργανα και το πρόσωπο, τον στραγγαλίζουν και μετά τον ρίχνουν από τον Ιερό βράχο, κάτω -συμβολικά χωρίς να ξέρουν...- από τον ναό της Απτέρου Νίκης! Ο ιατροδικαστής αλλάζει το αρχικό ιατροδικαστικό πόρισμα κατόπιν πιέσεως και γράφει αυτοκτονία!
Μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, ο φύλακας Κωνσταντίνος Καλατζής που άλλαξαν το μοιραίο βράδυ οι φονιάδες του, καταθέτει όλη την αλήθεια στην ελληνική δικαιοσύνη για την απάνθρωπη δολοφονία του ήρωα!
Ήρωας ή προφήτης;
Πιο σπουδαίο λοιπόν κι απ' την ανδρεία του και την πολυμήχανη αντίληψη του αναδεικνύεται το ήθος του ελεύθερου "Σταυραετού"! Δεν έπεσε από εχθρικό βόλι! Κανείς δεν τον κατάφερε! Ούτε από εμφύλιο χέρι! Κάλιο να ψόφαγε παρά να έριχνε σε Ρωμιό, όπως έλεγε!
Δολοφονήθηκε άνανδρα ενώ παραδόθηκε στη κυβέρνηση οικιοθελώς για να δικαστεί! Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται! Καθαρός ουρανός που σκοτείνιασε γιατί πήρε πρέφα τις πολιτικές μηχανορραφίες των καλαμαράδων στις ξένες αυλές, τα βρόμικα παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων και το ξεπούλημα της Ρωμιοσύνης! Κατάλαβε από νωρίς πως η Ελλάδα θα έπεφτε σε χειρότερο ζυγό από τον Τούρκικο! Και έτσι έγινε! Έλεγε συνέχεια χαρακτηριστικά τη φράση "οι καλαμαράδες θα μας φάνε το κεφάλι".
Ένα μήνα σχεδόν μετά από τη δολοφονία του ο Οδυσσέας Ανδρούτσος επιβεβαιώνεται άκρως προφητικός. H Ελλάδα δυστυχώς δεν διοικείται από 'Ελληνες! Ο Ιμπραήμ με τον αιγυπτιακό του στόλο εισβάλει στη Πελοπόννησο και καταπνίγει την Επανάσταση, που αποτυγχάνει σκόπιμα για δεύτερη φορά, μετά την Μολδοβλαχία. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, με επικεφαλής την Αγγλία, για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα εισηγούνται στους Τέκτονες πολιτικούς της Ελλάδος την υπογραφή της Συνθήκης Υποτέλειας (Act of Submission) στη Βασίλισσα, ώστε να σώσουν την Ελλάδα από τον Ιμπραήμ.
Οι πολιτικοί και ορισμένοι οπλαρχηγοί υπογράφουν στις 24 Ιουλίου του 1825 αυτή τη Συνθήκη της ντροπής όπου η χώρα βαφτίζεται αγγλικό προτεκτοράτο, πουλώντας την ελευθερία της, για την ανεξαρτησία της. Επιβάλλονται τα πρώτα αγγλικά δάνεια για την ανάπτυξη της χώρας και η σκόπιμη κα κοδιαχείριση τους, για να θεμελιωθεί η χιονοστιβάδα του σημερινού χρέους.
Ακολουθεί μετά από καιρό η ναυμαχία του Ναβαρίνου όπου οι ξένες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία νικούν για χάρη της Ελλάδος τον αιγυπτιακό στόλο και, μετά από τέσσερα χρόνια πολιτικών ζυμώσεων και την δολοφονία του Καποδίστρια, επιβάλουν τον ανήλικο Βαυαρό Όθωνα ως πρώτο βασιλιά του προτεκτοράτου και την χρόνια χρεοκρατία των δανείων και του δυτικού ελέγχου που υπομένουμε μέχρι σήμερα, ως νεοραγιάδες...
• Η μυστική του βάπτιση στην Ιθάκη.
• Η μύηση του στο τάγμα των κρυπτοχριστιανών Αλεβίδων-Μπεκτασήδων του Αλή Πασά.
• Ιδρυτής της μυστικής εταιρίας Γεροπυριόβολος του Ολύμπου.
• Η υπογραφή της Συνθήκης Υποτέλειας ένα μήνα μετά τη δολοφονία του που καθιστά την Ελλάδα αγγλικό προτεκτοράτο με την απαρχή των δανείων.
• Ο χαμένος θησαυρός του και η απάτητη σπηλιά του, στη Βελίτσα του Παρνασσού.
Η ηρωική του καταγωγή και η μυστική του ανατροφή.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν ο γιος του αρματωλού Αντρούτσου Βερούση, από τις Λιβανάτες της Φθιώτιδος. Ο Αντρούτσος Βερούσης ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους προεπαναστατικούς ήρωες και συνεργάτης του Λάμπρου Κατσώνη που αλώνιζε στο Αι γαίο του 18ου αιώνα.Ηταν τόσο ανδρείος πο λεμιστής, που είχε επιβάλει στο αρματολίκι του τη μάχη εκ του συστάδην. Είχε απαγορέψει δηλαδή τη χρήση πυροβόλων όπλων και πολεμούσε μόνο με σπάθες, ξίφη και μαχαίρια! Ο Βερούσης ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων στη προεπαναστατική Ελλάδα. Αυτό το αποδεικνύει και ο μαρτυρικός του θάνατος στην Πόλη, μετά τη σύλληψη του από τους Βενετσιάνους και την παράδοση του στην Πύλη. Βασανίστηκε και θανατώθηκε κατ' εντολή του Σουλτάνου και το σώμα του βυθίστηκε παραδειγματικά στα ανοιχτά του Βοσπόρου.
