«Το θέμα είναι να γίνουν ουσιαστικά βήματα και τα οποία διαπιστώνουμε ότι είναι αργά και δειλά. Είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό από όλους ότι το ζήτημα του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου είναι πριν από όλα ζήτημα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν αρκεί ένα κράτος να λέει ότι θα σεβαστώ μετά από εδώ τα ανθρώπινα και τα μειονοτικά δικαιώματα. Απαιτείται πρώτα από όλα η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και η θεραπεία στο μέγιστο βαθμό των αδικιών του παρελθόντος από το ίδιο κράτος».
Αυτά δήλωσε στην «Ελευθερία» της Λάρισας ο Νίκος Ουζούνογλου, καθηγητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ενώ από τον Δεκέμβριο του 2007 έχει εκλεγεί πρώτος πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών, θέση στην οποία υπηρετεί και σήμερα.
Η συνέντευξη
* Την τελευταία περίοδο σε τουρκικές αλλά και σε ελληνικές εφημερίδες συναντώνται συχνά τίτλοι του είδους «οι Ρωμιοί της Κωνσταντινουπόλεως επιστρέφουν πίσω λόγω της οικονομικής κρίσης». Πώς σχολιάζετε αυτού του είδους τις «ειδήσεις»; Μπορείτε να μας πείτε αν «κρύβουν» κάτι;
- «Πρόκειται για ένα μέρος της προσπάθειας συγκάλυψης των μαζικής κλίμακας παραβιάσεων που έχει υποστεί ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης τις τελευταίες δεκαετίες από όργανα των ΜΜΕ που είχαν αναλάβει τότε τη συστηματική και συνεχή προπαγάνδα κατά της Ελληνικής Μειονότητας της Κωνσταντινούπολης, ώστε αυτή να «διαμονοποιηθεί» στα μάτια του κοινού πολίτη της Τουρκίας, με σκοπό να καταστεί στόχος των εθνικιστικών κύκλων. Αποτελεί μια συνέχιση της παραβίασης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από όργανα του κατευθυνόμενου Τύπου και συνέχιση της προπαγάνδας ότι οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης και των νήσων Ίμβρου και Τενέδου έφυγαν με τη θέλησή τους επειδή τις δεκαετίες 1960-2000 η Τουρκία διερχόταν οικονομική κρίση ή ότι οι Κωνσταντινουπολίτες ήθελαν να πηγαίνουν σε νησιά τα καλοκαίρια και δεν είχαν νησιά να πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη! Επίσης οι ίδιοι κύκλοι στην προσπάθεια συγκάλυψης των κατά συρροή και εξακολούθηση παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θεωρούν ότι έχουν ομοιότητες: το ξερίζωμα των Ελλήνων της Τουρκίας με τη μετανάστευση εργατών από την Τουρκία στη Γερμανία μετά από τη δεκαετία του 1960. Πρόκειται για μια συνέχιση της παραβίασης των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ύβρη κατά των θυμάτων. Οι δημοσιογράφοι που παίζουν τον ρόλο αυτό, είτε στην Ελλάδα ή στην Τουρκία, πρέπει να ντρέπονται».
* Σε ένα άρθρο σας γράφετε: «Μια ερώτηση που συχνά κάνουν στους Ρωμιούς, πολλοί σημερινοί νέοι της Τουρκίας, είναι «γιατί φύγατε;». Μπορείτε εσείς να απαντήσετε σε αυτή την απορία των νέων της Τουρκίας;
- «Ναι, θέλω καταρχήν να τονίσω ότι πράγματι οι νέοι της σημερινής Τουρκίας γενικά δεν γνωρίζουν την πρόσφατη ιστορία. Αυτό δεν οφείλεται σε αδιαφορία αλλά στη συστηματική κρατική προπαγάνδα που μόλις τα τελευταία χρόνια εν μέρει αλλάζει όπως π.χ. όταν πρόσφατα ο πρωθυπουργός Ρ.Τ. Ερντογάν ζήτησε συγγνώμη από τους κατοίκους του Ντερσίμ που αφανίστηκαν την περίοδο 1937-38 με εντολές της τότε Τουρκικής Κυβέρνησης. Τα γεγονότα που δεν γνωρίζουν οι νέοι αναφέρονται στα σκληρά μέτρα κατά της μειονότητας στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα Σεπτεμβριανά (1955), οι απελάσεις του 1964 και κυρίως η στοχοποίηση της Ελληνικής Μειονότητας από το ανοικτό ή το βαθύ κράτος. Ευτυχώς χάρη σε γενναίους ιστορικούς που κατά πλειοψηφία είναι από την Τουρκία αλλά και το μνημειώδες βιβλίο του καθηγητή Σπύρου Βρυώνη «Ο Μηχανισμός της Καταστροφής» έχουν αποκαλύψει σε όλο το βάθος του το οργανωμένο κρατικό σχέδιο καταστροφής της Ελληνικής Μειονότητας. Εξάλλου αρκεί και μόνο να αναφέρουμε τι είχε πει ο για πολλά χρόνια ηγέτης του ανορθόδοξου πολέμου του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου Σαμπρί Γιρμιμπέσογλου το 1992 ότι «τα Σεπτεμβριανά υπήρξαν στην ιστορία η πλέον μεγαλειώδης επιχείρηση ανορθόδοξου πολέμου στην παγκόσμια ιστορία και είχε απόλυτη επιτυχία». Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε παραπάνω».