«...να επιθυμώ συνελεύσεις
εθνικός, να αγαπάω δίκαιους
διοικητάς, να είμαι λάτρης των
ενάρετων και φίλος των σοφών,
να διψάω την αυτονομίαν και
ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, επιθυμώντας μόνον και μόνον
Έλληνες να διοικούν και να βασιλεύουν εις Έλληνας»..,
Ο γιος τού ατρόμητου Βερουση γεννιέται από την Πρεβεζιάνα Ακρίβω Ταρλαμπά, στην Ιθάκη, στο νησί του «πολυμήχανου βασιλιά» και γι' αυτό παίρνει συμβολικά το όνομα του -Οδυσσεύς- σε μυστική, ελληνορθόδοξη βάπτιση αρματωλών. Πνευμα τική του μητέρα ήταν η Μαρουδιά Κατσώνη, γυναίκα του Λάμπρου Κατσώνη.
Το βαρύγδουπο αυτό όνομα, σαν αγιασμός τον δένει σφιχτά με την ηρωική του μοίρα, που όντως φαντάζει με σύγχρονη Οδύσσεια! Το 1798, ο άλλοτε αδελφοποιτός του πατέρα του, Αλή Πασάς ο Τεπενενλής, αφού κατέλαβε την Πρέβεζα από τον Σουλτάνο, παίρνει μαζί του κατά παράκληση της μάνας του, τον μικρό Οδυσσέα στα Γιάννενα, που εκείνη την εποχή υπήρξαν τόπος πολυεθνικός και ανεξίθρησκος. Ο ίδιος τον μυεί σεβόμενος όμως την Ορθόδοξη πίστη του- και στο μοναχικό τάγμα των Μπεκτασίδων-Αλεβίδων δερβίσιδων προστατεύοντας τον από την αναγκαστική κατάταξη στους Γενίτσαρους και τον πραγματικό εξισλαμισμό του από τους Τούρκους. Μαθαίνει έτσι το αρματολίκι στη σπουδαία «σχολή» του Πασά και γίνεται από μικρή ηλικία ο κορυφαίος της σωματο φυλακής του.
Ο Οδυσσέας, αψύς, περήφανος και μοναδικός γεννιέται και μεγαλώνει για να παίξει κυρίαρχο ρόλο τα επόμενα χρόνια στον κρίσιμο, γεωπολιτικό χώρο των νοτίων Βαλκα νίων του 19ου αιώνα. Σε μια συνηθισμένη διένεξη του με τους αξιωματούχους του Αλή, πυροβολεί τον αρχιαστυνόμο Ταχήρ Αμπάζη και αφού τελικό δικαιώνεται από τον Πασά, διορίζεται οπλαρχηγός στην πατρίδα του, την Ανατολική Στερεά, με αποστολή να επιβάλει την τάξη εξολοθρεύοντας τους κλέφτες.
Ο Ανδρούτσος όμως αποφεύγει διπλωμα τικά τη σύγκρουση του με την κλεφτουριά που τη θεωρεί προστάτιδα του λαού και συ νεργάζεται μαζί της καταδιώκοντας τους κοτσαμπάσηδες και όσους καταπίεζαν τους φτωχούς αγρότες της περιφέρειας. Η επιτυ χημένη διπλωματία του Οδυσσέα ικανοποιεί τον Πασά που τον παντρεύει με την κόρη του επιφανή Ηπειρώτη Χρήστου Καρέλη, Ελένη, δίνοντας του για προίκα την οπλαρχηγία της Λιβαδειάς και μέρος από τον μεγάλο θησαυρό του , καθώς επίσης επιβάλλει και στους εύπορους κατοίκους της περιοχής να προσφέρουν και αυτοί πλούσια δώρα στο ζευγάρι για τη στρατιωτική προστασία τους.
Η μύηση του στη Φιλική Εταιρία
Ο Οδυσσέας αποκτά έτσι από νωρίς στρα τιωτική και οικονομική δύναμη και γίνεται ο πρώτος της Ανατολικής Στερεάς, υπηρετώντας πιστά τα αντιοθωμανικά συμφέροντα του Αλή, μέχρι το 1818. Εκείνη τη χρονιά "φτάνει η ώρα" και μυείται στη Φιλική Εταιρία από τους αδερφούς Πετμεζά αποκτώντας πρόσβαση σε αρχαία και μεσαιωνικά ελληνικά κείμενα, που ίσως ο μέσος Έλληνας ούτε σήμερα δεν έχει! Πράγμα που μπορεί να αντιληφτεί κανείς αν μελετήσει τις σωζόμενες επιστολές του. Χαρακτηριστικότερη αυτών είναι η επιστολή στον πολιτικό Α. Λό-ντο , στην οποία αναπτύσσει μια ρητορικότατη επιχειρηματολογία, χρησιμοποιώντας τα λεγόμενα «Περί Σωκράτους δαψονίου» του Πλάτωνα και τα «Περί ενανθρωπίσεως του Λόγου» του Μεγάλου Αθανασίου! Άρα εκτός από το στρατιωτικό και οικονομικό "οπλοστάσιο", ο Οδυσσέας αρματώνεται και με ένα πλούσιο γνωστικό, μυστικιστικό και ηθικό υπόβαθρο γύρω από την τέχνη του πο λέμου, την στρατηγική και την Ιστορία του τόπου του.
Ο Ανδρούτσος αναλαμβάνει αμέσως τον νέο του ρόλο στις προπαρασκευαστικές ενέργειες του Αγώνα, ορκιζόμενος πίστη στο Γένος μέχρι θανάτου! Προτείνει κατ επανά ληψη στον ίδιο τον Αλή Πασά τον εκχριστιανισμό του και την συμμετοχή του στον Αγώνα εναντίον του Σουλτάνου, σύμφωνα με το παμβαλκανικό, απελευθερωτικό "όνειρο του Ρήγα" που προέβλεπε τον ξεσηκωμό όλων των βαλκανικών λαών, με επίκεντρο τον ελληνικό πολιτισμό. Βοηθά τον Αλή για τελευταία φορά στην πολιορκία των Ιωαννίνων από τα Οθωμανικά στρατεύματα, στοχεύοντας σε μια Ορθόδοξη ελληνοαλβανική συμμαχία, που αποτυγχάνει λόγω του Ομέρ Βρυώνη, που πείθει τον Αλή να αρνηθεί να γίνει χριστιανός. Αυτή η άρνηση είναι ιστορικά και η αρχή του τέλους του Πασά των Ιωαννίνων. Ετσι ο Ανδρούτσος αναχωρεί για τον νότο με άλλους 1500 μάχιμους Ελληνες...
Τα επόμενα χρόνια βρίσκουν τον Οδυσσέα αρχηγό των όπλων της Ανατολικής Στερεάς με απόφαση της Α' Εθνοσυνέλευσης, με μια σειρά έμπρακτων, στρατηγικών λαμπρών αποδείξεων από γνωστά και άγνωστα, στρα τιωτικά κατορθώματα. Κορυφαίο όλων η θρυλική μάχη στο Χάνι της Γραβιάς. H παγκόσμια ιστορία τον μεγαλώνει γι' αυτές τις νικηφόρες, σύγχρονες Θερμοπύλες, τεράστιας σημασίας, πρακτικής και συμβολικής. 117 παλικάρια και ο Οδυσσέας πολιορκημένοι νικητές στο Χάνι, αντιμέτωποι με 8.000 Τουρκαλβανούς υπό την διοίκηση του παλιού του συνεργάτη Ομερ Βρυώνη! 1 προς 70! Χωρίς λέιζερ, χημικά και πυρηνικά...
Αμέσως μετά την ανακατάληψη της Ακρόπολης των Αθηνών ανακηρύσσεται «Αρχιστράτηγος της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος» και στην επίσημη τελετή οι επίσκοποι Αθηνών και Θηβών τον περιέζωσαν με χρυσοστόλιστο σπαθί, που κατά την παράδοση άνηκε στον Ομέρ Βρυώνη.
Ο ρόλος του Τεκτονισμού στον Αγώνα
Πίσω από τη στρατηγική, τις ηρωικές μάχες του Αγώνα, το λαϊκό αίμα και τις θυσίες για την απελευθέρωση του Γένους, εξ αρχής υπήρξε ένα καθοριστικό παρασκήνιο σε επίπεδο κατευθυνόμενης πολιτικής, διπλωματίας, ευρωπαϊκου ελέγχου, τεκτονικών ομάδων και μυστικών εταιριών. Η ίδια η Φιλική Εταιρία βασίζει την εσωτερική οργάνωση της σε τεκτονικά πρότυπα προσαρμοσμένα στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Αν και παρ' όλη την τεκτονική ιδιότητα ορισμένων ιδρυτών όπως ο Εμανουήλ Ξάνθος που μετανιώνει αργότερα γι αυτή, η Εταιρία δεν υπήρξε ποτέ παράρτημα του Τεκτονισμού. Σύμφωνα με τον Ε. Λιακόπουλο στο βιβλίο του "Ο Τεκτονισμός στην Ελλάδα", η Φιλική Εταιρία «δεν αποτέλεσε ποτέ κέντρο ουσιαστικών αποφάσεων, ούτε είχε σχεδιαστεί για να λειτουργήσει σαν μηχανισμός πολιτικών ζυμώσεων». Γι αυτό, «και μόνο η τύχη της Φιλικής Εταιρίας αρκεί να επιβεβαιώσει ότι αυτή δεν ήταν παράρτημα τεκτονικό». Χαρα κτηριστικό αντιμασωνικό είναι το γεγονός, πως για να μυηθεί κάποιος στην Εταιρία θα έπρεπε να είναι απαραίτητα Ορθόδοξος με ελληνική καταγωγή.