* Η σε βαθμό εξαφανισμού μείωση του Ρωμαίικου πληθυσμού της Πόλης πού οφείλεται κατά την άποψή σας;
- «Σε ένα καλά σχεδιασμένο σχέδιο αφανισμού που εφαρμόστηκε με συνέπεια και συστηματικό τρόπο. Το σχέδιο εφαρμόστηκε ανεξάρτητα αν οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και Τουρκίας ήταν φιλικές ή εχθρικές. Μάλιστα μπορούμε να πούμε ότι τα πλέον σκληρά ανθελληνικά μέτρα εφαρμόστηκαν όταν οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ήταν άριστες. Ειδικότερα η χαριστική βολή δόθηκε με τις απελάσεις των «ETABLIS» Ελλήνων το 1964. Το μέτρο υπήρξε δυστυχώς άκρως αποτελεσματικό επειδή κανείς δεν έφερε το θέμα στα διεθνή όργανα και πρώτη ευθύνη φέρουν όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις από τότε που ενώ η ενέργεια αυτή ουσιαστικά υπήρξε μια βάναυση καταπάτηση της Συνθήκης της Λωζάννης (1923) και της Άγκυρας (1930) δεν έχουν κάνει οποιαδήποτε ενέργεια στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου. Οι απελαθέντες Έλληνες υπήκοοι του 1964, των οποίων όλοι η κινητή και ακίνητη περιουσία κατασχέθηκε, είχαν αποκτήσει το δικαίωμα παραμονής (ETABLIS) στην Κωνσταντινούπολη με τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923) πράγμα που δυστυχώς ακόμα και σήμερα μάλλον δεν το έχει καταλάβει η ελληνική διπλωματία».
* Σε ομιλία του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, τον Μάιο του 2009, στην περιοχή Ντούζτζε και του υπουργού Εγκεμέν Μπαγίς στις 15 Δεκεμβρίου του 2010 στην εκδήλωση για το ‘Πρόγραμμα του Αιώνα, παραδέχονται ότι εφαρμόστηκαν διωγμοί κατά των μειονοτήτων, χαρακτηρίζοντας τις πρακτικές αυτές ως ‘φασιστικές’. Θα θέλαμε το δικό σας σχόλιο...
«Έχουν γίνει και άλλες παρόμοιες δηλώσεις. Το θέμα είναι να γίνουν ουσιαστικά βήματα και τα οποία διαπιστώνουμε ότι είναι αργά και δειλά. Είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό από όλους ότι το ζήτημα του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και των νησιών Ίμβρου και Τενέδου είναι πριν από όλα ζήτημα σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν αρκεί ένα κράτος να λέει ότι θα σεβαστώ μετά από εδώ τα ανθρώπινα και τα μειονοτικά δικαιώματα. Απαιτείται πρώτα από όλα η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και η θεραπεία στο μέγιστο βαθμό των αδικιών του παρελθόντος από το ίδιο κράτος».
* Πώς κρίνετε όλα αυτά τα χρόνια την πολιτική που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις;
- «Με δύο λόγια δυστυχώς άστοχη, ασυνεπής και αδύναμη».