Η «Μαύρη Τρούπα» του Παρνασσού
Από το 1922 ως το 1925 όλα χα υπάρχοντα του Οδυσσέα φυλάσσονται στο απάτητο Άντρο του, τη Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας. Ο Ανδρούτσος εκμεταλλευόμενος τη φυσική θέση της σπηλιάς, την μετατρέπει σε ένα κυριολεκτικά απόρθητο τόπο, ικανό να φιλοξενήσει τον ίδιο και τους ανθρώπους του, για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν χρειαστεί. Προμηθεύεται και αποθηκεύει στο σπήλαιο όσα αγαθά θα χρειάζονταν οι άνθρωποι του, ακόμα και αν πολιορκηθούν, πράγμα που αποδεικνύεται από τον κατάλογο λαφύρων που κατάσχει η κυβέρνηση από τη Μαύρη Τρούπα. Προαισθανόμενος το τέλος του, η παράδοση λέει πως ο Οδυσσέας προνοεί και κρύβει το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού του σε τόπο που μόνο εκείνος θα μπορούσε να είχε πρόσβαση και σπάνιοι άντρες, αντίστοιχοι της δικιάς του σωματικής κατατομής και ευφυΐας.
Την κρυψώνα του Θησαυρου δεν την γνωρίζει κανείς! Ούτε η μάνα του, ούτε η γυναίκα του, ούτε ο γαμπρός του, ο γνωστός Άγγλος τυχοδιώκτης, Εδουάρδος Τρελόνι. Ο Ανδρού τσος ποντάρει στην πιθανότητα πως θα πραγματοποιηθεί η δίκη και πως θα επιστρέψει ξανά στη σπηλιά του. Πράγμα όμως, που δεν συμβαίνει ποτέ...
Τοπικοί θρύλοι λένε πως χρησιμοποίησε ως βοηθό του στο κρύψιμο του θησαυρού, τον πιστό του νέγρο υποτακτικό που τον ακολουθούσε παντού, μοναδικό μάρτυρα της κρυψώ νας, τον οποίο σκοτώνει και θάβει ο ίδιος με τιμές ήρωα.
Μια άλλη εκδοχή θέλει τον θησαυρό να τον καταχράζεται ο Άγγλος γαμπρός του. Εδουάρδος Τρελόνι, ο οποίος μετά την δολοφονία του
Αντρούτσου χωρίζει την αδερφή του, την οποία έχει παντρευτεί από συμφέρον μόνο και μόνο για να βρίσκεται κοντά στον Οδυσσέα και στα χρήματα. Φεύγει για την Αγγλία νύχτα, με καράβι που μεταφέρει ελληνικές αρχαιότητες και ξαναπαντρεύεται ζώντας βασιλικά μέχρι το τέλος της ζωής του... Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως δεν βρέθηκαν ποτέ ούτε γρόσια ούτε λίρες κατά την παράδοση του σπηλαίου στη κυβέρνηση, πράγμα που κατά καιρούς πυροδότησε και πυροδοτεί έρευνες από διάφορους φιλόδοξους θησαυρόθήρες για την ανεύρεση επιτέλους του θρυλικού «θησαυρού του Ανδρούτσου».,..
Παρ' όλα αυτά, στη πλάτη του ελληνικού ονείρου στήνονται τρεις πολιτικές παρατάξεις, βάσει της κρομγουελικής δομής του διαίρει και βασίλευε, για να διαπραγματευθούν την πορεία της ελληνικής ανεξαρτησίας.Έχοντας τον τεκτονικό μηχανισμό των Μεγάλων Δυνάμεων ως τη βασική τους σκακιέρα, παίζουν πάνω της την τύχη των Ελλήνων, πράγμα που ο ίδιος ο Οδυσσέας αντιλαμβά νεται από νωρίς και αντιδρά πρώτος πριν κι από τους Νικηταρά, Μακρυγιάννη, Παπαφλέσσα και Κολοκοτρώνη, θυσιάζοντας όπως θα δούμε τελικά τη ζωή του για την πραγματική ελευθερία.
• Η Γαλλική μερίδα θα προσαρτήσει το «αστικο-δημοκρατικό ρεύμα», το σοσιαλιστικότερο της εποχής. Τους προοδευτικούς λόγιους και οπλαρχηγούς που ιδεολογικά εμπνέονται από τον γαλλικό φιλελευθερισμό, αλλά πολιτικά στηρίζονταν στη ρωσική κρατική μηχανή. Με πρωτοπόρους τους Ζακυνθινούς αδερφούς Βιτάλη και τον αντιπρόσωπο της Φιλελληνικής Εταιρίας των Παρισίων, στρατηγό Ρος, πιέζουν προς την συνταγματική μοναρχία με βασιλιά τον δευτερότοκο γιο του Δούκα της Ορλεάνης, Νέμουρους ή τον δεκάχρονο Λουδοβίκο Κάρολο, δημιουργώντας το γαλλικό κόμμα, με κύριο πολιτικό εκφραστή του τον Ιωάννη Κωλέττη.
• Από την άλλη, ο πρώτος Τέκτων της Ελλάδος, Διονύσιος Ρώμας, ιδρύει μεταξύ άλλων στη Ζάκυνθο τη τεκτονική στοά αγγλικών συμφερόντων «Αναγεννηθείς Φοίνιξ» που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο στήσιμο της ελληνικής πολιτικής σκακιέρας. Μαζί με τους Τέκτονες Στεφάνου και Δραγώνα, και σε συνεργασία με τον Άγγλο διοικητή της Επτανήσου Άνταμ δημιουργούν την αγγλική μερίδα, με κύριο πολιτικό εκφραστή της τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο.
Το αγγλικό κόμμα χειραγωγεί από την μια το «συντηριτικό-συμβιβαστικό ρεύμα» των εφοπλιστών των νήσων και των πλούσιων Φαναριωτών και από την άλλη, «το αντιδραστικό ρεύμα» των κοτζαμπάσιδων και των τσιφλικάδων που έχαναν σταδιακά την παλαιά τους εξουσία.
• Η ρωσική μερίδα στηρίζεται από τους φιλοκαποδιστριακούς Ζαίμη, Θεοτόκη, Τουρτούρη, αδερφούς Παπαγιαννόπουλους και τον Ιγνάτιο επίσκοπο Ουγγροβλαχίας. Αυτό το κόμμα που προέβλεπε εν αγνοία του Καποδίστρια, να κυβερνήσει εκείνος την Ελλάδα με βοήθεια από τον Τσάρο και την Ορθόδοξη σύμπραξη των ομόδοξων ρωσικών Εκκλησιών, υπήρξε ο πιο αδύναμος τελικά πόλος επιρροής γιατί δε στηριζόταν στον τεκτονικό μηχανισμό, σε αντίθεση με τα ισχυρά κόμματα Αγγλικό και Γαλλικό. Μια άλλη πληγή της απομάκρυνσης των Ελλήνων από την ρωσική βοήθεια ήταν η προδοσία της Μεγάλης Αικατερίνης στον Ρώσο τουρκικό πόλεμο, οταν άφησε στο έλεος της Οθωμανικής Αυτοκρα τορίας τους Έλληνες συμμάχους της. Αίσθημα όχι και τόσο δίκαιο μακροπρόθεσμα, μιας και στη συνθήκη Κιουτσούκ - Καϊναρτζή οφείλεται η απίστευτη οικονομική ανάπτυξη των προεπαναστατημένων Ελλήνων...
Παρ' όλα αυτά ο Καποδίστριας διορίζεται παραδόξως πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδος.
Ο λόγος αυτός της καθαρότητας του ρωσικού κόμματος από τεκτονικές μηχανορραφίες ήταν η βασική αιτία αυτό το κόμμα να αφομοιώσει σιγά-σιγά πολλούς απογοητευμένους οπλαρχηγούς και αγωνιστές όπως τον Νικηταρά, τον Ανδρούτσο και τον Καραϊσκάκη. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Κολοκοτρώνης, που ενώ ξεκίνησε αρχικά να στηρίζει την αγγλική παράταξη ως μυημένος τέκτων στον «Αναγεννώμενο Φοίνικα», μεταπήδησε στο ρωσικό κόμμα και κατέληξε να φωνάζει, σαν τον Εμανουήλ Ξάνθο, «πως ότι είναι να κάνωμε, Θα το κάνωμε μόνοι μας».
Η μυστική εταιρία του Οδυσσέα Ανδρούτσου
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος από την άλλη δεν υπήρξε ποτέ Τέκτων. Στηρίζει παρ' όλ αυτά για ένα μικρό χρονικό διάστημα τους προοδευτικότερους Γάλλους που είχαν μεγαλύτερη επιρροή στη Ρούμελη και ιδρύει, όπως συνέβαινε την εποχή εκείνη, την δικιά του πατριωτική, μυστική εταιρία, με τις συστάσεις του Νέγρη.
Μετά την αποδυνάμωση της Φιλικής Εταιρίας πολλοί αγωνιστές με δύναμη και κύρος δημιουργούν τις δικές τους πατριωτικές μυστικές εταιρίες, με σκοπό την αληθινή αντικαταστάτρια της Φιλικής και εγγυούνταν πως δεν θα εμπλακούν σε πάθη και συμφέροντα που χώριζαν την πολιτική από την στρατιωτική ηγεσία. Όλες αυτές οι "ιδιωτικές" εταιρίες χωρίς τεκτονικές πλάτες απο τυγχάνουν του εγχειρήματος τους η μια μετά την άλλη και μετατρέπονται πολύ γρήγορα σε εταιρίες πρακτόρων και δολοφόνων, όπως π.χ. η εταιρία Αδελφότης, των Γαλανόπουλου, Βαρβόγλη και Μποταϊτη, που στρέφεται συνωμοτικά κατά του Κολοκοτρώνη. Έτσι ο ξενοκίνητος Τεκτονισμός στην Ελλάδα κερδίζει όλο και περισσότερο την πολιτική ηγεσία, οδηγώντας τη χώρα προς τον εμφύλιο και το διαίρει και βασίλευε.
H αντίστοιχη πατριωτική, μυστική εταιρία του Οδυσσέα ονομάζεται Γεροπυριόβολος του Ολύμπου και σε αυτήν ανήκε και ο Καραϊσκάκης. Ο Γεροπυριόβολος του Ολύμπου διέπεται από τις ιδεολογικές αρχές του Οδυσσέα Ανδρούτσου που συνέκλιναν στη «Χάρτα του Ρήγα», προσπαθώντας να δημιουργήσει συνθήκες παμβαλκανικού ξεσηκωμού, στα πλαίσια επανάστασης της Βυζαντινής - Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας.