* Πώς βλέπετε το μέλλον, όσον αφορά την επίλυση των προβλημάτων των Ρωμιών που το 95% του πληθυσμού τους ζει εκτός Κωνσταντινουπόλεως;
- «Η ανάγκη της αποκατάστασης και θεραπείας των αδικιών του παρελθόντος είναι θέμα που χρειάζεται μια μακρόχρονη προσπάθεια με συνέπεια. Θα πρέπει η υπάρχουσα Ρωμαίικη Κοινότητα να συνεργαστεί στενά με την Κοινότητα των εκπατρισμένων Κωνσταντινουπολιτών πράγμα που έχει αρχίσει να γίνεται εδώ και αρκετό καιρό με τη συνεργασία της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολίτων που αποτελεί τον ενωτικό φορέα όλων των εκτός της Πόλης Κωνσταντινουπολιτών και του Συνδέσμου Υποστήριξης των Ρωμαίικων Κοινοτήτων Ιδρυμάτων της Πόλης. Παράλληλα είναι σημαντικό το ότι η προσπάθεια αποκατάστασης έχει θέσει σε πρώτη προτεραιότητα την υποστήριξη της Ομογενειακής Παιδείας που πάντοτε υπήρξε η ζωοφόρος πηγή του Ελληνισμού. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η αφύπνιση των συνειδήσεων εντός της Τουρκίας στους πολίτες για τις βάναυσες αδικίες που έχουν υποστεί οι Έλληνες και οι άλλες εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες. Οι προσπάθειες πρέπει να είναι συνεχείς, συστηματικές και να εμπεριέχουν την καρτερικότητα και την υπομονή. Σε αυτή την προσπάθεια κύριο στήριγμά μας είναι το πάντοτε σοφό Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και ο πολύ άξιος πηδαλιούχος της η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Α’».
Ποιος είναι
Ο Νίκος Ουζούνογλου, γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα της Κωνσταντινούπολης το 1951. Ξεκίνησε το 1957 τις αστικές του σπουδές στο Ελληνικό Εκπαιδευτήριο της Χαλκηδόνας. Οι εποχές ήταν πολύ δύσκολες για τον Ελληνισμό της Πόλης που προσπαθούσε να συνέλθει από την νύκτα τρόμου της 6-7 Σεπτεμβρίου 1955 που είχε οργανωθεί από το Τουρκικό Κράτος, με σκοπό την εξόντωση της Ρωμιοσύνης. Συνέχισε τις Β’/βάθμιες σπουδές του στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο (1963-69) του Πέρα. Έζησε από κοντά την περίοδο των μαζικών απελάσεων των Ελλήνων υπηκόων από την Κωνσταντινούπολη και τους συνεχείς διωγμούς κατά του Ελληνισμού της Πόλης και της Ίμβρου και Τενέδου. Επέτυχε μεταξύ των πρώτων 50 από τους 200.000 υποψηφίους στο Κρατικό Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης από όπου αποφοίτησε το 1973. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές-διδακτορικές του σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο Πανεπιστήμιο του Essex. Η προδοσία κατά του Κυπριακού Ελληνισμού σημάδεψε τη ζωή του βλέποντας την επανάληψη των γεγονότων του 1922 στη Μικρά Ασία. Ήλθε στην Ελλάδα με ταξιδιωτικό έγγραφο τέλη του 1976. Εργάστηκε σαν Ειδικός Επιστήμων στο Γραφείο Έρευνας και Τεχνολογίας του Ναυτικού την περίοδο 1977-84. Το 1981 έλαβε το Διεθνές Βραβείο G. Marconi για εργασία στο πλαίσιο της Υφηγεσίας σε θέμα Οπτικών Ινών. Εκλέχθηκε το 1984 Αναπληρωτής Καθηγητής στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και από το 1987 υπηρετεί ως καθηγητής στην ίδια Σχολή. Εκλέχθηκε τρεις φορές πρόεδρος της ίδιας Σχολής (1988-94) και πρώτος Διευθυντής του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (1991-99). Η ίδρυση των συστηματικών διδακτορικών σπουδών, που επέτρεψε τη μείωση της μετανάστευσης των αριστούχων σπουδαστών, υπήρξε πρώτο του μέλημα με τη δημιουργία των απαραίτητων υποδομών και θεσμών. Αναγορεύτηκε το 1994 επίτιμος καθηγητής του Κρατικού Πολυτεχνείου της Αρμενίας και το 1996 μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Αρμενίας. Το Εργαστήριο Μικροκυμάτων και Οπτικών Ινών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου που διευθύνει έχει συμβάλει στην ανάπτυξη πλήθους πρωτότυπων συστημάτων για την κάλυψη των αμυντικών αναγκών της χώρας κατά συντριπτική τους πλειοψηφία εντελώς αδαπάνως προς το Δημόσιο. Το 2006 αναγορεύτηκε ως IEEE Fellow που είναι τιμητικός τίτλος της Παγκόσμιας Ένωσης Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών. Εκλέχθηκε τον Δεκέμβριο του 2007 ως πρώτος πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών, θέση στην οποία υπηρετεί και σήμερα. Είναι πρόεδρος του Σωματείου Νέος Κύκλος Κωνσταντινουπολιτών από το 2005.