Ο πραγματικός ξεσηκωμός στη Μολδοβλαχία, με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και τους Ιερολοχίτες, έχει αποτύχει και η μεταφορά του στη παλαιά Ελλάδα ώστε να δημιουργηθεί ένα εθνοκράτος - προτεκτοράτο των Μεγάλων Δυνάμεων είναι πια γεγονός. Ο Οδυσσέας αντιλαμβάνεται την Αγγλογαλλική, τεκτονική, συνομωσία εναντίον της Ελλάδος και την επερχόμενη χρηματοπιστωτική χρεοκρατία των δανείων και ψάχνει, επί ματαίω, τρόπους εμπλοκής αρχικά του Αλή Πασά, και μετέπειτα των Αλβανών -Ορθοδόξων και Αλεβίτων- αλλά και των Σέρβων στην Επανάσταση.
Από τους τελευταίους, συνομιλεί με Μλάντιτς, Προντάνοβιτς και Χρήστο Ντάνκοβιτς που αγωνίζονται στο πλευρό τον Ελλήνων όπως ακριβώς είχε κάνει ο Γεωργάκης Ολυμπιος και άλλοι αγωνιστές στη Σερβία, το 1804 και μετά. Οι Σέρβοι αξιωματικοί μυούνται στην Φιλική και σε άλλες εταιρίες και ενώ θεωρείται δεδομένη η συνεπανάσταση του ηγέτη τους, Μίλος Ομπρένοβιτς, η έκβαση του ελληνικού Αγώνα και τα μεγάλα συμφέροντα αλλάζουν τα δεδομένα, με τους Βενετσιάνους να παίζουν για άλλη μια φορά καθοριστικό ρόλο.
Ο Νέγρης, ο Κωλέτης και ο γαλλοκρατουμενος Άρειος Πάγος που είναι η βασική, πολιτική αρχή της Ρούμελης πληροφορούνται τις αντιευρωπαϊκές κινήσεις του Ανδρούτσου και συνεργάζονται με τους κοτζαμπάσιδες εχθρούς του οπλαρχηγού για να τον βγάλουν από την μέση και να τον αντικαταστήσουν το γρηγορότερο.
Το αυτό πράττουν και οι Αγγλόφιλοι του Μαυροκορδάτου από την Πελοπόννησο που φοβούνται τη απίστευτη λαϊκή επιρροή του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως γι αυτόν τον ήρωα και τα κατορθώματα του γράφτηκαν τα περισσότερα δημοτικά τραγούδια της εποχής. Φοβούνται ακόμα πιο πολύ την πολυμήχανη αντίληψη του δημοφιλή οπλαρχηγού και βλέπουν στο πρόσωπο του τον πιθανό εκφραστή του ρωσικού κόμματος και την ενδυνάμωση του.
Βέβαια το πατριωτικό ιδεολόγημα του Οδυσσέα ξεπερνά ακόμα και την ρωσική εμπλοκή, θέλοντας να σκαρώσει τους Βαλκανικούς πολέμους έναν αιώνα πριν και κατασκευάζοντας ένα πανβαλκανικό, βυζαντινό κράτος στην Ενδιάμεση Περιοχή, λύνοντας έτσι το Ανατολικό Ζήτημα πριν την οριστική διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας...
Η δολοφονία του "Λιονταριού της Ρούμελης"
Οι δολοφόνοι του, επιχειρούν πρώτα δια της πλαγίας οδού. Ο "Λέοντας της Ρούμελης" είναι άπιαστος. Στήνουν μια σειρά από δολοφονικές απόπειρες εναντίον του που όλες αποτυγχάνουν. Οι κυριότερες είναι τρεις. Η πρώτη από κάποιο Μπούσγο, που του ζητούν οι πρόκριτοι της Λιβαδειάς να τον δολοφονήσει. Η δεύτερη στο καράβι του καπετάν-Αντώνη Βισβίζη με ενέδρα που παραγγέλλει ο Κωλέτης και η τρίτη από τους Αγγλους δολοφόνους του Μαυροκορδάτου.
Σε επιστολή του Οδυσσέα, που διασώθηκε, παραπονιέται πως τρεις φορές η Κυβέρνηση αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει και ότι, ενώ και τις τρεις φορές έπιασε τους δράστες και τους παρέδωσε στις Αρχές, αυτοί αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο ίδιος γράφει πως «οι κυβερνήτες μας από τότε που πήραν το δάνειο, δεν σκέπτονται άλλο τίποτα, απ’ το να δολοφονούν εκείνους που υπερασπίζονται τα δίκαια του λαού... χρησιμοποιούν τα χρή ματα του δανείου όχι για τις ανάγκες του πολέμου... είκοσι ως τριάντα άνθρωποι έχουν πληρωθεί από τους ελεεινούς κυβερνήτες και τριγυρίζουν γιο να βρουν ευκαιρία να με δολοφονήσουν... θα αναγκαστώ να προτιμήσω τον τουρκικό ζυγό...»!
Ο Ανδρούτσος είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται πως οι οθωμανικές συνθήκες για τον ελληνισμό είναι πιο γόνιμες από την εθνικοποίηση ενός αγγλικού, οικονομικού προτεκτοράτου. Βλέπει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων της νέας Αγγλοσαξωνικής Αυτοκρατορίας σε σύγκριση με την γερασμένη Οθωμανική, που οδεύει στο τέλος της. Βλέπει τον κίνδυνο εκ Δυσμών και δύο αιώνες μπροστά! Βλέπει το σήμερα!
Η σκληρή ιδιοσυγκρασία του και η απείθαρχη ορμή του για την απελευθέρωση της Ελλάδος από πάσης φύσεως αρχή τον καθιστούν πραγματικό γεωπολιτικό γνώστη, που προτείνει στον ίδιο τον Γέρο του Μοριά την ριψοκίνδυνη στροφή προς την καθ' ημάς Ανατολή, μέχρι να πέσει ο γερασμένος και αδύναμος μουσουλμάνος γίγαντας με τα πήλινα πόδια. Ηταν θέμα χρόνου, όποιο κι αν ήταν το τίμημα. Πριν το Γένος χαθεί στην σκληρή αγκαλιά της Δύσης από τον χειρότερο αυριανό αγγλικό ζυγό... Λέει χαρακτηρι στικά στον Κολοκοτρώνη, πως ορκιστήκαμε στο «Ελευθερία ή Θάνατος» και όχι στο «Ανεξαρτησία ή Θάνατος» (ή στο «Ασφάλεια ή Θάνατος»... ΠΒ).
Οι εχθροί του αλλάζουν σχέδιο και ψάχνουν κατηγορητήριο ωστε να δικασουν τον Οδυσσέα. Τον απομονώνουν πολιτικά και τον εξοντώνουν στρατιωτικά με μοναδική κατηγορία πως "εφόσον δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας". Του αφαιρούν τον βαθμό του και θέτουν σε κυκλοφορία φήμες ότι έρχεται από τον Μοριά ο Υψηλάντης με το Νικηταρά για να τον συλλάβουν, ενώ αντι θέτως έρχονταν για να εμποδίσουν την κά θοδο του Δράμαλη.Ήθελαν να τον αναγκά σουν να φτάσει στα άκρα από την απελπισία του και να καταφύγει σαν άλλος Αλκιβιάδης-στους Τούρκους, για να του κολλήσουν αμε τάκλητα τη ρετσινιά του προδότη. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ βέβαια! Επικηρύσσεται το κεφάλι του με 5000 γρόσια από τον Κωλέττη και αφορίζεται για λαϊκίστικους λό γους από τον επίσκοπο Ιωσήφ, υπουργό Εκκλησιαστικών. Ο Μακρυγιάννης πληροφορείται τις φήμες και τον ενημερώνει... «Ενώ θηκαν σε ένα σώμα να σε βαρέσουνε, να μείνουν αυτοί στο ποδάρι σου.»
Οι εχθροί του Οδυσσέα βασίζονται προσχηματικά στα λεγόμενα "καπάκια" Στις προφορικές, ψεύτικες συνθήκες και πληροφορίες με τα οποία ο Ανδρούτσος συχνά εξα πατούσε τους Τούρκους, εξυπηρετώντας τον Αγώνα, όπως έπρατταν εκείνη την εποχή όλοι οι οπλαρχηγοί.
Οι εχθροί του, ωστόσο, είναι τόσο άνανδροι και άτιμοι που ανακαλούν την επικήρυξη και τον αφορισμό του παρακαλώντας τον οπλαρχηγό, λίγους μήνες μετά, να ανακόψει την κάθοδο του Δράμαλη. Από την άλλη ο ίδιος παραμένει τόσο ανδρείος και τίμιος που κτυπά τον Δράμαλη και τον εφοδιασμό του, ενώ είχε χίλιους δύο λόγους ζωής και θανάτου να αρνηθεί Τον Ιανουάριο του 1823, που αρχίζει ο πρώτος ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, αποφεύγει να πάρει μέρος, διαλύοντας τα υπολείμματα της στρατιάς του Δράμαλη στην Ακρατα.
Το τέλος του σπουδαίου αυτού ήρωα ήταν άδικο και φριχτό! 'Οντας περήφανος και έχοντας εμπιστοσύνη στην ελληνική δίκαιοσύνη, παραδίδεται αμαχητί στο πρώην πρωτοπαλίκαρο του, τον Γκούρα, για να δικαστεί ως «ύποπτος για μυστικές συμφωνίες με τους Τούρκους», κατ' εντολή του Κωλέτη. Οδηγείται έτσι ως κρατούμενος από την σπηλιά του, τη Μαύρη Τρούπα της Βελίτσας, σε κελί της Ακροπόλεως Αθηνών! Δίκη φυσικά δε γίνεται ποτέ! Κάποιοι θέλουν να βγάλουν απλά από τη μέση τον "Σταυραετό της Ρούμελης"! Ο Κωλέτης, υποχείριο των ξένων δανειστών, παραγγέλλει στο πρώην πρωτοπαλίκαρο του, τον Γκουρα την δολοφονία του Οδυσσέα, τάζοντας του τη θέση του και εκείνος συνθηματικά γράφει εντολή θανάτου στον επίσης πρώην σύντροφο του Οδυσσέα, Μαμούρη: «Πούλα γρήγορο το λάδι για να μη πέσει η τιμή του και χαθεί»...
Οι δολοφόνοι του, τέσσερεις τον αριθμό, οι Μαμούρης, Τριαναταφυλλίνας, Τζαμάλας και ο στρατιώτης Θεοχάρης από το Λιδορίκι, μπαίνουν τη νύχτα προς ξημέρωμα, 4 προς 5 Ιουνίου 1825, στο κελί του Οδυσσέα. Πρέπει να τον σκοτώσουν με τα χέρια και με πέτρες και όχι με όπλα και μαχαίρια, για να φανεί αυτοκτονία. Όμως δεν μπορούν να τον κάνουν καλά κι ας είναι αλυσοδεμένος και πληγωμένος!
Η στιχομυθία που ακολουθεί είναι χαρακτηριστική: «Ξέρω πολύ καλά ποιοι είστε και γιατί ήρθατε εδώ μέσα. Ξέρω πολύ καλά ποιος σας έστειλε. Αν μου λύνατε το ένα χέρι θα βλέπατε ποιος είμαι κι εγώ.
Αυτές εδώ τις σαπιοκοιλιές δε τις συνερίζομαι, αλλά εσύ μωρέ Γιάννη γιατί;».
Του κάνουν το φριχτό «στρίψιμο» των γεννητικών οργάνων, του χτυπάνε με πέτρα τα γεννητικά όργανα και το πρόσωπο, τον στραγγαλίζουν και μετά τον ρίχνουν από τον Ιερό βράχο, κάτω -συμβολικά χωρίς να ξέρουν...- από τον ναό της Απτέρου Νίκης! Ο ιατροδικαστής αλλάζει το αρχικό ιατροδικαστικό πόρισμα κατόπιν πιέσεως και γράφει αυτοκτονία!
Μετά από 38 ολόκληρα χρόνια, ο φύλακας Κωνσταντίνος Καλατζής που άλλαξαν το μοιραίο βράδυ οι φονιάδες του, καταθέτει όλη την αλήθεια στην ελληνική δικαιοσύνη για την απάνθρωπη δολοφονία του ήρωα!
Ήρωας ή προφήτης;
Πιο σπουδαίο λοιπόν κι απ' την ανδρεία του και την πολυμήχανη αντίληψη του αναδεικνύεται το ήθος του ελεύθερου "Σταυραετού"! Δεν έπεσε από εχθρικό βόλι! Κανείς δεν τον κατάφερε! Ούτε από εμφύλιο χέρι! Κάλιο να ψόφαγε παρά να έριχνε σε Ρωμιό, όπως έλεγε!
Δολοφονήθηκε άνανδρα ενώ παραδόθηκε στη κυβέρνηση οικιοθελώς για να δικαστεί! Καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται! Καθαρός ουρανός που σκοτείνιασε γιατί πήρε πρέφα τις πολιτικές μηχανορραφίες των καλαμαράδων στις ξένες αυλές, τα βρόμικα παιχνίδια των Μεγάλων Δυνάμεων και το ξεπούλημα της Ρωμιοσύνης! Κατάλαβε από νωρίς πως η Ελλάδα θα έπεφτε σε χειρότερο ζυγό από τον Τούρκικο! Και έτσι έγινε! Έλεγε συνέχεια χαρακτηριστικά τη φράση "οι καλαμαράδες θα μας φάνε το κεφάλι".
Ένα μήνα σχεδόν μετά από τη δολοφονία του ο Οδυσσέας Ανδρούτσος επιβεβαιώνεται άκρως προφητικός. H Ελλάδα δυστυχώς δεν διοικείται από 'Ελληνες! Ο Ιμπραήμ με τον αιγυπτιακό του στόλο εισβάλει στη Πελοπόννησο και καταπνίγει την Επανάσταση, που αποτυγχάνει σκόπιμα για δεύτερη φορά, μετά την Μολδοβλαχία. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, με επικεφαλής την Αγγλία, για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα εισηγούνται στους Τέκτονες πολιτικούς της Ελλάδος την υπογραφή της Συνθήκης Υποτέλειας (Act of Submission) στη Βασίλισσα, ώστε να σώσουν την Ελλάδα από τον Ιμπραήμ.
Οι πολιτικοί και ορισμένοι οπλαρχηγοί υπογράφουν στις 24 Ιουλίου του 1825 αυτή τη Συνθήκη της ντροπής όπου η χώρα βαφτίζεται αγγλικό προτεκτοράτο, πουλώντας την ελευθερία της, για την ανεξαρτησία της. Επιβάλλονται τα πρώτα αγγλικά δάνεια για την ανάπτυξη της χώρας και η σκόπιμη κα κοδιαχείριση τους, για να θεμελιωθεί η χιονοστιβάδα του σημερινού χρέους.
Ακολουθεί μετά από καιρό η ναυμαχία του Ναβαρίνου όπου οι ξένες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία νικούν για χάρη της Ελλάδος τον αιγυπτιακό στόλο και, μετά από τέσσερα χρόνια πολιτικών ζυμώσεων και την δολοφονία του Καποδίστρια, επιβάλουν τον ανήλικο Βαυαρό Όθωνα ως πρώτο βασιλιά του προτεκτοράτου και την χρόνια χρεοκρατία των δανείων και του δυτικού ελέγχου που υπομένουμε μέχρι σήμερα, ως νεοραγιάδες...
